Kies ik voor talent of hard werk?
Sorry.....ik was er even niet.
Ik was even druk met het onder ogen zien van mijn angsten. Sinds kort doe ik dat bijna dagelijks. Maakt het mij bang? Dan probeer ik het sowieso. Een tijdje geleden had ik een geheel tegenovergestelde levensinstelling: "Maakt het mij bang? Dan laat ik het ook maar liever". Ik had een talent voor angstontduiking en confrontatievermijding. Ik was een kei in omlooptactieken en erlangs manoeuvreren.
Nu niet meer. Over en voorbij.
Ik confronteer mensen met hun gedrag. Ik spreek ze op een nette manier aan op hun gedrag. Ik groet iedereen op straat, ook mensen die kijken alsof zij mij het liefste met hun winkelkarretje willen aanrijden. Het maakt mij niet meer uit wat anderen van mij vinden, als ik mezelf maar leuk vind. En dan vinden anderen mij ineens toch wel aardig, tot nu toe dan.
En ik nam een besluit: ik wilde nu eens eindelijk die tatoeage, die al jaren door mijn hoofd spookt. Maar omdat ik als de dood voor naalden ben, was het er nooit van gekomen. Dat was ook niet echt de enige reden. Ik was ook als de dood voor het maken van een keuze. En daarnaast vond ik ook niet de juiste artiest om dit voor mij te fixen. Nu het besluit toch was genomen, het motief nu echt bekend was....ging ik op zoek naar de juiste shop en de juiste artiest.
En tja, toeval bestaat niet, die vond ik vrij vlot daarna. En de afspraak was net zo vlot gemaakt (wat eigenlijk niet normaal is voor deze kwaliteit tattoo....nee, daar zijn normaal wachttijden voor). Ik kon niet terug. En gisteren ben ik gegaan. Bewapend met een lieve vriendin reed ik richting bestemming. Ik kwam aan, ik zag, ik ging zitten en wachten, waarna ik ging liggen...en ik overwon....mijn angst voor naalden, pijn en het nemen van beslissingen.
En nu ben ik natuurlijk trots.....en blij met mijn overwinning en mijn vette tattoo...Jippie!
Mijn overwinning heb ik behaald in een mega creatieve omgeving. Elke artiest in die zaak was gedreven, gemotiveerd en getalenteerd. Ik was onder de indruk.
Toen ik daar heel stilletjes lag, had ik heel veel tijd om te denken. Te denken over talent. Wat is dat eigenlijk talent? Even een definitie: talent is het hebben van een unieke gave, een natuurlijke aanleg. Talent wordt zichtbaar in elke activiteit die moeiteloos gaat en die voldoening geeft. Als je doet waar je goed in bent, dan vliegt de tijd om. En dan laad je je batterijen op.
In mijn vorige blog kwam al naar voren dat ik denk dat mijn rechterhersenhelft dominant is. Dat wil zeggen dat ik mijn talenten zoek in het creatieve en het muzikale. Maar wat zijn mijn talenten nu echt?
Wat kan ik goed? Wat gaat mij moeiteloos af? Wat geeft mij voldoening?
Maar net als andere mensen wil ik bescheiden zijn. Ik ga toch niet vertellen dat ik iets goed kan? Of moet ik dat wel doen om succesvol te worden?
Ok....ik doe een poging.
..............................................................................................
Tja.........................................................................................................................................................
Nou, ik zet mijn bescheidenheid dan maar even in de koelkast. Daar gaat ie dan:
Ik ben creatief. Ik kan van verschillende losse elementen iets nieuws maken. Ik kan redelijk goed tekenen en schilderen, Handvaardigheid ligt mij ook goed. Ik ben dus handig. Ik ben muzikaal en kan redelijk goed zingen. Oh ja, ik kan vrij goed dansen, ben ritmisch. Ik heb humor en ben gevat.....kan mensen aan het lachen maken.
Jeetje....echt vervelend dit. Ik zie al 2 x redelijk staan en 1 x vrij goed. Ik heb wel allerlei semi-talenten, maar ik ben niet echt een geweldige uitblinker. Ik kan mijn geld niet verdienen met tekenen of schilderen. Daarvoor is het toch echt niet voldoende. Ik kan wel zingen, maar ja, dat kunnen andere mensen toch nog net ietsje beter. Ik kan goed dansen op een feestje, maar ik weet elke choreografie net geheel andersom neer te zetten dan 'ie eigenlijk moet. Ik ben dan wel grappig, maar er komen echt niet massa's mensen naar zaaltjes waar ze om mijn woordgrapjes kunnen schateren. Ik ben een huis-tuin en keuken cabaretière, een onder de douche of in een kelder zangeres, een amateur kunstenares en in de disco dancing queen.....Ik doe het wel allemaal heel graag. En ik kan het ook allemaal wel. Het talent is dus aanwezig, maar het brengt mij nog niet verder in het leven. Het maakt mij niet succesvol.
Heb ik nog talenten? Ja, ik schrijf en ik probeer te motiveren. Dat doe ik dus nu. Het lukt mij aardig en ik vind het leuk. De tijd vliegt voorbij als ik ermee bezig ben.
Maar zorgt dit voor een succesvol leven?
Ik merk dat mijn talenten vrij weinig met mijn werk te maken hebben. Ik werk graag en van dat werk krijg ik wel voldoening. Maar mijn talenten gebruik ik tot nu tot nog niet.
Voor het werk dat ik doe, gebruik ik mijn kennis en handigheid. Ik pas wel wat sociale vaardigheden toe, maar talent? Ik ben office manager en tja, wat voor talenten heb je daarvoor nodig? Organisatietalent? Dat valt wel mee. Voor de rest zijn het standaardhandelingen die iemand met dezelfde opleiding net zo goed kan doen.
En dat is nu juist een punt dat mij raakt. Begrijp me niet verkeerd. Ik vind mijn werk oprecht leuk. Maar ja, het is standaard, ik ben vervangbaar en het is niet echt inspirerend.
En nu dan? Alles op het spel zetten en een droom najagen? Weer inzetten op mijn talenten om dan toch teleurgesteld te worden?
Of gewoon doorgaan, mijn talenten begraven of alleen toepassen tijdens het uitvoeren van mijn hobby's?
Ik zei al; ik ben bang om beslissingen te nemen. Goh, wat komt dat nu weer even goed uit.
Maar ik lag uren op die stoel, terwijl de artiest met de zo door mij gevreesde naald een kunstwerk op mijn rug fabriceerde. En ik dacht na.
Wat als ik mijn creativiteit gewoon in mijn normale baan pomp? Wat als ik gewoon eens kijk wat er dan gebeurt? Hard werken op mijn eigen manier. Wat kan er mis gaan?
Ja....wat?
En wat als ik inderdaad eens ga zoeken naar mijn favoriete talentje? En er dan toch een andere draai aan ga geven?
Ja....wat als?
Ik ga dus gewoon hard aan het werk EN ik ga mijn dromen najagen. Soms hoef je geen beslissingen te nemen. Soms kan het allebei. Want, wat als....? Wat als het lukt?
Nu naar de vraag van dit blog: kies ik voor talent of hard werk? En ook dat is een onmogelijke keuze. Want talent kan niet zonder hard werk. Beiden zijn nodig om succesvol te zijn in het leven. Talent is immers geen garantie voor succes. Je zal ervoor moeten werken. Door het stof moeten gaan. Het komt je niet zomaar aanwaaien....dus mouwen omhoog en aan de slag!
Zet dat creatieve brein eens in werking.......en doe! Dat wordt mijn nieuwe motto de komende tijd. Ik heb nu nog amper een idee hoe dat allemaal gaat functioneren. Maar ik weet zeker dat het gaat lukken.
En jawel hoor. Ik heb weer een stukje van mijn drive gevonden. Ik wil mijn talenten niet onder laten sneeuwen door mijn situatie of mijn beroepskeuze. Ik ben geboren met een dominante rechterhersenhelft en de wereld zal dat eens wat meer gaan merken. Lang leve het creatieve brein!
Wil je trouwens wat meer lezen en gemotiveerd worden door mijn nieuwe aanpak? Check en like dan mijn Facebookpagina https://www.facebook.com/mindfullofwhat.blogspot . Klik daarvoor eenvoudigweg op de Facebookbadge bovenaan deze pagina.
Veel liefs van de getalenteerde en hardwerkende mama x
Ik was even druk met het onder ogen zien van mijn angsten. Sinds kort doe ik dat bijna dagelijks. Maakt het mij bang? Dan probeer ik het sowieso. Een tijdje geleden had ik een geheel tegenovergestelde levensinstelling: "Maakt het mij bang? Dan laat ik het ook maar liever". Ik had een talent voor angstontduiking en confrontatievermijding. Ik was een kei in omlooptactieken en erlangs manoeuvreren.
Nu niet meer. Over en voorbij.
Ik confronteer mensen met hun gedrag. Ik spreek ze op een nette manier aan op hun gedrag. Ik groet iedereen op straat, ook mensen die kijken alsof zij mij het liefste met hun winkelkarretje willen aanrijden. Het maakt mij niet meer uit wat anderen van mij vinden, als ik mezelf maar leuk vind. En dan vinden anderen mij ineens toch wel aardig, tot nu toe dan.
En ik nam een besluit: ik wilde nu eens eindelijk die tatoeage, die al jaren door mijn hoofd spookt. Maar omdat ik als de dood voor naalden ben, was het er nooit van gekomen. Dat was ook niet echt de enige reden. Ik was ook als de dood voor het maken van een keuze. En daarnaast vond ik ook niet de juiste artiest om dit voor mij te fixen. Nu het besluit toch was genomen, het motief nu echt bekend was....ging ik op zoek naar de juiste shop en de juiste artiest.
En tja, toeval bestaat niet, die vond ik vrij vlot daarna. En de afspraak was net zo vlot gemaakt (wat eigenlijk niet normaal is voor deze kwaliteit tattoo....nee, daar zijn normaal wachttijden voor). Ik kon niet terug. En gisteren ben ik gegaan. Bewapend met een lieve vriendin reed ik richting bestemming. Ik kwam aan, ik zag, ik ging zitten en wachten, waarna ik ging liggen...en ik overwon....mijn angst voor naalden, pijn en het nemen van beslissingen.
En nu ben ik natuurlijk trots.....en blij met mijn overwinning en mijn vette tattoo...Jippie!
Mijn overwinning heb ik behaald in een mega creatieve omgeving. Elke artiest in die zaak was gedreven, gemotiveerd en getalenteerd. Ik was onder de indruk.
Toen ik daar heel stilletjes lag, had ik heel veel tijd om te denken. Te denken over talent. Wat is dat eigenlijk talent? Even een definitie: talent is het hebben van een unieke gave, een natuurlijke aanleg. Talent wordt zichtbaar in elke activiteit die moeiteloos gaat en die voldoening geeft. Als je doet waar je goed in bent, dan vliegt de tijd om. En dan laad je je batterijen op.
In mijn vorige blog kwam al naar voren dat ik denk dat mijn rechterhersenhelft dominant is. Dat wil zeggen dat ik mijn talenten zoek in het creatieve en het muzikale. Maar wat zijn mijn talenten nu echt?
Wat kan ik goed? Wat gaat mij moeiteloos af? Wat geeft mij voldoening?
Maar net als andere mensen wil ik bescheiden zijn. Ik ga toch niet vertellen dat ik iets goed kan? Of moet ik dat wel doen om succesvol te worden?
Ok....ik doe een poging.
..............................................................................................
Tja.........................................................................................................................................................
Nou, ik zet mijn bescheidenheid dan maar even in de koelkast. Daar gaat ie dan:
Ik ben creatief. Ik kan van verschillende losse elementen iets nieuws maken. Ik kan redelijk goed tekenen en schilderen, Handvaardigheid ligt mij ook goed. Ik ben dus handig. Ik ben muzikaal en kan redelijk goed zingen. Oh ja, ik kan vrij goed dansen, ben ritmisch. Ik heb humor en ben gevat.....kan mensen aan het lachen maken.
Jeetje....echt vervelend dit. Ik zie al 2 x redelijk staan en 1 x vrij goed. Ik heb wel allerlei semi-talenten, maar ik ben niet echt een geweldige uitblinker. Ik kan mijn geld niet verdienen met tekenen of schilderen. Daarvoor is het toch echt niet voldoende. Ik kan wel zingen, maar ja, dat kunnen andere mensen toch nog net ietsje beter. Ik kan goed dansen op een feestje, maar ik weet elke choreografie net geheel andersom neer te zetten dan 'ie eigenlijk moet. Ik ben dan wel grappig, maar er komen echt niet massa's mensen naar zaaltjes waar ze om mijn woordgrapjes kunnen schateren. Ik ben een huis-tuin en keuken cabaretière, een onder de douche of in een kelder zangeres, een amateur kunstenares en in de disco dancing queen.....Ik doe het wel allemaal heel graag. En ik kan het ook allemaal wel. Het talent is dus aanwezig, maar het brengt mij nog niet verder in het leven. Het maakt mij niet succesvol.
Heb ik nog talenten? Ja, ik schrijf en ik probeer te motiveren. Dat doe ik dus nu. Het lukt mij aardig en ik vind het leuk. De tijd vliegt voorbij als ik ermee bezig ben.
Maar zorgt dit voor een succesvol leven?
Ik merk dat mijn talenten vrij weinig met mijn werk te maken hebben. Ik werk graag en van dat werk krijg ik wel voldoening. Maar mijn talenten gebruik ik tot nu tot nog niet.
Voor het werk dat ik doe, gebruik ik mijn kennis en handigheid. Ik pas wel wat sociale vaardigheden toe, maar talent? Ik ben office manager en tja, wat voor talenten heb je daarvoor nodig? Organisatietalent? Dat valt wel mee. Voor de rest zijn het standaardhandelingen die iemand met dezelfde opleiding net zo goed kan doen.
En dat is nu juist een punt dat mij raakt. Begrijp me niet verkeerd. Ik vind mijn werk oprecht leuk. Maar ja, het is standaard, ik ben vervangbaar en het is niet echt inspirerend.
WE ARE ALL EGGS....FRAGILE....FULL OF POSSIBILITIES. BUT UNLESS WE COME OUT OF OUR SHELLS, WE JUST STAY EGGS!
En nu dan? Alles op het spel zetten en een droom najagen? Weer inzetten op mijn talenten om dan toch teleurgesteld te worden?
Of gewoon doorgaan, mijn talenten begraven of alleen toepassen tijdens het uitvoeren van mijn hobby's?
Ik zei al; ik ben bang om beslissingen te nemen. Goh, wat komt dat nu weer even goed uit.
Maar ik lag uren op die stoel, terwijl de artiest met de zo door mij gevreesde naald een kunstwerk op mijn rug fabriceerde. En ik dacht na.
Wat als ik mijn creativiteit gewoon in mijn normale baan pomp? Wat als ik gewoon eens kijk wat er dan gebeurt? Hard werken op mijn eigen manier. Wat kan er mis gaan?
Ja....wat?
En wat als ik inderdaad eens ga zoeken naar mijn favoriete talentje? En er dan toch een andere draai aan ga geven?
Ja....wat als?
Ik ga dus gewoon hard aan het werk EN ik ga mijn dromen najagen. Soms hoef je geen beslissingen te nemen. Soms kan het allebei. Want, wat als....? Wat als het lukt?
Nu naar de vraag van dit blog: kies ik voor talent of hard werk? En ook dat is een onmogelijke keuze. Want talent kan niet zonder hard werk. Beiden zijn nodig om succesvol te zijn in het leven. Talent is immers geen garantie voor succes. Je zal ervoor moeten werken. Door het stof moeten gaan. Het komt je niet zomaar aanwaaien....dus mouwen omhoog en aan de slag!
Zet dat creatieve brein eens in werking.......en doe! Dat wordt mijn nieuwe motto de komende tijd. Ik heb nu nog amper een idee hoe dat allemaal gaat functioneren. Maar ik weet zeker dat het gaat lukken.
En jawel hoor. Ik heb weer een stukje van mijn drive gevonden. Ik wil mijn talenten niet onder laten sneeuwen door mijn situatie of mijn beroepskeuze. Ik ben geboren met een dominante rechterhersenhelft en de wereld zal dat eens wat meer gaan merken. Lang leve het creatieve brein!
Wil je trouwens wat meer lezen en gemotiveerd worden door mijn nieuwe aanpak? Check en like dan mijn Facebookpagina https://www.facebook.com/mindfullofwhat.blogspot . Klik daarvoor eenvoudigweg op de Facebookbadge bovenaan deze pagina.
Veel liefs van de getalenteerde en hardwerkende mama x
Reacties
Een reactie posten