Waarom zijn we massaal verslaafd?
Ik had even pauze....want ik was verslaafd...verslaafd aan het schrijven. Zo erg dat andere dingen moesten wijken en ik rusteloos en vervelend werd als ik een keer niet een blogbericht kon schrijven.
Niet goed, dus even pauze. Dat ging gemakkelijk. Maar dat is niet altijd het geval als je verslaafd bent. No way......maar als je goed om je heen kijkt, zie je dat we massaal verslaafd zijn. Stuk voor stuk. En het wordt steeds erger.
Natuurlijk hebben we de bekende verslavingen aan sigaretten en alcohol. Iedereen kent wel iemand die de ochtend niet doorkomt zonder koffie. En ik ken genoeg mensen die met gemak 24 uur achter elkaar kunnen gamen. Verslavingen zijn van alle tijden....vroeger waren er ook genoeg alcoholisten en drugs konden ook vaak een probleem veroorzaken. Maar ik heb het idee dat in deze prestatiegerichte wereld steeds meer vormen van verslavingen te voorschijn komen. Maar waar komt die algemene verslavingsdrang vandaan? Waarom hebben we allerlei aanvullingen nodig om het leven door te komen?
Jij hebt zeker weten een smartphone, toch? Hoe vaak kijk jij er op? Vaak? Of denk je dat het meevalt...je kan het bijhouden:
Durf jij het aan? Of ben je bang om erachter te komen dat je erbij hoort? Bij de wereld van de verslaafden? Want ik weet het bijna zeker....je bent lid.....welkom...*grijns van oor tot oor*.
En weet je wat erg is? Deze verslaving is de poort van de hel of de poort van de hemel. Want je kan het gewoon zien als een activiteit om verveling weg te jagen of om even te checken hoe het met je vrienden is of om even te kijken hoeveel die nieuwe tv in de winkel kost of om te kijken of het wasmiddel al in de aanbieding is. Maar het kan ook zorgen voor onzekerheid. Zorgen voor onnodig vergelijken van jouw leven met dat van een ander. Het kan ervoor zorgen dat je het idee hebt dat je mee moet draaien, mee moet posten, mee moet beleven, mee moet kopen, mee moet gokken, mee moet doen met de verjongingsrace, de schoonheidswedstrijd, de spierballenkweektraining, de fitheidsrage.
Bluhr.....één woord...bluhr.....ik heb er geen ander woord voor..of jawel: moe!
Ik word er moe van.
Maar stiekem is het ook wel weer leuk. Met mate. Met leuke mensen. En met afstand.
Dan zijn er nog de verborgen verslavingen. Verslavingen waar je niets van weet, maar waar de ander misschien aan ten onder gaat.
Ik heb er vroeger een gehad, waar ik zelf niets van wist. Neusspray. Onschuldige neusspray met xylometazolinehydrochloride tegen neusverkoudheid. Ik was vaker verkouden en kreeg 's nachts geen lucht. Dus gebruikte ik regelmatig neusspray. Niks geks toch? Totdat ik geen lucht meer kreeg zonder. Ik moest neusspray bij me hebben, anders zat mijn neus dicht. Altijd. Jarenlang. Ik werd niet high of zo....nee, ik kreeg geen lucht. De xylometazoline vernauwt de bloedvaatjes in het neusslijmvlies waardoor ik weer lucht kreeg. Maar die bloedvaatjes raken gewend aan het toedienen van de xylometazoline en kunnen ineens niet meer zonder. Het neusslijmvlies zwelt daardoor op en wacht op de volgende dosis xylometazoline. Mijn neus zat dan potdicht.....
Gek hè. Je krijgt die neusspray gewoon bij de Drogist, maar het kan je leven vergallen. Verslaving voor nog geen 3 euro.
Na jarenlang sprayen en paniek ben ik naar het ziekenhuis gegaan. Ik was er zo klaar mee en wilde hulp. Gelukkig kreeg ik die. Mijn neusslijmvlies werd letterlijk dichtgeschroeid. Met een verdoving door middel van pure cocaïne. Ja....het was voor het eerst en gelukkig ook het laatst dat ik aan de coke zat. In het ziekenhuis...om van een verslaving af te komen. Bizar toch. Het dichtschroeien was niet leuk, maar alles beter dan een niet functionerende neus. Het heeft geholpen. Ik was ervan af.
Nu ik erover nadenk, ik heb er nog een...zo'n verborgen verslaving. Ja.....pijnstillers.
Ik heb immers al jaren pijn. En wat krijg je dan van de huisarts? Een receptje voor pijnstillers. Dat begint bij paracetamol en kan eindigen bij morfine. Ik bleef steken bij Naproxen. Geen licht middeltje, maar is het verslavend? Jazeker. Helpt het tegen pijn? Jazeker? Maar wanneer stop je? Blijf je doorgaan met slikken, zonder te weten of je het misschien toch niet even zonder kan? Ik deed dat dus niet. Met als gevolg dat mijn maag overhoop is gehaald. En ik heb maagbeschermers geslikt. Ook erg dat je tabletten tegen pijn moet slikken en daarbij ook nog tabletten moet slikken die je maag beschermen. Want wat zit er dan voor rotzooi in de pijnstillers?
Nu mijn maag dus aangetast is en ik geen pijnstillers meer kan slikken, sta ik met mijn rug tegen de muur. Ik moet leren leven met de pijn. Want ik kan ze niet meer slikken en dan pas merk je dat je verslaafd was. Waarom wordt er zo vaak gegrepen naar de pen om een recept met drugs voor te schrijven? Waarom wordt er niet gezocht naar alternatieven?
Omdat daar geen tijd voor is en omdat er geld verdient moet worden.......
Zeker zijn er mensen die pijnstilling nodig hebben. Maar in mijn geval had ik ook wel zonder gekund. Met de juiste begeleiding en therapie. Want pijn is een waarschuwing van je lijf: je doet te veel, doe kalm aan. In een wereld gericht op prestatie, snelheid en geld verdienen hebben we soms geen tijd voor die waarschuwingen. We moeten immers door. "Hup, die pil in het waffeltje en door meid...niet zeuren".
Gevolg: mijn leven ligt momenteel lichtelijk overhoop. Slaapproblemen, pijn en een maag die constant ontstoken is. Ik was gelukkiger voor het krijgen van dat ellendige eerste recept. Verslaving op advies van de dokter. Ik kom er wel vanaf. Ik zal wel moeten. Met pijn en moeite, maar ik kom er wel.
Ik ben dus verslavingsgevoelig, net als heel veel andere mensen. Door mijn bipolaire stoornis kan dit gevaren opleveren en kan ik te ver gaan. Voor mij is het dan heel erg belangrijk om een overzicht te krijgen van de substanties of activiteiten waaraan ik verslaafd kan raken. Die moet ik mijden of op een laag pitje houden. Maar moeten we dat niet allemaal?
Genoeg getikt voor vandaag. Volgende keer meer over onze massale verslaving en hoe we er met z'n allen vanaf kunnen komen.
Liefs, van een lichtelijk afhankelijke mama, xxx
Niet goed, dus even pauze. Dat ging gemakkelijk. Maar dat is niet altijd het geval als je verslaafd bent. No way......maar als je goed om je heen kijkt, zie je dat we massaal verslaafd zijn. Stuk voor stuk. En het wordt steeds erger.
Natuurlijk hebben we de bekende verslavingen aan sigaretten en alcohol. Iedereen kent wel iemand die de ochtend niet doorkomt zonder koffie. En ik ken genoeg mensen die met gemak 24 uur achter elkaar kunnen gamen. Verslavingen zijn van alle tijden....vroeger waren er ook genoeg alcoholisten en drugs konden ook vaak een probleem veroorzaken. Maar ik heb het idee dat in deze prestatiegerichte wereld steeds meer vormen van verslavingen te voorschijn komen. Maar waar komt die algemene verslavingsdrang vandaan? Waarom hebben we allerlei aanvullingen nodig om het leven door te komen?
Waarom zijn we massaal verslaafd?
Jij hebt zeker weten een smartphone, toch? Hoe vaak kijk jij er op? Vaak? Of denk je dat het meevalt...je kan het bijhouden:
En weet je wat erg is? Deze verslaving is de poort van de hel of de poort van de hemel. Want je kan het gewoon zien als een activiteit om verveling weg te jagen of om even te checken hoe het met je vrienden is of om even te kijken hoeveel die nieuwe tv in de winkel kost of om te kijken of het wasmiddel al in de aanbieding is. Maar het kan ook zorgen voor onzekerheid. Zorgen voor onnodig vergelijken van jouw leven met dat van een ander. Het kan ervoor zorgen dat je het idee hebt dat je mee moet draaien, mee moet posten, mee moet beleven, mee moet kopen, mee moet gokken, mee moet doen met de verjongingsrace, de schoonheidswedstrijd, de spierballenkweektraining, de fitheidsrage.
Bluhr.....één woord...bluhr.....ik heb er geen ander woord voor..of jawel: moe!
Ik word er moe van.
Maar stiekem is het ook wel weer leuk. Met mate. Met leuke mensen. En met afstand.
Dan zijn er nog de verborgen verslavingen. Verslavingen waar je niets van weet, maar waar de ander misschien aan ten onder gaat.
Ik heb er vroeger een gehad, waar ik zelf niets van wist. Neusspray. Onschuldige neusspray met xylometazolinehydrochloride tegen neusverkoudheid. Ik was vaker verkouden en kreeg 's nachts geen lucht. Dus gebruikte ik regelmatig neusspray. Niks geks toch? Totdat ik geen lucht meer kreeg zonder. Ik moest neusspray bij me hebben, anders zat mijn neus dicht. Altijd. Jarenlang. Ik werd niet high of zo....nee, ik kreeg geen lucht. De xylometazoline vernauwt de bloedvaatjes in het neusslijmvlies waardoor ik weer lucht kreeg. Maar die bloedvaatjes raken gewend aan het toedienen van de xylometazoline en kunnen ineens niet meer zonder. Het neusslijmvlies zwelt daardoor op en wacht op de volgende dosis xylometazoline. Mijn neus zat dan potdicht.....
Gek hè. Je krijgt die neusspray gewoon bij de Drogist, maar het kan je leven vergallen. Verslaving voor nog geen 3 euro.
Na jarenlang sprayen en paniek ben ik naar het ziekenhuis gegaan. Ik was er zo klaar mee en wilde hulp. Gelukkig kreeg ik die. Mijn neusslijmvlies werd letterlijk dichtgeschroeid. Met een verdoving door middel van pure cocaïne. Ja....het was voor het eerst en gelukkig ook het laatst dat ik aan de coke zat. In het ziekenhuis...om van een verslaving af te komen. Bizar toch. Het dichtschroeien was niet leuk, maar alles beter dan een niet functionerende neus. Het heeft geholpen. Ik was ervan af.
Nu ik erover nadenk, ik heb er nog een...zo'n verborgen verslaving. Ja.....pijnstillers.
Ik heb immers al jaren pijn. En wat krijg je dan van de huisarts? Een receptje voor pijnstillers. Dat begint bij paracetamol en kan eindigen bij morfine. Ik bleef steken bij Naproxen. Geen licht middeltje, maar is het verslavend? Jazeker. Helpt het tegen pijn? Jazeker? Maar wanneer stop je? Blijf je doorgaan met slikken, zonder te weten of je het misschien toch niet even zonder kan? Ik deed dat dus niet. Met als gevolg dat mijn maag overhoop is gehaald. En ik heb maagbeschermers geslikt. Ook erg dat je tabletten tegen pijn moet slikken en daarbij ook nog tabletten moet slikken die je maag beschermen. Want wat zit er dan voor rotzooi in de pijnstillers?
Nu mijn maag dus aangetast is en ik geen pijnstillers meer kan slikken, sta ik met mijn rug tegen de muur. Ik moet leren leven met de pijn. Want ik kan ze niet meer slikken en dan pas merk je dat je verslaafd was. Waarom wordt er zo vaak gegrepen naar de pen om een recept met drugs voor te schrijven? Waarom wordt er niet gezocht naar alternatieven?
Omdat daar geen tijd voor is en omdat er geld verdient moet worden.......
Zeker zijn er mensen die pijnstilling nodig hebben. Maar in mijn geval had ik ook wel zonder gekund. Met de juiste begeleiding en therapie. Want pijn is een waarschuwing van je lijf: je doet te veel, doe kalm aan. In een wereld gericht op prestatie, snelheid en geld verdienen hebben we soms geen tijd voor die waarschuwingen. We moeten immers door. "Hup, die pil in het waffeltje en door meid...niet zeuren".
Gevolg: mijn leven ligt momenteel lichtelijk overhoop. Slaapproblemen, pijn en een maag die constant ontstoken is. Ik was gelukkiger voor het krijgen van dat ellendige eerste recept. Verslaving op advies van de dokter. Ik kom er wel vanaf. Ik zal wel moeten. Met pijn en moeite, maar ik kom er wel.
Ik ben dus verslavingsgevoelig, net als heel veel andere mensen. Door mijn bipolaire stoornis kan dit gevaren opleveren en kan ik te ver gaan. Voor mij is het dan heel erg belangrijk om een overzicht te krijgen van de substanties of activiteiten waaraan ik verslaafd kan raken. Die moet ik mijden of op een laag pitje houden. Maar moeten we dat niet allemaal?
Genoeg getikt voor vandaag. Volgende keer meer over onze massale verslaving en hoe we er met z'n allen vanaf kunnen komen.
Liefs, van een lichtelijk afhankelijke mama, xxx
Reacties
Een reactie posten