Mind Full of What? Een blog over de kunst van het leven.

Het is de laatste dag van het jaar. 2016 is bijna voorbij. Voor mij was het een jaar met veel ups en downs. Ik zit momenteel nog even in zo'n downwaardse mood. Maar toch ga ik vandaag positief bekijken en het jaar goed afsluiten. Want wat heb ik geleerd? Optimisme is gelukkig makend en ook in moeilijke tijden moet je vooruit kijken, ik ben dankbaar voor mijn herinneringen en dankbaar voor wat ik heb en ik ben benieuwd naar wat nog gaat komen. En dan kom ik dus aan bij deel 11 van het Hoe van geluk. Wees gelovig en/ of spiritueel.  Das nogal wat. Ik ben dus katholiek opgevoed, maar eerlijk? Ik was deze kerst in de kerk en die preken van die pastoor deden mij niets. Wat een hoop geblablablablablablabla......het zijn steeds dezelfde verhalen. Men neemt zich niet eens de moeite om ze in een moderner jasje te steken. Nee, het blijft bij "bla bla...moeilijk woord....bla bla bla...moeilijk woord......bla....". En tja, weg is mijn aandacht. Ik kan wel genieten van de sch

Eigenlijk wilde ik niet schrijven. Ik heb namelijk onbeschrijfelijk veel verdriet. Ik heb moeite om erover te praten. Hopelijk gaat schrijven gemakkelijker. Gisteren hebben wij, totaal onverwacht, afscheid moeten nemen van onze hond Bo. Bo was een kruising Bullmastiff en Bordeaux dog en ze zou bijna 8 jaar worden. Sinds eerste kerstdag voelde ze zich niet helemaal lekker. We maakten ons meteen zorgen, maar op tweede kerstdag ging het alweer wat beter met haar. Gisteren was het dan toch goed mis. Ze was kortademig en wilde niet meer opstaan. We konden gelukkig gauw bij de dierenarts terecht en kregen daar het slechte nieuws. Bo had een milttumor en er waren al flinke bloedingen ontstaan. Van de tumor heeft ze geen last gehad, maar de bloedingen hebben haar geveld. We konden niets meer voor haar doen. We wisten niet dat ze ziek was, totdat het te laat was. We moesten haar laten gaan. De week ervoor rende ze nog in volle vaart door het bos....met kerst was ze er nog gewoon bij. En nu

Heeft iedereen doelen? Weet iedereen wat zijn of haar doel is? Weet ik dat eigenlijk wel?  Het schijnt dat iedereen wel bepaalde doelen in het leven heeft. En het schijnt dat die doelen van mens tot mens enorm kunnen verschillen. Het is trouwens wetenschappelijk bewezen dat doelgericht werken leidt tot betere resultaten. Als je jezelf een doel stelt, ga je automatisch meer je best doen om dat doel te bereiken.  Een doel is iets wat je bewust nastreeft.Wat zijn dan nu mijn doelen? Ik denk en ik denk en ik denk en weet je....ik kan niet zomaar een lijstje ophoesten.  Waar moet ik beginnen? Ik denk dat ik me het volgende moet gaan afvragen:  Wat wil ik bereiken? Wat gebeurt er nu? Wat zou ik nog kunnen doen? Doelen kunnen groot zijn (ik wil een sterk, afgetraind lijf hebben of ik wil vegetariër worden) of iets kleiner (ik wil elke week minstens 2 x sporten of ik eet 3 x per week geen vlees). Soms mag je de lat hoog leggen en een groot doel nastreven. Maar probeer niet

Het is eerste Kerstdag...en om te beginnen even dit:  Kerst is een fijne tijd. Een tijd om lieve mensen te ontmoeten, te delen en nieuwe herinneringen te maken. En om verder te gaan met het Hoe van Geluk!  Wij zijn in de tussentijd al aangekomen bij punt 7,8 en 9.  Leer te vergeven, doe meer dan nodig is, en koester de vreugden van het leven.  Vergeef!  In mijn vorige blog heb ik al aangegeven dat ik het belangrijk vind om mensen te vergeven. Want bitterheid maakt ongelukkig. Het vreet aan je en maakt je zuur. Pak je boosheid en verdriet op een andere manier aan. Leer het een plekje te geven. Vergeef in stappen, take your time.  Wat is er eigenlijk gebeurt? Hoe kon dit gebeuren? Hoe zorg je dat dit je niet meer overkomt? Hoe bescherm je jezelf? Dit is een moeilijke stap, maar het maakt je sterker en bewust van je eigen vermogen tot zelfbescherming.  Accepteer dat het gebeurd is. Je kan er niets meer aan doen. Blijf rustig en adem door.  Laat je boosheid, verdrie

Overlevingsstrategieën? Gaan we survivallen? Nee...ik ga het hebben over het omgaan met verdriet, tegenslag, verlies, dramatische gebeurtenissen. We krijgen allemaal ooit een portie verdriet, drama en tegenslag voor de kiezen. De een vroeg en de ander laat. Ook worden we dagelijks geconfronteerd met wreedheden in nieuwsberichten op tv, radio, internet en de krant. Hoe blijven we positief als we een vreselijke periode moeten doorstaan? Hoe kunnen we doorzetten als we zo vaak worden geconfronteerd met emotionele hindernissen? Hoe gaan we om met de vreselijke berichten in onze directe omgeving, maar ook verder weg? Overleven en vergeven spelen hierbij een grote rol. Maar hoe? Ooit werd ik geconfronteerd met verdriet en verlies. Er ging ineens een onzichtbare valdeur onder mijn voeten open en ik viel. Ik kwam op een klein stuk stabiele grond terecht en ik werd geleefd. Toen dat voorbij was, ging de deur onder mijn voeten weer open en viel ik nog wat verder. Ik huilde tot ik niet

Wat nou postzegels? Wat nou stenen, boeken, cd's, films, pennen, posters, kettingen, schoenen, oorbellen, spelletjes? Ik verzamel liefde en vriendschap!  Gabriel Barcia-Colombo heeft een leuk idee om dit te doen:  Hilarisch, hè. Zo gaaf. En zouden we onze herinneringen en dierbaarste vrienden en familieleden niet in een potje willen doen? Om ze nooit meer kwijt te raken? Om ze altijd bij ons te houden? Dat zou mooi zijn, toch? In mijn blogbericht  Even afdwalen...  heb ik al uitgebreid geschreven over het belang van het onderhouden van menselijk contact. Nu gaan we even verder.  Want vriendschap en liefde is ontzettend belangrijk. Zonder vriendschap en liefde is het leven in mijn ogen nutteloos en uitzichtloos.  Vriendschap en liefde stellen helaas wel regelmatig teleur. Want soms kom je erachter dat die ene goede vriend toch niet zo'n goede vriend blijkt te zijn. Soms begrijp je elkaar gewoon niet meer, is het gevoel van verbondenheid weg. In mijn ogen is da

We gaan weer verder op deze mooie zaterdagavond. Gelukszoekers zijn we..... Ik heb geleerd dat vrijgevigheid, dankbaarheid, optimisme, niet piekeren en jezelf niet vergelijken met anderen allemaal dingen zijn die kunnen zorgen voor een langdurig geluksgevoel. En waar komen wij nu aan? Juist, bij deel 4: Wees zachtaardig, vriendelijk en empathisch en handel ook zo.  Wat is zachtaardig dan? Nou het is heel veel: aangenaam, aardig, attent, behulpzaam, gevoelig, goedaardig, goedhartig, goedig, goedmoedig, hulpvaardig, meegaand, mild, plezierig, soft, teder, teergevoelig teerhartig, voorkomend. Behandel de ander, zoals jezelf ook behandeld wil worden. Daarnaast moeten we vriendelijk zijn. Met zorg en aandacht voor anderen zijn. Dat zijn wel duidelijke begrippen. Maar hoe het zit het met empathie? Wat is empathie? Nou, kijk even het volgende filmpje: Empathie is dus geen sympathie. Empathie zorgt voor verbondenheid, sympathie voor afstand. Je leert je inleven in de gevoel

Vandaag pakken we meteen twee punten van het Hoe van geluk! Deel 2: Optimisme.  We hebben het er al over gehad in mijn blog ( Optimist vs pessimist vs realist ). Toen bleek dat ik van nature een mengelmoesje ben, een zogenaamde "optisemipessirealopporidelsnihilescapistioloog". Ik pas me meestal aan aan de situatie. Want mij leek het nooit een strak plan om altijd optimistisch te zijn. Maar nu lees ik voor de zoveelste keer dat optimisme gelukkig maakt. Maar hoe dan? Dat zou betekenen dat ik op elke situatie optimistisch moet reageren. Even in de praktijk: "De ochtend begint al goed. Al mijn voor het werk geschikte kleren zijn in de was....jezus...heb ik nou echt alleen nog maar spijkerbroeken met gaten erin? Aaah...wacht....daar is nog eentje....even aandoen. AAARGH....die past niet....ben ik nu echt dikker geworden? Maar ik eet toch niet meer?". "Mam! Ik voel me niet......". "Wat?" En ik hoor hoe mijn zoon zijn buik vanuit de hoogslape

Ik zat gisteren te denken over dankbaarheid. Niet het aangeleerde "dank je wel" als je vroeger een snoepje kreeg. Nee, echte dankbaarheid. En tja, je kent me onderhand wel...ik ging op onderzoek. En toen kwam ik uit bij een studie waarin dankbaarheid ook een grote rol speelt. "The How, Why, What, When and Who of Happinness van Kristin Layous en Sonja Lyubomirsky". Dit is een wetenschappelijk onderzoek, waarbij werd gekeken wat de invloed is van uitvoeren van positieve activiteiten. Maken deze activiteiten ons gelukkig? Ik ben er al achter gekomen dat vrijgevigheid echt leidt tot een groter geluksgevoel. Maar kunnen andere positieve activiteiten zorgen dat we nog gelukkiger worden? Ook uit deze studie blijkt; geld maakt niet gelukkig. Status evenmin. Het geeft ons wel een geluksgevoel, maar we wennen aan dat gevoel en tja, dan zijn we toch weer niet optimaal happy. Maar wat zorgt dan wel voor een aanhoudend geluksgevoel? Uit het onderzoek bleek het volg

Geven maakt gelukkig. Echt waar. Ik ben tenminste zo iemand...zo iemand die met kriebels in de buik naar de winkel gaat om een cadeautje voor iemand anders uit te zoeken. Met veel zorg ga ik te werk....ik zoek en vergelijk en denk aan diegene. Mijn doel: het vinden van het ideale cadeau voor die ene speciale persoon. Ik kan mij verheugen op het moment dat ik het cadeautje mag overhandigen. En hoe mooi is het als diegene het gekochte ook echt helemaal geweldig vindt. Daar doe ik het voor. Eerlijk? Ik vind het zelfs leuker om iemand iets te geven dan om iets te krijgen. En geven hoeft geen geld te kosten. Naast de spullen die je al hebt en niet gebruikt, kun je er ook voor kiezen om gewoon een beetje aandacht te geven. Geven is ook een goed gesprek, een avondje samen iets doen, iemand helpen bij het opruimen van de tuin. De meest kostbare dingen kosten geen cent. Ik vind het persoonlijk helemaal geweldig om iets te geven dat ik zelf heb gemaakt. Bijvoorbeeld een schilderij,

Ik moet toch even...al is het maar even. Gewoon even mijn hoofd leeggooien. Even neertikken wat ik dacht. "Dat soms dingen samenkomen". Alsof het gepland is, maar toch ook niet.  Ik dacht eerst dat het alleen maar ging om schrijven. Maar het gaat om veel meer. Alles valt op z'n plek. En mijn hoofd bruist! Mijn vingers vliegen over het toetsenbord. Het lijkt wel alsof zij stuk voor stuk weten wat er op het beeldscherm moet verschijnen. Het is weer een moment van besef. Ik droom en ik droom en tot nu toe dacht ik echt altijd dat dromen niet uit kunnen komen. Dat je soms wel in de buurt van iets dromerigs komt. Zeker gebeuren er fabelachtige dingen in het leven, maar ik stond er nooit bij stil dat ik kon worden wat ik maar wilde. Je voelt je namelijk altijd wel beperkt. Heb je wel de juiste opleiding? Kan ik dat wel betalen? Is die afstand niet te groot? Ben ik wel slim, handig, sterk genoeg? Daarom koos ik ooit voor de gemakkelijke weg. Niet de gemakkelijkste, ma

Wat kan één mens bereiken? Wat is mijn persoonlijke impact? Ik zal eerst even uitleggen wat persoonlijke impact is.  Impact of effect = invloed. Iets dat een krachtig effect heeft, laat een gevoel, een indruk, een herinnering achter.  Persoonlijke impact heeft betrekking op het effect dat één persoon teweegbrengt. Het is de invloed die iemand uitoefent op de omgeving (inclusief de betrokken personen) en de loop van de omstandigheden die uit die impact voortvloeit.  Deze invloed kan zowel positief als negatief zijn.  Enkele voorbeelden van mensen met een grote persoonlijke impact: Nelson Mandela, Martin Luther King, Mahatma Gandhi. Deze mensen hadden invloed op gigantisch veel mensen op deze wereld.  Om een grote persoonlijke impact te kunnen hebben, is het van belang dat je een positief zelfbeeld hebt. Zonder zelfvertrouwen, eigenwaarde, zelfbewustzijn en zelfverzekerdheid ben je nergens. Daarna kun je pas positieve invloed hebben op je omgeving.  J

Vanochtend bracht ik de kids naar school en werd ik bijna van het zebrapad afgereden door een man in een rode glimmende auto...ik weet het merk niet meer. Ik weet alleen dat hij vol overgave aan zijn elektrische sigaret zat te teugen. Dat was duidelijk belangrijker dan stoppen bij een zebrapad bij een basisschool waar op dat moment zowel ik, als mijn kinderen wilden oversteken. Hij zag ons wel, maar wilde zijn e-ding niet aan de kant leggen. Tussen de middag ging ik de kids in de pauze van school halen en mijn dochter en haar vriendinnetje werden bijna van het zebrapad afgereden door een vrouw van rond de 45 in een grijze auto. Het gekke is dat ze eerst stopte en toen mijn dochter het zebrapad betrad gaf ze vol gas. Ze zag mijn dochter. Mijn dochter stond al met één voet op het pad, maar toch gaf dat mens gas. Na mijn werk ging ik de kids van school halen en werd ik bijna van de stoep bij het zebrapad afgereden door een oudere man (rond de 60/70)  in een vierkant rood autootje. Hij

Weet je...soms heb ik moeite met de wereld. Snap ik het even niet. Waar zijn onze harten? Hebben we die op sommige dagen thuisgelaten? Laten we die op vervelende dagen op het nachtkastje liggen om vervolgens harteloos de dag door te gaan? Waar is ons medeleven? Ons gevoel? Onze empathie? Onze collegialiteit? Ons inzicht? Echt regelmatig loop ik tegen net dichtvallende deuren. Laatst scheurde mijn tas met boodschappen kapot...geen mens die je helpt om de op hol geslagen tomaten in te vangen...Nope...ze kijken wel...lachen zelfs een beetje, vinden het hilarisch als een zielig tomaatje onder de dikke banden van een dikke BMW terecht komen. Waar is het begrip? Onze normen en waarden? Zijn die door de straling van onze smartphones vervaagd tot een dun laagje uiterlijk fatsoen? Hebben wij het allemaal weggewassen met onze luxe regendouches? Ik hoorde laatst een mama het volgende zeggen op het schoolplein: "Ja, die van mij mag meppen...die had laatst ruzie met z'n neefje. Ik

Het is zondagavond...ik heb Sinterklaas overleefd. Het was gezellig. Op zaterdag bij de schoonouders aan de Chinees en vandaag na een gave dag met mijn allerliefste liefjes uitgebreid gegourmet. Na maanden maagproblemen heb ik me nu laten gaan....op beiden dagen.......man....dat was lang geleden. En nu zit ik als een te ver opgeblazen strandbal op de bank. In mijn joggingbroek....die heet wel zo, maar er wordt vrij weinig in gejogd. Je kan 'm beter vreetbuienbroek noemen. Poeh...ik moet toch maar weer eens gaan sporten....dat is ook alweer een tijd geleden. Voor ik mama werd, trainde ik een aantal jaren zeer intensief in de sportschool. Ik was er vier dagen per week te vinden. Maar dat kon ik op een bepaald moment niet meer combineren met mijn drukke baan. Vandaar dat ik toen ben overgestapt op Pilates. Het voordeel is dat je dit in je eigen huiskamer kan doen. Ideaal. Nu ik even een zowel lichamelijk als geestelijke dip had, ben ik er even mee gestopt. Niet goed natuurlijk,