Mind Full of What? Een blog over de kunst van het leven.

In de afgelopen weken kreeg ik een aantal vragen voor de kiezen: Doe jij zelf wel wat je schrijft?  Heb je jezelf wel eens getekend?  Doe je aan Mindfulness?  Doe jij echt wat je leuk vindt?  En naar aanleiding van die vragen vind ik dat het tijd wordt dat ik open kaart speel. Ik zal het je allemaal vertellen. Weg masker, hallo waarheid.  Op 9 november 2016 begon ik met schrijven. Lees het maar even terug in dit bericht . Ik was de weg kwijt. Twijfelde over de inhoud van mijn bestaan. Ik wilde meer.....maar meer wat?  Voor ik verder schrijf, wil ik je even vragen het volgende filmpje te kijken:  Net als de adelaar wilde ik vliegen, maar ik had mijn vleugels nog niet gevonden. Ik ben toen aan mijn grote avontuur begonnen. Ik strompelde en struikelde, ik studeerde en probeerde. Ik zocht mijn weg en eigenlijk ook wel mezelf. Hoewel ik dacht dat ik mezelf niet kwijt was. Of toch? Tijdens deze ontdekkingstocht ontdekte ik natuurlijk heel veel. Ik ontdekte vooral

Life is like riding a biclycle. To keep your balance, you must keep moving. - Albert Einstein- Je fietst. Het is koud en nat. En het waait. Het waait hard. Te hard. Bah. En dan komt 't. Je valt om met je fiets. Je valt zo, pardoes (hey...dat woord heb ik al lang niet meer gebruikt) in een plas water. Nou, niet alleen water, nee modder. 'Pratsj', zoals we dat zo mooi in Limburg zeggen. Je ligt dus daar in de 'pratsj' en je probeert onder je fiets uit te kruipen. Je tas met je aantekeningen ligt in het water. En naast die nieuwe, maar nu doorweekte tas, ligt je telefoon. Hij is uit z'n veilige hoesje gegleden. Daar ligt ie in het water. Er komen bubbeltjes naar boven. Ze borrelen uit je telefoon. Maar...hij doet het nog! Nou, hij doet het nog tot je hem uit het water probeert te vissen, waar je jammerlijk in faalt, waardoor hij uit je handen schiet en kapot klettert op het asfalt. Zo das ook mooi. Oh ja, ik vergeet nog een stukje. Een vrachtauto ri

Ik weet hoe het is. Het zware gevoel van verdriet, nutteloosheid, eenzaamheid, zwaarmoedigheid. Ik ken het maar al te goed. Mijn manisch depressieve buien wisselden elkaar af en ik wist vaak niet hoe ik de dag door moest komen. Dan weer down en dan weer stuiterend van enthousiasme. Nu moet ik eerlijk zeggen dat mijn buien altijd mild waren. Vandaar dat ik ook heel laat te horen kreeg dat mijn ups en downs onder de term manische depressiviteit vielen. Ik heb dus een milde bipolaire stoornis. En volgens mij hebben ontzettend veel mensen daar wel eens last van. Zij weten niet dat dat het "buienbeestje"dat ze zo van de wap maakt een officiële naam heeft. Maar ook milde depressieve buien kunnen je leven flink lastig maken. Ik voelde me vreselijk slap, had allerlei lichamelijke klachten. Uit bed komen was niet altijd even gemakkelijk. Hoe kan loslaten helpen bij dit vreselijk gevoel? Hoe kom je uit de put door je niet meer vast te klampen, maar te accepteren en los te lat

Te dik? Te dun? Geen geld? Niet gelukkig? Depressief? Kom je niet meer vooruit? Ben je niet meer productief? Gestrest? Ik ken een geheim....de oplossing voor al deze dingen! Ik zie je sceptisch kijken...ik voel je twijfel. Want hoe kan 1 ding al die verschillende problemen oplossen? Hoe kan een dieet zorgen voor afvallen en bijkomen tegelijk? Antwoord: het is geen dieet. Nee, het is dit: Laat het los.  Dat is het. De oplossing. Voel je je een beetje bedonderd nu? Dat hoeft niet. Want echt....loslaten kan al die problemen echt aanpakken. Ik zal het uitleggen. Wij mensen pakken beet en houden vast. Dat doen we uit gewoonte. Het zit er gewoon in. Bij alle problemen bijten we ons vast en maken het onszelf moeilijk. Vasthouden en loslaten bij gewichtsproblemen.  We weten allemaal hoe we ons gewicht redelijk onder controle kunnen krijgen. Gezond eten, niet te veel vet, niet te veel koolhydraten, geen suiker, veel bewegen, voldoende slapen. Simpel.  Maar wat is he

We kennen ze allemaal. De zakelijke mensen zonder behoefte aan geloof of bijgeloof. De "als ik het niet kan zien, bestaat het niet" personen. De "ik hou niet van dat zweverige gedoe" typetjes. Weet je wat deze mensen doen? Ze stellen hun eigen hersenen teleur. Want ze beperken hun inzicht en dus hun levensvreugde. Ze geloven niet in een god, in een hogere macht, in wonderen, in hoop bij tegenslag. Ze vinden bidden maar onzin en rituelen zijn bijgeloof en bijgeloof is bull-....! Met een beetje geluk geloven ze wel in zichzelf en in de liefde. Hoewel ze het onzinnig vinden om te geloven in voorbestemde liefde of soulmates. Romantiek is ver te zoeken bij de ongelovige en niet-zweverige mens. Warm eten van de afhaalchinees, zittend op de bank  naast je partner, een spannende film en misschien nog net een dekentje. Dat is toch ook bijna romantische knusheid?  En als deze zakelijke, koele kikkers single zijn, zul je in hun huis geen kerstlampje aantreffen rond

Blijf trouw aan jezelf. Laat je niet meesleuren in het zogenaamd "normale". Want "normaal" bestaat immers niet. Ik had de laatste dagen even een schrijfdipje. Ik wist maar niet waar ik het over moest hebben. Want ik heb al zoveel gezegd, zoveel getikt. Heb ik misschien al alles gezegd?  Zou dat het zijn? De oorzaak van het inspiratieloos zijn? Ben ik klaar? Maar vandaag, tijdens het werken aan een schets, kwam de golf van inspiratie dan toch eindelijk. Op dat moment kwam er een schedel op mijn papier tot leven. Nou ja, niet tot leven, want de schedel bleef zo dood als maar wat, maar hij werd tastbaar....bijna werkelijkheid. En toen dacht ik: Vanwaar die fascinatie voor de dood? Voor het einde? De schoonheid van het verval?  Jee....ben ik wel goed bij mijn hoofd? Toen ik een jaar of 17 was, heb ik ook al zo'n schedel getekend. Niet opvallend...nee, ik had 'm verstopt. Mijn moeder vond het nogal wat. Waarom was ik toch zo bezig met negat

Mijn laatste twee blogberichten waren gevuld met drukte, stress en overlevingsstrategieën. Bij het overwinnen van stress is rust van belang. Het liefst ga ik iedere maand wel een weekje op vakantie. Wat zou dat heerlijk zijn. Maar helaas heb ik geen miljoen op de bank en is mijn verlof nagenoeg op op (nog 1 uur en 40 minuten..oi oi oi).  En nu dan? Geen verlof, geen vrij, geen rust. Want de weekenden zijn er niet om uit te rusten. De weekenden zijn er voor het huishouden, de boodschappen, activiteiten van de kids en ja, werk. Want ik werk elk weekend een paar uurtjes thuis. Maar hoe kom ik dan tot rust?  Paniek!  Moet ik dan gewoon door blijven tuffen tot nieuwjaar, tot mijn verlof-uurtjes weer voor een jaar zijn aangevuld?  Helemaal Zen op vakantie. Nee, ik tuf zeker niet onrustig door.  Ik ga gewoon op vakantie in mijn eigen hoofd.  Ik zoek de rust in mezelf. Dit vergt wel enige oefening en zeker in deze hectische wereld moet je soms echt actief werken voor je hoog

Be your own kind of Superwoman.  Ik heb van die dagen dat ik echt en oprecht geen tijd krijg voor een fatsoenlijke plaspauze. Mijn blaas wordt iedere week wel eens behoorlijk op de proef gesteld. Dan ren ik van thuis, naar school, naar werk, naar vergadering, naar bespreking, naar overleg (lang leve de communicatie!), naar school, naar huis, met de hond door het bos, naar huis, door het huis..richting wc...net op tijd. Zucht. Vriendenboekjes raken kwijt in de alledaagse drukte. Tussen school en oppasdag van opa en oma zit een Bermudadriehoek. Dan verdwijnen bekers, tassen, briefjes van de meester of de juf en dus ook vriendenboekjes van lieve vriendjes van zoonlief. Die dingen duiken dan later plakkerig en wel op in vergeten tassen achterin verschillende auto's. Tussen beugelafspraken van dochterlief en zwemlessen van zoonlief probeer ik dapper de koelkast een schoonmaakbeurt te geven. Maar tja, de vergeten afspraak bij de GGD van zoonlief gooit roet in het eten. De halve

Burn Out. Opgebrand. Als een kaarsje, een vuurtje, een lontje..een lucifer. Het vuur is weg. Zonder reden ging het uit. Maar dat klopt natuurlijk niet, want er was wel degelijk een reden. Jouw vuur gaat niet zomaar uit. Nee, ontken het maar niet. Er is wel degelijk een reden. En hoe moeilijk is het om achter die reden te komen. Je moet namelijk gaan graven in je gevoel, in je gedachten, in je ziel.  De therm 'Burn Out' werd voor het eerst gebruikt door de Amerikaanse Psychotherapeuten Herbert Freudenberger en Christina Maslach. Sinds 1984 maken we gebruik van de Maslach Burnout Inventory (MBI) om te bepalen of er sprake is van zogenaamde 'Opgebrandheid'. Deze MBI bestaat uit ongeveer 20 vragen. De antwoorden kunnen een indicatie geven van jouw energie. Want een Burn Out is een energiestoornis. Je bent immers uitgeput, je kan het niet meer opbrengen om naar je werk te gaan. Je vindt jezelf ook vaak nutteloos, slap...een waslap. In 2010 zijn Nijmeegse wetensc

Schoonheid in 2017? Ben jij wel knap genoeg? Het meisje in bovenstaand filmpje heet Laura Lee. Laura Lee is knap. Ze heeft een gaaf gezicht met mooie contouren. Laura Lee laat zien hoe ze zichzelf lekker naturel opmaakt. Laura Lee smeert vervolgens een heel arsenaal belachelijke producten in haar gezicht. Laura Lee ziet er daarna uit als Barbie. Lekker naturel. Dit is Kandee Johnson. Kandee Johnson is knap. Ze heeft een gaaf gezicht met mooie contouren. Kandee Johnson laat zien hoe je jezelf kunt omtoveren in een plastic pop. Kandee Johnson smeert vervolgens ook een kapitaal aan producten in haar gezicht. Maar ze wil op Barbie lijken...ander doel, zelfde middelen...bijna hetzelfde effect, als je het mij vraagt. Vraag: Wat klopt hier niet? Waarom denkt Laura Lee in godsnaam dat ze er naturel uitziet? Ze smeert een hele voorraad rotzooi in haar smoeltje en vindt dan oprecht dat het er uitziet alsof ze zo uit haar bed stapt. Waarom denkt ze dat dat zo moet? En waarom zij

Ik wil je vragen om dit even te bekijken voor je verder leest: Een aap afleren aap te zijn. Hoe bizar. Gelukkig komt dat "aapse" geleidelijk aan terug. Hoewel de schade nooit meer geheel te herstellen is. De egoïstische mens neemt een aap in huis en probeert er een mensje van te maken. De egoïstische mens vindt dat leuk en denkt daarbij niet aan het gevoel van het arme aapje. Deze egoïstische mens bedoelt het goed, of toch niet? De egoïstische mens huilt toch en dat betekent dat het haar allemaal wel iets doet? Of huilt ze vooral om haar eigen verdriet en niet om de eenzaamheid van de arme aap? Hoe zitten wij mensen eigenlijk in elkaar? Wat maakt ons menselijk? Leer mij de mensen kennen, alsjeblieft? Ik ben weer eens gaan zoeken in het van Dale woordenboek en ik vond het volgende: Betekenis ' menselijk ' Je hebt gezocht op het woord: menselijk. m e n·se·lijk   ( bijvoeglijk naamwoord, bijwoord ) 1 mens zijnd 2 van de mens (afkomstig), de mens eige

Challenge is a dragon with a gift in its mouth. Tame the dragon and the gift is yours - Noela Evans Ik lag vanochtend wakker. Vanaf 5 uur. En mijn brein was niet stil te krijgen. "Wat als iedereen precies dat deed waarvoor hij op aarde is gezet?".  De vraag galmt door mijn hoofd. Ik verander mijn houding. Misschien dat op de buik liggen helpt. "Doet iedereen dat?".  Wat? "Veel mensen hebben werk waar ze niet gelukkig van worden, echt waar".   Man, man man....ik schop mijn benen uit bed en strompel naar de badkamer. Het licht is te fel en de wc bril te koud. Waarom vraag ik me dit in godsnaam af? Terug in bed mopper ik in mezelf en trek de deken over mijn hoofd. En ja hoor, daar gaan we weer. "Het is echt zo. Mensen houden niet van verandering. Een brein houdt niet van verandering. We blijven liever hangen in het gemakkelijke ongeluk, dan dat we kiezen voor het ongemakkelijke geluk".  "Het ongemakkelijke geluk....wat een on

Ik hou van kunst in alle vormen. Wikipedia: Onder kunst wordt in het algemeen verstaan: het product van creatieve menselijke uitingen, onder meer: schilderen, tekenen, fotografie, grafiek, beeldhouwen, moderne media, theater, muziek en zang, dans, film, bouwkunde of architectuur, literatuur en poëzie. Ik hou ervan. En dat niet alleen. Nee, ik ben een kunstenaar. Een kunstenaar is namelijk iemand die zijn of haar creatieve begaafdheid gebruikt om kunst te maken. En dat ben ik! Ik hou dus van kunst en ik hou van het leven. Plak het aan elkaar en ik ben levenskunstenaar! Maar wat is dat eigenlijk precies?  De Levenskunst ziet het levenslicht in Delphi, Griekenland, bij de Apollotempel. De ruïne van de Apollotempel in Delphi Het schijnt dat de woorden 'Gnothi Seauton' ergens op deze tempel te vinden waren. Dat zal er ongeveer zo uit hebben gezien: Gnothi Seauton betekent "Ken jezelf". Er is ontzettend veel over deze korte zin gefilosofeer