Even afdwalen...
....van het pad.
Twee dagen maar....twee dagen blogstilte heeft mij niet goed gedaan. En dat moet ik dus ook maar niet meer doen.Ik zal dit even toelichten.
Op dit moment zit ik in een lastige fase. En die fase is een soort kip en ei verhaal. En ik moet er nu achter komen wat er eerder was. De kip of dat ei...
En ook dat zal ik dan even toelichten.
Al jaren heb ik al last van goede periodes van lichamelijke fitheid en goede prestaties. Ik voel mij dan gewoon goed tot super en kan de wereld aan. Daarnaast heb ik jammer genoeg ook fasen van ontzettend veel pijn in mijn spieren en maag en darm. Volgens de dokter heeft dat een naam, maar aan die naam heb ik zelf een behoorlijke hekel. Hij noemt het fibromyalgie. Ik noem het vooral irritant. Ook heb ik daar nog andere benamingen voor, maar die laat ik achterwege. Tijdens die periodes ben ik lichtelijk depressief, futloos en niet mezelf. Ik heb dit voor velen verzwegen. Zag dit als iets dat niet bij mij hoorde en dus niet ter sprake moest komen.
Nu stelde ik mezelf de vraag. Wat was er eerst? Het zwaarmoedige of de pijn?
En dat is de voornaamste reden voor mijn blog. Ik merk dat tijdens de zware periodes, mentale uitdagingen van belang zijn. Op het moment dat mijn lijf niet meewerkt, moet ik positieve en motiverende dingen doen. Schrijven is dat nu voor mij. Eerst was het zingen, maar tot mijn grote verdriet gaat dat momenteel niet. Ik moet het tijdelijk opgeven, maar kom er zeker op terug.
Schrijven is nu mijn "veiligheid", mijn "verwerking". Ik kom nu net uit een zware periode en ik merk dat twee dagen niet schrijven (geen tijd om te schrijven dus, te druk met andere dingen) niet goed voor mij is.
In de tussentijd weet ik trouwens wat er eerder was. De kip of het ei.....ik kom daar pas later op terug. Het is nu nog niet van belang.
... en nu gauw terug richting het vertrouwde pad.
Dit weekend was gevuld met familie en vrienden. En dat heeft mij dan wel weer goed gedaan. Sociale contacten zijn immers heel erg belangrijk. In een wereld vervuld van digitaal contact, vergeten we veel te vaak om elkaar echt op te zoeken. Het is zo gemakkelijk. Je opent Facebook en je stuurt een bericht. Maar in hoeverre voedt dat jouw basisbehoefte aan menselijk contact? Zijn wij wel zo goed bezig als we 900 digitale vriendjes hebben? Wat zegt dat over ons? Nu zijn er zat mensen die zowel digitaal als in real life zeer sociaal functioneren en dit heel goed kunnen combineren. Maar er zijn ook zat mensen, die nu niet meer de moeite/ tijd nemen om even bij iemand langs te gaan.
Wat doet menselijk contact met jouw geluksgevoel? Is het te vervangen door gerikketik op telefoon, pc of laptop?
Na even zoeken, kwam ik een aantal wetenschappelijke stukken tegen over de schaduwkanten van social media. Zo zorgt bijvoorbeeld Facebook ervoor dat je hele digitale omgeving op jou gericht is. Facebook ziet wat jij leuk vindt en bombardeert je dan ook met alleen maar met soortgelijke informatie. Zo blijf je bij je eigen wereldbeeld, wordt niet uitgedaagd, je blijft in dat cirkeltje ronddraaien en als je daar gevoelig voor bent, kun je vervreemden van de echte wereld. Facebook is immers totaal op jou gericht. Uit een ander wetenschappelijk onderzoek blijkt dat we ongelukkig kunnen worden door de berichten van vrienden op Facebook. De prachtige foto's van welverdiende vakanties, de tevreden kindjes, de mooi aangelegde tuinen, de verliefde koppeltjes. Sommige mensen kunnen misschien al jaren niet op vakantie, hebben geen kids of kids met issues, hebben nog niet eens een balkon en een relatie......? Wat is dat? Onzekerheden kunnen deze mensen dan opbreken en nee, dan word je niet gelukkig van Facebook.
Ook kan een medium als Facebook zorgen voor ietwat narcistische trekjes, "het klop jezelf eens flink op je borst- syndroom". Het is immers een podium....het "oh, wat ben ik goed"- gevoel. De mogelijkheid tot het bewerken van foto's, het tonen van je talenten....ik doe het zelf ook. Betrapt! En als je je dan realiseert dat je in het echt niet even een filter over je vermoeide snoetje kan gooien, is dat even slikken.
Daarnaast zorgt Facebook, maar zeker ook Whatsapp bij sommige mensen voor real life drempelvrees. "Ach, haar hondje is overleden. Ik zou eigenlijk even moeten bellen. Maar ja, wat moet ik dan zeggen? Weet je, ik app wel even". Maar dat is echt niet te vergelijken met echt contact. Je kan immers niet ingaan op lichaamstaal. Je hoort niet aan de stem hoe erg het met iemand is. Nee, in plaats daarvan kies je voor een geschikte smiley. Denk daar even over na. Je bent volwassen en je dubt over een tekening van een lachend gezichtje. Welke gezichtje past nu bij het overlijden van het kleine hondje van die lieve vriendin? Ga dan maar voor het traantje....toch?
Het schijnt zelfs dat dit ervoor kan zorgen dat we afstompen, ongevoelig worden. "Ik heb haar geappt, dat kan ik weer van mijn lijstje schrappen. Ik heb mijn plicht gedaan".
Soms zoeken we liever de droom, het virtuele avontuur. We spelen online spelletjes, houden contact via een scherm en toetsen en denken dat dit voldoende is.
Helaas. Ik moet jullie teleurstellen. Dit is niet voldoende. Absoluut niet. Want naast afstomping, narcisme, onzekerheid, jaloezie en wereldvreemdheid, vervreemd het je ook van de echte mensen om je heen. Ten eerste kiest niet iedereen voor digitaal contact. Het contact met deze vrienden of familieleden daalt dan al gauw naar niveau nul. Daarnaast waardeert bijna iedereen echte aandacht. Echte bezoekjes, minstens echte stemmen door de telefoon. Negeer je dat, dan zullen zij jou ook gauw gaan negeren als het erop aan komt.
Want je zal niet altijd druk, blij en onbezorgd zijn. Nee, soms heb je ze nodig, die lieve vrienden en familie. En zit je dan te wachten op een appje...."veel sterkte ...Smiley traantje"...?
Ik heb het al eens gezegd. Ik ben rijk. Ik daag mezelf wel digitaal uit, maar dat is pure bijzaak. Mijn eerste echte grote ontdekking: mijn drive wordt heel erg beïnvloed door familie en lieve vrienden. Ik koester dat contact en wil ze zien. Ik wil ze knuffelen en wil ze zeggen dat ik van ze houd. Zielsveel. Ik heb daar geen smiley voor. Ik neem me de moeite om zelf te lachen.
Mag ik je iets vragen? Je hoeft het niet te doen....maar ik zou het wel fijn vinden. Neem deze week de tijd voor iemand. Maak een afspraak en ga op bezoek of samen iets eten of drinken. Vertel diegene wat de relatie voor jou betekent en hoe je diegene waardeert. En vraag diegene om hetzelfde te doen. Iemand bezoeken of uitnodigen en praten over wat diegene betekent.
Vergeet de wereld om je heen niet, jij wil immers ook niet vergeten worden.....combineer digitaal en echt wijs en vanuit je hart. En vergeet dit niet:
Dikke knuffel van mij, digitaal dat dan weer wel. Smiley knipoog...xxx
Fantastisch Joyce! En zo dapper!
BeantwoordenVerwijderenIk weet als mede reiziger op de fibro trein hoe het is, dus schaam je niet. Alle begrip van mij en veel respect voor jou!
Het kan nu gemakkelijk overkomen en niet oprecht, maar ik vind jou een te gekke vrouw met veel liefde en wijsheid voor vele om je heen en ik zou trots zijn als ik jou tot mijn goede vrienden zou mogen rekenen. Het is op vele punten alsof je mijn leven beschrijft, mijn struggels en in mijn hoofd hebt gekeken wat betreft de digitale wereld waar we ons tegenwoordig in begeven. Hoewel dit bericht natuurlijk ook digitaal is. Ik hoop je snel weer te zien en het maakt me niet uit of dat in een goede of minder goede fase is. Heel veel liefs van mij. Smiley-met-een-kusje
Lieve Kelly,
Verwijderenje hoort absoluut tot mijn beste vrienden. Op dit moment heb ik alleen maar goede vrienden. Vrienden waar ik mijn ziel en zaligheid mee deel. Waar ik mee kan praten, lachen, maar zeker ook huilen. Mensen die weten en waarderen wat je voor iemand doet en voelt. Vandaar dat we elkaar vaak herkennen in elkaars verhaal. We spreken snel in het echt af! Ik kijk er al naar uit. Liefs retour en een rood hartje voor jou.
Ik neem deze week de tijd om onze voormalige zangeres beter te leren kennen. Ik heb haar natuurlijk vaker 'live' gezien maar nooit écht kennis gemaakt. Terwijl ik mijn contacten ook graag in levende lijve zie. Op de een of andere manier merk ik als er iets niet in orde is. En dat lees ik nu. Dus digitaal voegt tóch iets toe (smiley met knipoog).
BeantwoordenVerwijderenAndere contacten houd ik zoveel mogelijk bij al moet ik zeggen dat ik tegenwoordig minder pogingen per persoon doe als jaren geleden. Zoals mijn vader pleegde te zeggen : De 'liefde' moet altijd van 2 kanten komen.
Fijn dat je zo open bent.
En beterschap, eerst digitaal en binnenkort ook live.
Fijn Wiel. Je merkt dat zeker goed, dat is mooi intuïtief aanvoelen. Digitaal kan absoluut iets toevoegen aan ons leven. Het kan (als goed toepast) meer diepgang geven, meer humor en meer leuk contact. En de "liefde" moet absoluut van twee kanten komen.
VerwijderenEn openheid en eerlijkheid duurt toch nog altijd het langst in mijn wereldje..digitaal of in het echt.
Dan hoor ik wel van je. De koffie en thee zijn zo klaar, fris staat koud en melk kan ten alle tijden worden opgewarmd.
Lieve Joyce, prachtig hoe je het omschrijft. Ik heb gaande weg geleerd wie er toe doet en wie niet, wie er nooit gedaan heeft en wie wel. Niet zo zeer op de manier van "Du, mich - Ich, dich", maar wel op het gebied van klaar staan, ook als ik er even niet was en andersom. Soms kom je op die manier erachter dat de kijk op de band, de vriendschap, de relatie van de ene kant anders wordt bekeken dan van de andere kant. Dat doet soms pijn, maar is oké.
BeantwoordenVerwijderenOok ik herken me in het punt dat ik geen beller ben, maar liever app en ook dat verschilt weer van persoon tot persoon. Op het moment dat ik vergeet iets terug te sturen op een app, is geen kwaad-wil, maar wel een punt bij mezelf; Hoe belangrijk vind ik dit dan? Nou, blijkbaar niet belangrijk genoeg om er direct op te reageren en dat ligt niet aan degene die het stuurt, maar aan mijn kijk op die situatie en daarbij op diegene die het stuurt.
Ik ben er dan ook van overtuigt dat jaloezie gevoed wordt door de kijk die jezelf op het leven hebt en de kijk die je graag zou willen hebben. Afgunst, hetzelfde verhaal. Vaak liggen de antwoorden op de (levens)vragen heel diep in jezelf, het duurt alleen even voordat je daarbij komt. Acceptatie, erkenning, zelfkennis, eerlijk zijn tegen de spiegel, kortzichtig of ruimdenkend..
Ik ga deze week weer eens heerlijk life koffie drinken met mijn allerliefste vriendin. Heb jou zondag aangeboden om een keer hetzelfde te doen en heb het sporten en daarmee mijn sociale contacten weer in gang gezet. Ik weet niet op dit is wat je bedoelt, maar ben wel heel bewust met 'de ander' bezig.
Dikke kus van mij.
Hi Judith! Fijn dat je mijn blog weer even hebt gelezen. :-) Dat doet me goed. En bedankt voor je reactie!
VerwijderenHet punt van jaloezie is lastig, hoor. Er zijn veel mensen die met de ziel onder de arm lopen omdat bepaalde dingen in hun leven niet zijn zoals zij graag zouden willen. Het leven is niet voor iedereen op elk moment prachtig en gemakkelijk. Dat je dan wordt geraakt door mooie kiekjes van levens die wel prachtig in elkaar lijken (!) te steken, kan ik me wel enigszins voorstellen. Natuurlijk heeft dat met het innerlijke wezen van die persoon te maken. Maar als social media er niet zou zijn, zou het allemaal iets gemakkelijker zijn. Want; de constante confrontatie met je zogenaamde falen ontbreekt.
Koffie drinken met een lieve vriendin en sociale contacten op de sportschool zijn inderdaad voedend voor jezelf. Goed bezig! Maar belangrijk hierbij is dat die lieve vriendin en die kennissen van de sportschool in jouw straatje liggen, als het ware. Wat ik bedoel: ze voeden jouw behoefte, ze hebben vaak dezelfde interesses en het gaat gemakkelijk en vanzelf. Heerlijk toch?!
Maar waar ik inderdaad tijdens een verdrietige periode achter ben gekomen, is dat mensen ineens geen bakkie koffie meer met mij wilden drinken. Zelfs goede vrienden niet...Alsof verdriet besmettelijk is. En dan komen uit allerlei hoeken ineens mensen die misschien niet eens in je straatje liggen...niet eens in dezelfde stad. Nee, zij hebben vaak geen link met jou en je eigen belevingswereld. Maar ze zijn er wel voor jou.
En dat is waar ik op doelde. Kijk goed om je heen. Analyseer en neem op wat je ziet. Ik vind dat je al heel goed bezig bent, door bewust met je sociale belevingswereld om te gaan. Voor de rest kan niemand invullen hoe jij dat moet doen. Ben je geen beller, dan bel niet, maar app. Hou goede contacten goed, waardeer de waardevolle mensen om je heen en ontmoet mensen in het echt.
Kus terug van mij.