Rare wereld....
Weet je...soms heb ik moeite met de wereld. Snap ik het even niet. Waar zijn onze harten? Hebben we die op sommige dagen thuisgelaten? Laten we die op vervelende dagen op het nachtkastje liggen om vervolgens harteloos de dag door te gaan? Waar is ons medeleven? Ons gevoel? Onze empathie? Onze collegialiteit? Ons inzicht?
Echt regelmatig loop ik tegen net dichtvallende deuren. Laatst scheurde mijn tas met boodschappen kapot...geen mens die je helpt om de op hol geslagen tomaten in te vangen...Nope...ze kijken wel...lachen zelfs een beetje, vinden het hilarisch als een zielig tomaatje onder de dikke banden van een dikke BMW terecht komen.
Waar is het begrip? Onze normen en waarden?
Zijn die door de straling van onze smartphones vervaagd tot een dun laagje uiterlijk fatsoen? Hebben wij het allemaal weggewassen met onze luxe regendouches?
Ik hoorde laatst een mama het volgende zeggen op het schoolplein: "Ja, die van mij mag meppen...die had laatst ruzie met z'n neefje. Ik zeg; sla hem maar eentje! Je laat je toch niks zeggen door een kind van drie?".....de tijd stond stil op dat moment. Ik kan dat niet geloven.....hoe bruut en stompzinnig. En geen enkele moeder sprak dit tegen of riep uit: "doe even normaal!". Nee, ze gaven allemaal aan dat dat wel nodig was vandaag de dag......meppen....
Waar zijn we nu eigenlijk mee bezig? Waarmee?
We zijn te druk om deuren voor elkaar open te houden....ergeren ons aan de stratenmakers die onze stoep opengooien op die mooie zomerdag. Dat die mensen hun werk in de hitte doen om ervoor te zorgen dat onze stoep begaanbaar blijft, daar denken we niet aan. Nee...ergernis.....weg begrip....
Wat is er mis gegaan?
Voor mijn blog Busy People Hacks schreef ik vandaag over appel cider azijn....heel interessant en ook best zuur.
Tijdens het schrijven van deze blog voor Mind Full of What word ik zelf lichtelijk zuur.
Ik ga me de komende dagen verdiepen in ons gedrag...ons sociaal handelen....
Hoe kan ik mensen bewust maken van positief gedrag? Wat kan ik er zelf aan doen? Welke invloed heeft slechts één persoon?
Fijne avond nog en wees vooral lief!
Liefs van een lieve en vandaag ietwat zure mama
Echt regelmatig loop ik tegen net dichtvallende deuren. Laatst scheurde mijn tas met boodschappen kapot...geen mens die je helpt om de op hol geslagen tomaten in te vangen...Nope...ze kijken wel...lachen zelfs een beetje, vinden het hilarisch als een zielig tomaatje onder de dikke banden van een dikke BMW terecht komen.
Waar is het begrip? Onze normen en waarden?
Zijn die door de straling van onze smartphones vervaagd tot een dun laagje uiterlijk fatsoen? Hebben wij het allemaal weggewassen met onze luxe regendouches?
Ik hoorde laatst een mama het volgende zeggen op het schoolplein: "Ja, die van mij mag meppen...die had laatst ruzie met z'n neefje. Ik zeg; sla hem maar eentje! Je laat je toch niks zeggen door een kind van drie?".....de tijd stond stil op dat moment. Ik kan dat niet geloven.....hoe bruut en stompzinnig. En geen enkele moeder sprak dit tegen of riep uit: "doe even normaal!". Nee, ze gaven allemaal aan dat dat wel nodig was vandaag de dag......meppen....
Waar zijn we nu eigenlijk mee bezig? Waarmee?
We zijn te druk om deuren voor elkaar open te houden....ergeren ons aan de stratenmakers die onze stoep opengooien op die mooie zomerdag. Dat die mensen hun werk in de hitte doen om ervoor te zorgen dat onze stoep begaanbaar blijft, daar denken we niet aan. Nee...ergernis.....weg begrip....
Wat is er mis gegaan?
Voor mijn blog Busy People Hacks schreef ik vandaag over appel cider azijn....heel interessant en ook best zuur.
Tijdens het schrijven van deze blog voor Mind Full of What word ik zelf lichtelijk zuur.
Ik ga me de komende dagen verdiepen in ons gedrag...ons sociaal handelen....
Hoe kan ik mensen bewust maken van positief gedrag? Wat kan ik er zelf aan doen? Welke invloed heeft slechts één persoon?
Fijne avond nog en wees vooral lief!
Liefs van een lieve en vandaag ietwat zure mama
Dat de mensen niet meer behulpzaam zijn weet al vanaf 1980, er lag een flinke pak sneeuw en ijs omdat ik 7 mnd zwanger was zag ik niet zo goed waar ik liep en ja hoor hoppa daar lag ik, en ondanks zeker 5 pers het zagen niet 1 die mij te hulp kwam, kruipend ben ik na de stoeprand gekropen waar ik uiteindelijk mijzelf omhoog begon te werken terwijl de andere zonder een woord van de uitzicht genoten. Dat is de mens !
BeantwoordenVerwijderenDat is gewoon triest. Niet te geloven, eigenlijk.Maar ik moet eerlijk zeggen, ik heb het ook meegemaakt. In mijn studententijd ben ik de trap afgekukeld in Heerlen bij het busstation. Iedereen liep langs....tot er wel een hand verscheen. Het was een zwerver die mij weer rechtop hielp. De mensen in de nette pakjes staken geen hand uit. Ik wil wel eens gaan kijken hoe dat kan. En ik wil kijken wat voor verschil ik kan maken. Wie weet brengt het iets...xxx
Verwijderen