Lijstjes en familie, onmisbaar! Eva gaat op onderzoek...

Het is al laat. We zitten aan de wijn. Bram heeft mijn verhaal rustig en geduldig aangehoord. Hij onderbrak me niet en bleef begripvol. Uiteindelijk wist hij me te overtuigen van het feit dat het toch echt mijn oververmoeidheid was die mij parten speelde. Misschien was ik wel op de bank in slaap gevallen en was ik daarna heftig wakker geschrokken, waardoor ik ineens in shock midden in de kamer stond, wie weet...toch? Een andere verklaring is er gewoon niet. Een kat kan zich niet in twee exemplaren splitsen. En een kat kan al zeker niet door een spiegel wandelen.

De kachel brandt en mijn wangen gloeien. Ik ben blij dat Bram er is. Hij brengt rust en ik  voel me weer ontspannen en op mijn gemak. Na drie glazen wijn besluiten we naar bed te gaan en ik val wonder boven wonder heerlijk in slaap.

Tot 04.20 uur precies. Mijn ogen gaan als vanzelf open en ik staar weer eens naar mijn wekker. Normaal zijn die cijfers het laatste dat ik zie voor ik in slaap val. Nu zijn ze het eerste dat ik zie als ik wakker wordt. 04.20. Iedere dag weer. En nu ben ik dus klaarwakker.

Ik moet actie ondernemen. Ik kan niet in bed blijven liggen en naar het plafond staren.

Voorzichtig stap ik uit bed en sluip naar beneden, naar mijn laptop. Ik zet wat thee en start de computer op. Met een piepje wordt ie wakker en ik open Google. Ik tik: 04.20....niets bijzonders, of herkenbaars. Als ik die nullen nou eens weglaat? Misschien kom ik dan verder?

Ik tik... 42 en dan vind ik dit (klik hier).  Wat is dit nu weer? "Het antwoord op de ultieme vraag over het leven, het universum en alles?" Dit verwijst naar het boek "The Hitchhiker's Guide to the Galaxy". Ik ken dat boek goed. Het is eigenlijk een hele serie boeken, gebaseerd op een hoorspel van Douglas Adams. Ik heb ze gelezen...verslonden...allemaal, ooit. Ik weet dat het allemaal bizar klinkt, maar zou er dan een link zijn tussen het tijdstip 04.20 en 42? Of breekt het slaapgebrek me nu gewoon op? 

Het wordt tijd dat ik in kaart ga brengen wat er allemaal is gebeurd de laatste tijd, want dit gaat me te ver. Ik gris een vel papier en een potlood uit de lade van mijn bureau en begin:

Ik neem een foto van het resultaat om de gegevens dicht bij me te houden.

Sjakie en de Chocoladefabriek en The Hitchhikers Guide to the Galaxy. Slaat nergens op, Eef.  Waar zijn mijn boeken eigenlijk terecht gekomen? Ik weet het niet eens. Ze zijn nooit meeverhuisd, ik heb ze nooit in dozen verpakt. Zijn ze dan nog thuis bij mijn ouders?

Ik zucht en drink mijn koud geworden thee in een paar slokken op. Het wordt lichter en ik moet afleiding zoeken. Ontbijt en dan verder. Ik besluit om mijn moeder te bellen zodra het een uurtje of negen is. Ik wil toch weten waar mijn boeken terecht zijn gekomen. Het is weekend en Bert had dit keer eens geen extra opdrachten voor me. Vandaag maak ik tijd voor mams. Mams en oma. Want het wordt tijd dat ik haar weer zie. Dan kan ik haar ook wat meer vragen over mijn eigenwijze en vreemde kater Leonardo...de kat die als vanzelf grijnst en in spiegels verdwijnt...

Eva en haar lijstje...

Wat zal het opleveren? Is het allemaal oververmoeidheid? Of is er meer aan de hand? In deze drukke tijden zitten veel mensen regelmatig in de wachtkamer bij de huisarts. En dan zitten ze daar niet voor een griepje of een verkoudheid. Nee, ze hebben last van vreemde hoofdpijnen, slapeloosheid, maagproblemen, stress en nog veel andere niet virus- of bacterieverbonden aandoeningen. We horen regelmatig dat iemand overspannen is of last heeft van een burn-out. Dus wie weet zorgen onbewuste stressklachten er wel voor dat Eva last heeft van waanideeën, verkeerde interpretaties en dagdromen.

Ik zou het eerlijk gezegd niet weten. Gemeen, hè. Nou ja, gemeen. Ik weet het gewoon echt niet. Ik laat Eva echt van dag tot dag (soms twee dagen) leven. En is het niet slim om dat zelf ook te doen? Van dag tot dag leven? Of is vooruit plannen toch beter? Ik merk dat te ver vooruit plannen bij mij niet werkt. Hoewel ik zoveel mogelijk rekening probeer te houden met onverwachte dingen, lukt dat natuurlijk nooit. Van dag tot dag is gemakkelijker, overzichtelijker en leuker. Jammer genoeg moet ik sommige dingen toch blijven plannen. Want de belastingpapieren moeten ieder jaar worden ingevuld en de kids hebben ook al best drukke agenda's. Het gaat dus weer om de juiste balans, zoals bij zoveel dingen in het leven. 

Het is wel goed dat Eva een lijstje maakt van de gebeurtenissen die haar bezig houden. Lijstjes helpen om inzicht te krijgen. Ze zorgen ervoor dat je je meer herinnert en die herinnering ook goed vast kan houden. Als je dingen af wil krijgen, moet je echt lijstjes maken. Ik kan niet zonder in ieder geval. En niet alleen lijstjes zijn fijn voor je herinnering. Foto's en filmpjes brengen je weer terug naar mooie momenten. Lang leve fotoalbums enUSB Sticks met mapjes vol prachtige plaatjes en geweldige filmpjes uit jouw leven en dat van de lieverds om je heen. Vastleggen is belangrijk. Stel je legt 1 seconde per dag vast? Wat heb je dan op het einde? Nieuwsgierig? Bekijk dan even deze Ted Talk van Cesar Kuriyama. Indrukwekkend!

Fijne avond en tot snel!

xxx