Soms heb ik van die dromen die mij wakker houden...
......tot ik ze uitvoer....
Ik heb al vaker mijn droom nagejaagd. Heb gedaan wat ik op dat moment wilde. Soms resulteerde dit in succes, soms liep het leeg als een ietwat slap ballonnetje.
Ik wilde vroeger tekenen en schilderen, dus werd Tekenen een van mijn eindexamenvakken op het Atheneum. Tegen elk advies in.
Ik ging daarna toch maar Rechten studeren, omdat ik dacht dat dat wel cool was. Helaas was die studie echt niks voor mij en moest ik er gewoonweg mee stoppen. Tegen elk advies in. De studie Rechten was een van mijn slappe ballonnetjes...pfieeeeeuwww.....!
Na even zoeken, ging ik voor een korte opleiding tot Management Assistent. Waarom? Omdat ik dan gauw aan de slag kon. Dit keer wel op advies, vooral ook van mezelf.
Na mijn examen ben ik de banenflipperkast ingerold. Ik heb van alles en nog wat gedaan. Ik was geen dag werkeloos. Van wasserij, via autofabriek, langs justitie naar een museum/ science center. In de tussentijd begon ik weer met mijn oude passie, tekenen en schilderen. En ik werd de directeur van "Roze Olifanten bestaan niet". Ik verkocht schilderijen, gaf wel eens een workshopje en droomde van het groeien van de Roze olifant. Ik heb op kunstmarkten gestaan en mocht zelfs exposeren in het ziekenhuis van Heerlen.
De olifant deed ook veel aan DIY...van spiegels, via kandelaars, tot kransen voor de kerst.
En ach, het was wel leuk, maar het was niet wat ik zocht. Hoewel ik nog steeds graag teken en schilder, is het niet de manier waarop ik wil leven. Ik vind het heerlijk om objecten voor in huis te creëren, maar dan wel alleen voor mezelf of voor vrienden en familie. Ik wil geen fulltime kunstenaar zijn. Ik gebruik mijn creatieve talenten in mijn dagelijks leven, zeker in mijn rol als moeder. Carnaval en Halloween zijn favoriet, alleen al omdat ik dan de schmink uit de kast kan halen.
In de tussentijd werd ik directiesecretaresse bij Continium in Kerkrade (nu Museumplein Limburg). Een beroep dat mijlenver af staat van de creativiteit in mijn vrije tijd. Maar door die baan had ik tijd om te stappen, tijd om huizen te verbouwen, tijd om creatief te zijn en tijd om kinderen te krijgen. Hoewel ik toen mijn dromen wel enigszins probeerde uit te voeren, hield ik ook van gemak.
Maar ik moest toch iets meer en koos ervoor om een thuisstudie HBO Office Manager te volgen. De studie werd netjes behaald, want dat wilde ik en dat lukte ook. Tussen de soep en de aardappelen door.......Nu ik het neer tik, voel ik me toch wel enigszins trots. Want het was allemaal wel druk en soms tot 10 tellen en door zuchten. Het heeft heel wat mokken koffie en frustratie gekost. Maar het is gelukt.
Op een dag kreeg ik het idee om te gaan zingen. Ik zong altijd wel al...gewoon lekker thuis. En familieleden gaven wel aan dat het goed was. Maar ja, dat zeggen die deelnemers bij Idols ook altijd. En als die dan hun bakkes opentrekken, wil ik soms wegkruipen achter de bank. Ze wachten dan vol zelfvertrouwen op het oordeel van de jury en als die jury met een duidelijk vertrokken gezicht haar negatieve mening geeft, dan valt die persoon bijna steil achterover van ongeloof. "Maar mijn moeder zegt dat ik echt een loepzuivere stem heb!". "Nou, gooi die loep maar gauw kapot, want dat is een fabeltje eerste klas....hou het bij zingen onder de douche....met de deur dicht....en de douchemuts over je waffel...en een tennisbal erin...met Ducttape vastgeplakt.......".
Nee, ik wil niet bij die Idols malloten horen. Voor ik ergens aan begin, wil ik wel weten dat ik het kan. Dus nam ik zangles. En daar kreeg ik te horen dat mijn stem goed was, maar dat ik nog ontzettend veel moest leren. Strak plan, want ik wist niks van zingen. Korte tijd daarna kwam ik terecht in mijn eerste bandje. Ik werd meteen in het diepe gegooid. Akoestisch en meerstemmig en het ene optreden na het andere. Ik heb veel geleerd van die periode en er een geweldige vriendin aan over gehouden.
Ik stroomde door naar een tweede en derde band en leerde weer heel veel bij. Maar ik kwam ook mezelf tegen. De drukte van twee opgroeiende kids, een hectische baan, het huishouden en de hond werd mij even te veel. En toen besloot ik met pijn in mijn hart dat het zingen even op een zijspoor moest worden gezet.
Een zijspoor, hè. Geen eindpunt. Ik zing nog dagelijks en heb mijn bereik uit weten te breiden. Ik wil absoluut weer in een band zingen, want oh....wat is dat leuk! Ik zal snel wat geluidsmateriaal in mijn blog verwerken. Dan zijn jullie de jury....met draaiende stoelen en al. Want The Voice is veel leuker dan Idols. Daar mogen ook "oude" mensen, zoals ik, aan mee doen, hahaha!
En na het zingen, lag ik wakker van iets anders. "Ga schrijven. Leg je gedachten vast". En ik kocht een notitieboekje. De volgende nacht was het weer raak. "Ga schrijven....deel je gedachten met anderen". En dus....ging ik bloggen.
Dus mijn thuis, mijn gezin, mijn baan, mijn muziek...en mijn creativiteit. En het leven is eigenlijk wel leuk zo. Want ik voel me wel op mijn gemak. Maar is gemak voldoende? En dat is precies wat mij soms wakker houdt. Want kan ik niet meer dan dit? Wat is de volgende droom? Want je kan het allemaal gewoon proberen, hoor.
De enige vereisten zijn:
"Everything you can Imagine is Real"...zelfs roze olifanten.
Durf wakker wakker te liggen, heb het lef om die dromen uit te voeren.
En voor straks: Sweet dreams en welterusten....zzzzz....xxx
Ik heb al vaker mijn droom nagejaagd. Heb gedaan wat ik op dat moment wilde. Soms resulteerde dit in succes, soms liep het leeg als een ietwat slap ballonnetje.
Ik wilde vroeger tekenen en schilderen, dus werd Tekenen een van mijn eindexamenvakken op het Atheneum. Tegen elk advies in.
Ik ging daarna toch maar Rechten studeren, omdat ik dacht dat dat wel cool was. Helaas was die studie echt niks voor mij en moest ik er gewoonweg mee stoppen. Tegen elk advies in. De studie Rechten was een van mijn slappe ballonnetjes...pfieeeeeuwww.....!
Na even zoeken, ging ik voor een korte opleiding tot Management Assistent. Waarom? Omdat ik dan gauw aan de slag kon. Dit keer wel op advies, vooral ook van mezelf.
Na mijn examen ben ik de banenflipperkast ingerold. Ik heb van alles en nog wat gedaan. Ik was geen dag werkeloos. Van wasserij, via autofabriek, langs justitie naar een museum/ science center. In de tussentijd begon ik weer met mijn oude passie, tekenen en schilderen. En ik werd de directeur van "Roze Olifanten bestaan niet". Ik verkocht schilderijen, gaf wel eens een workshopje en droomde van het groeien van de Roze olifant. Ik heb op kunstmarkten gestaan en mocht zelfs exposeren in het ziekenhuis van Heerlen.
De olifant deed ook veel aan DIY...van spiegels, via kandelaars, tot kransen voor de kerst.
En ach, het was wel leuk, maar het was niet wat ik zocht. Hoewel ik nog steeds graag teken en schilder, is het niet de manier waarop ik wil leven. Ik vind het heerlijk om objecten voor in huis te creëren, maar dan wel alleen voor mezelf of voor vrienden en familie. Ik wil geen fulltime kunstenaar zijn. Ik gebruik mijn creatieve talenten in mijn dagelijks leven, zeker in mijn rol als moeder. Carnaval en Halloween zijn favoriet, alleen al omdat ik dan de schmink uit de kast kan halen.
In de tussentijd werd ik directiesecretaresse bij Continium in Kerkrade (nu Museumplein Limburg). Een beroep dat mijlenver af staat van de creativiteit in mijn vrije tijd. Maar door die baan had ik tijd om te stappen, tijd om huizen te verbouwen, tijd om creatief te zijn en tijd om kinderen te krijgen. Hoewel ik toen mijn dromen wel enigszins probeerde uit te voeren, hield ik ook van gemak.
Maar ik moest toch iets meer en koos ervoor om een thuisstudie HBO Office Manager te volgen. De studie werd netjes behaald, want dat wilde ik en dat lukte ook. Tussen de soep en de aardappelen door.......Nu ik het neer tik, voel ik me toch wel enigszins trots. Want het was allemaal wel druk en soms tot 10 tellen en door zuchten. Het heeft heel wat mokken koffie en frustratie gekost. Maar het is gelukt.
Op een dag kreeg ik het idee om te gaan zingen. Ik zong altijd wel al...gewoon lekker thuis. En familieleden gaven wel aan dat het goed was. Maar ja, dat zeggen die deelnemers bij Idols ook altijd. En als die dan hun bakkes opentrekken, wil ik soms wegkruipen achter de bank. Ze wachten dan vol zelfvertrouwen op het oordeel van de jury en als die jury met een duidelijk vertrokken gezicht haar negatieve mening geeft, dan valt die persoon bijna steil achterover van ongeloof. "Maar mijn moeder zegt dat ik echt een loepzuivere stem heb!". "Nou, gooi die loep maar gauw kapot, want dat is een fabeltje eerste klas....hou het bij zingen onder de douche....met de deur dicht....en de douchemuts over je waffel...en een tennisbal erin...met Ducttape vastgeplakt.......".
Nee, ik wil niet bij die Idols malloten horen. Voor ik ergens aan begin, wil ik wel weten dat ik het kan. Dus nam ik zangles. En daar kreeg ik te horen dat mijn stem goed was, maar dat ik nog ontzettend veel moest leren. Strak plan, want ik wist niks van zingen. Korte tijd daarna kwam ik terecht in mijn eerste bandje. Ik werd meteen in het diepe gegooid. Akoestisch en meerstemmig en het ene optreden na het andere. Ik heb veel geleerd van die periode en er een geweldige vriendin aan over gehouden.
Ik stroomde door naar een tweede en derde band en leerde weer heel veel bij. Maar ik kwam ook mezelf tegen. De drukte van twee opgroeiende kids, een hectische baan, het huishouden en de hond werd mij even te veel. En toen besloot ik met pijn in mijn hart dat het zingen even op een zijspoor moest worden gezet.
Een zijspoor, hè. Geen eindpunt. Ik zing nog dagelijks en heb mijn bereik uit weten te breiden. Ik wil absoluut weer in een band zingen, want oh....wat is dat leuk! Ik zal snel wat geluidsmateriaal in mijn blog verwerken. Dan zijn jullie de jury....met draaiende stoelen en al. Want The Voice is veel leuker dan Idols. Daar mogen ook "oude" mensen, zoals ik, aan mee doen, hahaha!
En na het zingen, lag ik wakker van iets anders. "Ga schrijven. Leg je gedachten vast". En ik kocht een notitieboekje. De volgende nacht was het weer raak. "Ga schrijven....deel je gedachten met anderen". En dus....ging ik bloggen.
Dus mijn thuis, mijn gezin, mijn baan, mijn muziek...en mijn creativiteit. En het leven is eigenlijk wel leuk zo. Want ik voel me wel op mijn gemak. Maar is gemak voldoende? En dat is precies wat mij soms wakker houdt. Want kan ik niet meer dan dit? Wat is de volgende droom? Want je kan het allemaal gewoon proberen, hoor.
De enige vereisten zijn:
- Zelfkennis,
- Toetsing van je kunnen bij objectieve en eerlijke mensen (niet je moeder die eigenlijk snel een afspraak moet maken voor een gehoorapparaat....als je dan al wil zingen....)
- Lef.
"Everything you can Imagine is Real"...zelfs roze olifanten.
Durf wakker wakker te liggen, heb het lef om die dromen uit te voeren.
En voor straks: Sweet dreams en welterusten....zzzzz....xxx
Reacties
Een reactie posten