Hoe kom ik hier terecht? En vooral......waar wil ik heen? Twee zeer filosofische vragen, gesteld door een totaal niet filosofisch ingesteld persoon. Ik stond daar nooit bij stil, leefde voort van dag tot dag. Hoe kun je ook anders als jonge moeder van twee kids en een drukke baan en een fikse verbouwing en ..en ..en. Ik had daar geen tijd voor. Geen tijd om te beseffen waar de tijd heen vloog. Ken je dat? Dat je op donderdagochtend om 07.30 uur aan de ontbijttafel zit, terwijl twee mega drukke kinderen kibbelen over wie nou eerst de chocopasta mag, ondertussen een flink glas melk omstotend en onverstoorbaar verder ruziemakend, weigeren om een vaatdoekje uit de keuken te halen. Zij zijn beiden duidelijk ochtendmensen. Ik ben dat in mindere mate. Dat is een understatement. Ik ben dat niet. Ik ben diegene die eerst een flinke kop koffie achterover moet keilen om me mens te voelen. Maar ik dwaal af. Ken je dat gevoel? Dat gevoel dat je bekruipt terwijl de koffiepadmachine vr...
Populaire posts van deze blog
Even afdwalen...
....van het pad. Twee dagen maar....twee dagen blogstilte heeft mij niet goed gedaan. En dat moet ik dus ook maar niet meer doen. Ik zal dit even toelichten. Op dit moment zit ik in een lastige fase. En die fase is een soort kip en ei verhaal. En ik moet er nu achter komen wat er eerder was. De kip of dat ei... En ook dat zal ik dan even toelichten. Al jaren heb ik al last van goede periodes van lichamelijke fitheid en goede prestaties. Ik voel mij dan gewoon goed tot super en kan de wereld aan. Daarnaast heb ik jammer genoeg ook fasen van ontzettend veel pijn in mijn spieren en maag en darm. Volgens de dokter heeft dat een naam, maar aan die naam heb ik zelf een behoorlijke hekel. Hij noemt het fibromyalgie. Ik noem het vooral irritant. Ook heb ik daar nog andere benamingen voor, maar die laat ik achterwege. Tijdens die periodes ben ik lichtelijk depressief, futloos en niet mezelf. Ik heb dit voor velen verzwegen. Zag dit als iets dat niet bij mij hoorde en dus niet ter...
Alles over aangeleerde hulpeloosheid en hoe de olifant eindelijk kon ontsnappen....
Ok, we beginnen vandaag heel even met een kort filmpje: Gezien? Prima, dan kunnen we nu eindelijk beginnen. Een paar weken geleden ben ik weer gaan studeren. Twee studies tegelijk nog wel. En hoewel het wennen is om mijn tijd optimaal te verdelen, geniet ik van elke minuut. Waar ik zo'n twee jaar geleden dagelijks tijd tekort kwam, houd ik nu tijd over om te schrijven en te leren. Waar ik vroeger gaar kookte in mijn eigen stress en ellende, ben ik nu alleen nog maar gewoon gelukkig. Ik was vastgebonden, net als de olifant in het filmpje. Alleen was ik dat geheel zelf schuld. De olifant die als kleine baby olifant door een vreselijke tiran wordt vastgebonden en daardoor als grote olifant zijn eigen kracht en mogelijkheden niet meer ziet, is zo geworden door toedoen van die vreselijke tiran. Ik had mezelf vastgebonden en in een denkbeeldige gevangenis gezet. Hoe erg is dat dan? Aangeleerde hulpeloosheid had me kreupel gemaakt. Ik dacht echt dat ik gedoemd was om mij...
Reacties
Een reactie posten