Zaterdagavond als je 39 bent...
Tja, jaren geleden ging ik me nu douchen....mijn outfitje lag al klaar op mijn bed. Voor 23.00 uur was er niks te beleven. Om 23.15 uur ging ik helemaal opgedoft en opgetut op stap. Ik had de hele avond de tijd om alles in de krul en in de lak te hijsen. Muziekje aan, glaasje "weet ik wat voor zoete rotzooi met alcohol" erbij. En maar tutten.
Nu zit ik hier met mijn haar in een mislukte knot aan de tafel te tikken, terwijl dochterlief een of ander bizar "ik ben eigenlijk te moe om een balletje te vangen" balspel met haar nichtje speelt.
Dat nichtje blijft logeren, dus het eerstkomende uur is het nog gniffelen en giechelen.
De hond sloopt haar nieuwe kussen en ik tik rustig door.
Hoe anders was het vroeger, hè.
Ik heb vandaag 5 vuilniszakken speelgoed en andersoortige kindgerelateerde troep opgeruimd. Ik heb zojuist de laatste zakken het keldergat naar beneden gegooid. Nee, daar blijft het niet liggen. Volgende week gaat die rommel weg. Maar nu even niet. Het is immers zaterdagavond.
Ja, vroeger was het heel anders.
Niet dat ik die zaterdagavonden terug wil, hoor. Dat gedoe met dat opkalefateren. "Had ik dat truitje nou drie weken geleden ook al aan?", "Hopelijk regent het niet, want we moeten lopen en ik heb net mijn haar in de perfecte krul". De perfecte krul...daar maakte ik me zorgen om. Nu heb ik heel andere zorgen. Kind, hond, huis, tuin, werk enz...zorgen.
Zoonlief ligt al in bed. Die was helemaal opgedraaid alsof ie net nieuwe batterijen had. "Nee, mama, ik ben niet moe....". Twee minuten later lag ie te slapen. Nu die twee dames nog moe maken en dan is het lekker rustig. Hondlief maakt zich nu ook moe met die twee pré-pubers, dus die ligt rond 22.00 uur ook plat.
Vroeger keek ik niet uit naar rust. No way. Als we een week niet op stap konden, hadden we slechte zin. En we sloten de tent ook iedere week. Vaste klant, vast prik.
"Mogen we siroop met prik en chips?". Okido....tijd dat ik ga douchen. Ik word een beetje moe van dat gekwetter. Ze gaan verder met hun balspelletje en de bal vliegt gevaarlijk hard langs mijn oren. Ze komen niet meer bij. Ik mis de grap...."zal ik toch nog een kop koffie?...niet verstandig want dan kan ik zo niet meer slapen".
Vroeger dronk ik liters koffie voor het slapen gaan en sliep ik als een roosje. Ik moet mij erbij neer leggen. Ik ben toch echt 39.
Gisteren had ik een leuke avond gepland, maar helaas moest ik die (weer eens) afzeggen. Moe en last van mijn maag.Vroeger ging altijd alles door. Nooit moest ik om het een of ander afzeggen. Nee, ik had nooit last van vermoeidheid of lichamelijke akkefietjes. Gewoon door, hoor. Nu moet ik echt naar mijn lichaam luisteren en als het niet gaat, dan moet ik afzeggen. Dat is ook wel zo eerlijk en eerlijkheid duurt het langst. Ik ga niet meer net doen alsof het nog gaat. Zo ga ik ook niet meer net doen alsof ik iets leuk vindt. En zo ga ik al zeker niet iets doen waar ik geen zin in heb. Want het leven is te kort om het jezelf moeilijk te maken.
En juist die zaterdagavonden waarop ik tijd heb om nog even met zoonlief tv te kijken, om lekker rustig te tikken en om de gekkigheid van dochterlief, nichtje en hond eens goed te bekijken...die zaterdagavonden zijn goud waard. De klok tikt zachtjes verder, ik hoor de kinderstemmen nu via trap richtig slaapkamer vertrekken......even sta je stil bij alles om je heen.
Even de benen strekken en kijken wat er in de koelkast staat. Mijn oog valt op de kalender.....28 januari 2017......Peppermill Reünie...Music Dome......stapavond....uitroepteken.
Vroeger had ik geen kalender. Toen ging ik iedere zaterdag op stap.
Deze week ga ik dus elke dag om 21.30 uur naar bed, want ik wil natuurlijk weer eens helemaal en ouderwets los gaan die zaterdag.......
...........morgen maar even multivitaminen bij de drogist halen.
Welterusten.....*gaap* ....xxx
Nu zit ik hier met mijn haar in een mislukte knot aan de tafel te tikken, terwijl dochterlief een of ander bizar "ik ben eigenlijk te moe om een balletje te vangen" balspel met haar nichtje speelt.
Dat nichtje blijft logeren, dus het eerstkomende uur is het nog gniffelen en giechelen.
De hond sloopt haar nieuwe kussen en ik tik rustig door.
Hoe anders was het vroeger, hè.
Ik heb vandaag 5 vuilniszakken speelgoed en andersoortige kindgerelateerde troep opgeruimd. Ik heb zojuist de laatste zakken het keldergat naar beneden gegooid. Nee, daar blijft het niet liggen. Volgende week gaat die rommel weg. Maar nu even niet. Het is immers zaterdagavond.
Ja, vroeger was het heel anders.
Niet dat ik die zaterdagavonden terug wil, hoor. Dat gedoe met dat opkalefateren. "Had ik dat truitje nou drie weken geleden ook al aan?", "Hopelijk regent het niet, want we moeten lopen en ik heb net mijn haar in de perfecte krul". De perfecte krul...daar maakte ik me zorgen om. Nu heb ik heel andere zorgen. Kind, hond, huis, tuin, werk enz...zorgen.
Zoonlief ligt al in bed. Die was helemaal opgedraaid alsof ie net nieuwe batterijen had. "Nee, mama, ik ben niet moe....". Twee minuten later lag ie te slapen. Nu die twee dames nog moe maken en dan is het lekker rustig. Hondlief maakt zich nu ook moe met die twee pré-pubers, dus die ligt rond 22.00 uur ook plat.
Vroeger keek ik niet uit naar rust. No way. Als we een week niet op stap konden, hadden we slechte zin. En we sloten de tent ook iedere week. Vaste klant, vast prik.
"Mogen we siroop met prik en chips?". Okido....tijd dat ik ga douchen. Ik word een beetje moe van dat gekwetter. Ze gaan verder met hun balspelletje en de bal vliegt gevaarlijk hard langs mijn oren. Ze komen niet meer bij. Ik mis de grap...."zal ik toch nog een kop koffie?...niet verstandig want dan kan ik zo niet meer slapen".
Vroeger dronk ik liters koffie voor het slapen gaan en sliep ik als een roosje. Ik moet mij erbij neer leggen. Ik ben toch echt 39.
Gisteren had ik een leuke avond gepland, maar helaas moest ik die (weer eens) afzeggen. Moe en last van mijn maag.Vroeger ging altijd alles door. Nooit moest ik om het een of ander afzeggen. Nee, ik had nooit last van vermoeidheid of lichamelijke akkefietjes. Gewoon door, hoor. Nu moet ik echt naar mijn lichaam luisteren en als het niet gaat, dan moet ik afzeggen. Dat is ook wel zo eerlijk en eerlijkheid duurt het langst. Ik ga niet meer net doen alsof het nog gaat. Zo ga ik ook niet meer net doen alsof ik iets leuk vindt. En zo ga ik al zeker niet iets doen waar ik geen zin in heb. Want het leven is te kort om het jezelf moeilijk te maken.
En juist die zaterdagavonden waarop ik tijd heb om nog even met zoonlief tv te kijken, om lekker rustig te tikken en om de gekkigheid van dochterlief, nichtje en hond eens goed te bekijken...die zaterdagavonden zijn goud waard. De klok tikt zachtjes verder, ik hoor de kinderstemmen nu via trap richtig slaapkamer vertrekken......even sta je stil bij alles om je heen.
Even de benen strekken en kijken wat er in de koelkast staat. Mijn oog valt op de kalender.....28 januari 2017......Peppermill Reünie...Music Dome......stapavond....uitroepteken.
Vroeger had ik geen kalender. Toen ging ik iedere zaterdag op stap.
Deze week ga ik dus elke dag om 21.30 uur naar bed, want ik wil natuurlijk weer eens helemaal en ouderwets los gaan die zaterdag.......
...........morgen maar even multivitaminen bij de drogist halen.
Welterusten.....*gaap* ....xxx
Reacties
Een reactie posten