Mind Full of What? Een blog over de kunst van het leven.

1. Eva.  Mijn glas is leeg. Ik heb dorst, maar ik neem niet de tijd om mijn glas opnieuw te vullen. Er is geen tijd om op te staan, want mijn rapport moet klaar. "Had al klaar moeten zijn, Eva", verbeter ik mijn eigen drukke gedachten in mijn hoofd. Het is vrijdag 19.00 uur. Eigenlijk is de werkdag al voorbij, maar ik kan niet weg. Nog even doorploeteren. Het is al vroeg donker en de buitenwereld is verdwenen in volledige duisternis. Het raam is nu een grote zwarte spiegel en ik zie mezelf zitten in het kleine, grijze kantoortje. Ik kijk in mijn ogen en herken mezelf niet. Mijn huid is bleek, mijn haar hangt slap langs mijn smalle gezicht. "Jezus, Eva...zeur niet, je ziet er nog prima uit. Het is toch logisch dat je er wat bleekjes uitziet. Het was een lange dag. Een lange week....een lang jaar". Plotseling word ik opgeschrikt door een keihard gepiep. Mijn laptop krijst het uit! In een reflex gooi ik het lege glas om. Het rolt van mijn bureau en spat

Trainingspak, zweetbandjes, handdoekje...alles ligt klaar!  Ik heb het maanden geleden al aangekondigd: het is tijd voor braintraining! Het is er tot nu toe nog niet van gekomen, omdat ik nog niet voldoende doordrongen was van het belang van het trainen van je hersenen. Maar de boodschap is nu wel luid en duidelijk binnengekomen.  Niet alleen het verhaal van Maarten uit mijn vorige blogbericht ( Ik hou van jou tot ik je vergeet. En dan? ) heeft mij overtuigd. Na wat lees- en studeerwerk werd ik weer wat meer gegrepen door het belang van training voor de hersenen.  En welke informatie heb ik gevonden? Nou, uit onderzoek is gebleken dat de hersenen nooit uitgegroeid zijn. Er kunnen nieuwe hersencellen worden aangemaakt. Dit gebeurt onder andere in de Hippocampus, een gebied in onze hersenen dat te maken heeft met leren en geheugen.  Dit proces heet Neurogenese.  En wij kunnen deze Neurogenese zelf beïnvloeden. En hierdoor krijgen we een beter denkvermogen en g

Soms twijfel ik. Moet ik wel doorgaan met bloggen? Zou ik niet gewoon beginnen met het schrijven van een boek? Want dat wil ik toch zo graag? Moet ik dat wel uitstellen? Waarom blog ik dan eigenlijk? Even opsommen:  Uhm... Nou, dat gaat lekker. Nog eens:  Omdat ik schrijven leuk vind.  Omdat ik veel te vertellen heb.  Omdat ik dat graag wil delen. Maar dat kan ik ook met een boek. Maar dan kan ik niet a la minute inspringen op wat er speelt in mijn hoofd.  En dit is wat er nu speelt: Ik heb gisteren een programma gezien over Maarten. Maarten is op dat moment 31 jaar en heeft Frontotemperale Dementie (FTD), een vorm van dementie die vooral invloed heeft op zijn gedrag en persoonlijkheid. Hij is in de bloei van zijn leven, getrouwd en heeft een dochtertje van drie. Maarten gaat zo snel achteruit dat hij niet meer thuis kan wonen. Hij verblijft op de gesloten afdeling van een woon-zorgcentrum. Zijn 32ste verjaardag maakt hij niet meer echt bewust mee. Hij zin