Er was eens...

Heel lang geleden, in een land hier ver vandaan was er eens een prinsesje. En dat prinsesje was lieflijk en mooi en gelukkig. Ze woonde bij haar ouders in het grote kasteel op de hoogste berg van dat prachtige land. Op een dag ontmoette dat prinsesje een magnifieke prins op een machtig wit paard. En ze waren al gauw tot over hun oren verliefd. Maar na zeven jaar geluk arriveerde er een vreselijk lelijke, gemene en vooral jaloerse heks in het land en zij bracht onheil. De lucht werd donkerder dan donker en alleen de bliksemschichten brachten nog licht. En wat deed die vreselijke, gemene en vooral jaloerse heks? Ze betoverde de prins met slechts één beweging van haar toverstaf in een oude eik. Met een donderend geraas trok een enorme windvlaag de arme boom met wortels en al uit de grond en de bliksem sloeg keihard in de stam. Het arme prinsesje zag het gebeuren en voelde op dat moment hoe haar hart brak. Ze viel neer op de grond om nooit meer haar ogen te openen. 

Nou, dat is vreselijk verschrikkelijk op zijn zachts gezegd. Wat een ellendig verhaal. Daar ben ik wel even stil van. Hè...bah. Waarom doe ik dat nou? 

Nou, omdat ik het over het hart, de hersenen en de maag wil hebben. Ja, echt waar. 

Want in je leven zijn deze delen van jezelf ontzettend belangrijk. Zij hebben natuurlijk sowieso een onmisbare functie, dat spreekt voor zich. Maar daarnaast veroorzaken ze ook allerlei vreemde verschijnselen. 

Want wat zie ik in dit vreselijke verhaal gebeuren? Het prinsesje was gelukkig. Niets was er mis. Ze leerde zelfs iemand kennen en toen ging het nog beter. Maar al gauw kwam er onheil en verdriet. En op dat moment....gebeurde er iets raars. Haar hart brak. 

Maar kan een hart breken? Kan verdriet of een trauma ervoor zorgen dat je hart breekt? En wat blijkt dit jaar maar weer? Het kan inderdaad. Cardioloog Ivo van der Bilt van het Haga Ziekenhuis promoveerde op dit wonderbaarlijke fenomeen. Je hart krijgt inderdaad een opdonder bij hevige emoties. Het zogenaamde "gebrokenhartsyndroom". Het hart breekt niet daadwerkelijk in tweeën, maar het kan van slag raken. Het lijkt op een hartaanval, maar er is geen sprake van een bloedpropje in de kransslagader. Stress, verdriet, trauma...allemaal zaken die je hart kunnen breken. Het komt gelukkig niet vaak voor, maar zet mij toch aan tot denken. 

Ik heb in mijn leven wel een portie verdriet voor de kiezen gehad, maar mijn hart is gelukkig nog heel. Dat mijn hart vaker figuurlijk is gebroken, dat is wel een feit. En dat voelde ik eigenlijk niet in mijn hart, maar meer in mijn buik. Ken je dat zware gevoel van verdriet? Alsof de vlindertjes van vroeger zijn gestorven en je nu zwaar op de maag liggen. Letterlijk. Helaas poep je die verrekte vlindertjes niet zomaar uit. Nee, eerst moet je het verdriet verwerken en met rust, komt er ook rust in je buik en je maag. 

Want wat gebeurt er met je maag als je stress ervaart? Wat doet het met je als je verdrietig of gefrustreerd bent? Velen krijgen een zogenaamde knoop in de maag. De maag voelt jouw spanningen en raakt geïrriteerd. Dus de maag is echt de spiegel van de ziel. 

Mooi, je hart kan dus echt breken en je maag kan gaan opspelen en als je dat negeert kan het ontaarden in gezellige ontstekingen van het oh zo gevoelige maagslijmvlies. Het wordt steeds gezelliger. Nou, nou, nou...

Opbeurend verhaal tot nu toe, hè? Maar dit is wel een van de redenen dat ik mijn zoektocht ben begonnen. Want we willen geen hartenzeer en we willen geen buikpijn. Maar hoe kunnen we dit voor zijn?  En dus ging ik zoeken in boeken en doorzocht websites. 

Ik kwam toen uit bij de hersenen. De hersenen worden ook wel encephalon of brein genoemd. Ze vormen het deel van het centrale zenuwstelsel dat binnen de beschermende schedel ligt. In deze grijze massa van zo'n 1330 gram worden allerlei vitale lichaamsfuncties (zoals ademhaling en hartslagfrequentie) gereguleerd, en vinden belangrijke mentale processen zoals denken en voelen plaats. De besturing van de motoriek van het lichaam (zoals bewegen van armen en benen) wordt gecoördineerd in de hersenen. De hersenen zelf voelen geen pijn, maar registreren wel de pijn die we ergens anders in het lichaam voelen.

Ok...de hersenen voelen geen pijn, maar registreren dit. Zij zorgen voor denken en voelen. 

En hoe kan ik nu zorgen dat mijn hersenen mijn denken en voelen goed regelen, zodat ik zo gelukkig mogelijk ben? Kan ik mijn hersenen en dus mijn denken en voelen trainen om gelukkiger te worden? Het schijnt te kunnen....echt waar. "Door bepaalde negatieve gedragspatronen te doorbreken" Hmm....dit laatste wordt besproken in het boek "Zelfzorg" van Marc Buelens en Ann Vermeiren. Dit boek heb ik laatst tijdens een van de hectische tripjes naar de bibliotheek uit het rek gegrist. Dat moest al want zoonlief had andere plannen en wilde wel eens even kijken of hij alle boeken in de bieb niet even een ander plekje kon geven. 

Hoe doorbreek je nu je negatieve gedragspatronen? En uhm....wat zijn dat eigenlijk? Na wat verder lezen kwam ik tot de conclusie dat het bij mij vaak gaat om het woord "moeten". "Ik moet zo goed mogelijk presteren". "Mijn huis moet ten allen tijden schoon zijn". "Ik moet altijd vriendelijk zijn". "Ik moet niet laten merken dat ik het niet trek". Door alleen al dat woordje te schrappen, kwam ik al een stuk verder. Dat sommige dingen gewoon moeten, dat blijft. Ik moet toch echt mijn handen wassen na een bezoekje aan het kleinste kamertje. En ik moet sowieso op tijd naar dat kamertje vertrekken, want anders wordt het helemaal een vieze boel. Maar alle onpraktische "moetjes" kunnen weg. Overleg eens bij jezelf: moet ik dit nu echt? En waarom? Wie bepaalt dat? Wat zijn de praktische moetjes? En wat leg je jezelf op, de zogenaamde negatieve moetjes?

Give yourself a break. Ik heb mij voorgenomen mijn eisen aan mezelf bij te stellen. Ik hoef niet de beste, leukste of mooiste te zijn. Dat is veel te vermoeiend. Wat anderen van mij vinden is sowieso niet van belang. Het leven is geen wedstrijd.

Mijn eerste conclusies: 

-- Wetenschap en feiten zijn leuk. 

-- Hart, maag en hersenen bepalen hoe je je voelt, maar kunnen ook last hebben van je gevoel. 

-- Je kan leren je gedrag en dus je gevoel te veranderen. 

-- Niet alles in het leven moet. Je bent sowieso al goed zoals je bent. 

Genoeg voor vandaag. Morgen ga ik eens duiken in het verschijnsel Mindfulness. Geen idee wat dat precies inhoudt. Daarna staat Mindgym op de planning.....ik zal mijn gympakje al klaar leggen. 

Ook snel: blogs van inspirerende mensen in mijn omgeving. Ik ben heel benieuwd. 

Liefs van de mama die even niets moet.