En toen...en toen ....en toen....was het tijd voor een verhaaltje......en het wordt spannend!
Ik lees veel. Heel veel. Te veel? Neuh...niet overdreven veel. Ik lees echte boeken. Van papier. Met bladzijden. Onze hond heeft gisteren een van die boeken zowat opgegeten. Zij neemt het "verslinden" van boeken erg letterlijk helaas.
Maar dat is wel wat ik doe. Ik verslind boeken. Figuurlijk. Ik vind het heerlijk om me te verliezen in die mooie, interessante, spannende, vrolijke en soms ietwat vreemde en ronduit akelige verhalen. Ik heb dan ook heel veel boeken. Sommigen staan in kasten, anderen staan helaas nog in een doos op zolder. Onze boekenkast is trouwens niet alleen gevuld met die boeken. Nee, dit is ook de plek voor het tentoonstellen van de schatten van de kinderen. Van mooie stenen tot met veel geduld gemaakte spinnen van klei met een laagje glitterverf. Daardoor is dit geen gewone boekenkast. Nee, het is een kast vol fantasie en creativiteit.
En omdat de boeken op zolder nogal jaloers zijn op de boeken in de kast in de woonkamer en de andere boekenkasten op de slaapkamers, wordt het tijd dat zij ook een mooi plekje krijgen.
Vandaar dat we afgelopen week zijn begonnen met het verbouwen van ons vreemde kamertje dat nergens voor dient. Dit vreemde kamertje ligt aan de voorkant van ons huis. Naast de gang en de woonkamer. We wonen in een oud herenhuis en het vreemde kamertje was vroeger het zogenaamde "betaalkamertje". Als iemand goederen kwam afleveren, kon diegene in het kamertje wachten op de heer des huizes. Dit kamertje heeft bij ons al allerlei functies gehad; garderobe, hondenkamer en speelkamer. Nu wordt het tijd voor de beste functie ooit. Het wordt mijn kantoor, mijn atelier. Want daar heb ik behoefte aan. En we gaan er een speciale kast bouwen voor al mijn geliefde boeken.
Waarom een kantoor en atelier? Omdat ik meer en meer tijd wil steken in het werken aan mijn droom. En daarvoor heb ik ruimte nodig. Ruimte om te werken, ruimte om te creëren en ruimte om informatie op te slaan, ruimte om mijn boeken een thuis te geven.
Door het bloggen ben ik er steeds meer achter gekomen hoe belangrijk creativiteit is. Zonder creativiteit ben ik ongelukkig. Maar het gaat nog verder. Zonder creativiteit houdt de aarde op met bestaan. Denk daar maar eens over na. Zonder creatieve oplossingen zal de ontwikkeling vastlopen. Zullen we grootste problemen niet meer aankunnen. Zonder creativiteit is er geen innovatie, geen onderzoek, geen ontwikkeling. Zonder fantasie en creatief denken zijn we verloren....zo simpel is het.
Het is dan ook niet gek dat "Het oneindige verhaal" van Michael Ende mijn favoriet boek is. Wie niet van lezen houdt (OMG...dat kan echt niet...!) kent dit verhaal ook wel. Want wie heeft de film "The Neverending Story" nou niet gezien? Zonder fantasie is niet alleen het denkbeeldige "Fantasia" verloren, nee, de mensheid heeft dan ook niet meer echt lang.
Creativiteit heeft ervoor gezorgd dat de mens zich heeft ontwikkeld. Van de vroegste tijden (zo'n 10.000 jaar geleden versierden onze voorouders al de muren met mooie handafdrukken) tot ons moderne leven van nu met Apps om kleurplaten digitaal in te kleuren. Creativiteit heeft ervoor gezorgd dat wij onszelf uitdagen en elkaar opzoeken.
Helaas zien we zelf vaak niet hoe creativiteit kan zorgen voor succes, zowel in je privé leven, als op het werk. We zijn veel te druk met onze vaste patronen dat we niet in de gaten hebben dat het ook anders kan. En dat is precies waar mijn droom over gaat.
Maar goed, ik heb jullie een verhaaltje beloofd en ik hou me altijd aan mijn beloftes. Dus hier gaan we dan:
Mijn glas is leeg. Ik heb dorst, maar ik neem niet de tijd om mijn glas opnieuw te vullen. Er is geen tijd om op te staan, want mijn rapport moet klaar. "Had al klaar moeten zijn, Eva", verbeter ik mijn eigen drukke gedachten in mijn hoofd. Het is vrijdag 19.00 uur. Eigenlijk is de werkdag al voorbij, maar ik kan niet weg. Nog even doorploeteren.
Het is al vroeg donker en de buitenwereld is verdwenen in volledige duisternis. Het raam is nu een grote zwarte spiegel en ik zie mezelf zitten in het kleine, grijze kantoortje. Ik kijk in mijn ogen en herken mezelf niet. Mijn huid is bleek, mijn haar hangt slap langs mijn smalle gezicht. "Jezus, Eva...zeur niet, je ziet er nog prima uit. Het is toch logisch dat je er wat bleekjes uitziet. Het was een lange dag. Een lange week....een lang jaar".
Plotseling word ik opgeschrikt door een keihard gepiep. Mijn laptop krijst het uit! In een reflex gooi ik het lege glas om. Het rolt van mijn bureau en spat volledig uit elkaar op de harde vloer. Ik spring op en dat is maar goed ook. De scherven vliegen alle kanten op en de ravage is compleet. De laptop blijft een oorverdovend geluid maken en het beeld is zwart. "NEE! NEE! NEE!....dat kan niet waar zijn! Al die uren voor niks gewerkt...dat KAN NIET! Blijf rustig, Eva!". In de zitting van mijn stoel steken een aantal scherven en ik besluit eerst op te ruimen, voor ik aan de slag ga met mijn ietwat demonische laptop. Ik ga op zoek naar een stoffer en blik en vind beiden snel in het keukentje van de kantine.
Er is geen mens meer op kantoor en in het achterste gedeelte van het gebouw brandt alleen de noodverlichting. Ik hoor het gekras en gegil van mijn laptop en ik versnel mijn pas. Mijn hart klopt in mijn keel. Als ik om de hoek kom van mijn kantoortje aan het einde van de gang, zie ik het nog net gebeuren. Ze verschijnen uit het niets, wit op zwart. Ik staar naar het scherm van mijn vervloekte en nog steeds gillende laptop en de koude rillingen lopen over mijn rug als ik lees....
"Leef je nog, Eva?"
Eva zal je meenemen de komende tijd. Als je dat tenminste wil. Eva heeft trouwens geen keuze, zij moet. Wat is jouw keuze? Blijf je hangen in je patroon of stap je er even uit?
Misschien heb jij wel invloed op wat er met haar gaat gebeuren.....wie weet!
Ik ga me nu weer eens verliezen in een van mijn papieren avonturen.
Fijne avond en tot snel!
xxx
Maar dat is wel wat ik doe. Ik verslind boeken. Figuurlijk. Ik vind het heerlijk om me te verliezen in die mooie, interessante, spannende, vrolijke en soms ietwat vreemde en ronduit akelige verhalen. Ik heb dan ook heel veel boeken. Sommigen staan in kasten, anderen staan helaas nog in een doos op zolder. Onze boekenkast is trouwens niet alleen gevuld met die boeken. Nee, dit is ook de plek voor het tentoonstellen van de schatten van de kinderen. Van mooie stenen tot met veel geduld gemaakte spinnen van klei met een laagje glitterverf. Daardoor is dit geen gewone boekenkast. Nee, het is een kast vol fantasie en creativiteit.
En omdat de boeken op zolder nogal jaloers zijn op de boeken in de kast in de woonkamer en de andere boekenkasten op de slaapkamers, wordt het tijd dat zij ook een mooi plekje krijgen.
Vandaar dat we afgelopen week zijn begonnen met het verbouwen van ons vreemde kamertje dat nergens voor dient. Dit vreemde kamertje ligt aan de voorkant van ons huis. Naast de gang en de woonkamer. We wonen in een oud herenhuis en het vreemde kamertje was vroeger het zogenaamde "betaalkamertje". Als iemand goederen kwam afleveren, kon diegene in het kamertje wachten op de heer des huizes. Dit kamertje heeft bij ons al allerlei functies gehad; garderobe, hondenkamer en speelkamer. Nu wordt het tijd voor de beste functie ooit. Het wordt mijn kantoor, mijn atelier. Want daar heb ik behoefte aan. En we gaan er een speciale kast bouwen voor al mijn geliefde boeken.
Waarom een kantoor en atelier? Omdat ik meer en meer tijd wil steken in het werken aan mijn droom. En daarvoor heb ik ruimte nodig. Ruimte om te werken, ruimte om te creëren en ruimte om informatie op te slaan, ruimte om mijn boeken een thuis te geven.
Door het bloggen ben ik er steeds meer achter gekomen hoe belangrijk creativiteit is. Zonder creativiteit ben ik ongelukkig. Maar het gaat nog verder. Zonder creativiteit houdt de aarde op met bestaan. Denk daar maar eens over na. Zonder creatieve oplossingen zal de ontwikkeling vastlopen. Zullen we grootste problemen niet meer aankunnen. Zonder creativiteit is er geen innovatie, geen onderzoek, geen ontwikkeling. Zonder fantasie en creatief denken zijn we verloren....zo simpel is het.
Het is dan ook niet gek dat "Het oneindige verhaal" van Michael Ende mijn favoriet boek is. Wie niet van lezen houdt (OMG...dat kan echt niet...!) kent dit verhaal ook wel. Want wie heeft de film "The Neverending Story" nou niet gezien? Zonder fantasie is niet alleen het denkbeeldige "Fantasia" verloren, nee, de mensheid heeft dan ook niet meer echt lang.
Creativiteit heeft ervoor gezorgd dat de mens zich heeft ontwikkeld. Van de vroegste tijden (zo'n 10.000 jaar geleden versierden onze voorouders al de muren met mooie handafdrukken) tot ons moderne leven van nu met Apps om kleurplaten digitaal in te kleuren. Creativiteit heeft ervoor gezorgd dat wij onszelf uitdagen en elkaar opzoeken.
Helaas zien we zelf vaak niet hoe creativiteit kan zorgen voor succes, zowel in je privé leven, als op het werk. We zijn veel te druk met onze vaste patronen dat we niet in de gaten hebben dat het ook anders kan. En dat is precies waar mijn droom over gaat.
Maar goed, ik heb jullie een verhaaltje beloofd en ik hou me altijd aan mijn beloftes. Dus hier gaan we dan:
Mijn glas is leeg. Ik heb dorst, maar ik neem niet de tijd om mijn glas opnieuw te vullen. Er is geen tijd om op te staan, want mijn rapport moet klaar. "Had al klaar moeten zijn, Eva", verbeter ik mijn eigen drukke gedachten in mijn hoofd. Het is vrijdag 19.00 uur. Eigenlijk is de werkdag al voorbij, maar ik kan niet weg. Nog even doorploeteren.
Het is al vroeg donker en de buitenwereld is verdwenen in volledige duisternis. Het raam is nu een grote zwarte spiegel en ik zie mezelf zitten in het kleine, grijze kantoortje. Ik kijk in mijn ogen en herken mezelf niet. Mijn huid is bleek, mijn haar hangt slap langs mijn smalle gezicht. "Jezus, Eva...zeur niet, je ziet er nog prima uit. Het is toch logisch dat je er wat bleekjes uitziet. Het was een lange dag. Een lange week....een lang jaar".
Plotseling word ik opgeschrikt door een keihard gepiep. Mijn laptop krijst het uit! In een reflex gooi ik het lege glas om. Het rolt van mijn bureau en spat volledig uit elkaar op de harde vloer. Ik spring op en dat is maar goed ook. De scherven vliegen alle kanten op en de ravage is compleet. De laptop blijft een oorverdovend geluid maken en het beeld is zwart. "NEE! NEE! NEE!....dat kan niet waar zijn! Al die uren voor niks gewerkt...dat KAN NIET! Blijf rustig, Eva!". In de zitting van mijn stoel steken een aantal scherven en ik besluit eerst op te ruimen, voor ik aan de slag ga met mijn ietwat demonische laptop. Ik ga op zoek naar een stoffer en blik en vind beiden snel in het keukentje van de kantine.
Er is geen mens meer op kantoor en in het achterste gedeelte van het gebouw brandt alleen de noodverlichting. Ik hoor het gekras en gegil van mijn laptop en ik versnel mijn pas. Mijn hart klopt in mijn keel. Als ik om de hoek kom van mijn kantoortje aan het einde van de gang, zie ik het nog net gebeuren. Ze verschijnen uit het niets, wit op zwart. Ik staar naar het scherm van mijn vervloekte en nog steeds gillende laptop en de koude rillingen lopen over mijn rug als ik lees....
"Leef je nog, Eva?"
Eva zal je meenemen de komende tijd. Als je dat tenminste wil. Eva heeft trouwens geen keuze, zij moet. Wat is jouw keuze? Blijf je hangen in je patroon of stap je er even uit?
Misschien heb jij wel invloed op wat er met haar gaat gebeuren.....wie weet!
Ik ga me nu weer eens verliezen in een van mijn papieren avonturen.
Fijne avond en tot snel!
xxx
Reacties
Een reactie posten