Van vlinders in de buik tot scheiden: alles over de liefde en relaties anno 2018. Deel 1...van velen..
Je kent het wel, frisse en fruitige kalverliefde. Die eerste grote liefde waar je alles voor zou doen. Wat ben je in de wolken en wat is hij of zij speciaal. Je weet het zeker; dit gevoel gaat nooit meer weg. Dit is je soulmate, je maatje, je prins op het witte paard of je prinses in het kristallen koetsje.
Maar helaas.
De meeste kalverliefdes groeien uit op niets. Je vindt hem of haar ineens maar een dom rund in plaats van een lieflijk kalfje of een stoere stier. Over en voorbij. Zo gaat dat als je heel jong bent.
Mijn eerste liefde was gewoon lief en daardoor ging ik ook heel onbezonnen het serieuze liefdesleven in. Wat is het fijn om een goede start te maken. Handje vasthouden en gezellig samen zijn. Dat was prille tienerliefde. Dat het daarna zo duister en onheilspellend zou worden, daar heeft mijn moeder mij wel voor gewaarschuwd. Maar ja, een kalf stoot zich minstens 20 keer aan dezelfde verdomde steen. Ik sloeg de goede raad dus dapper in de wind en maakte ontelbare fouten in mijn jonge, onstuimige jaren.
Als ik toen wist wat ik nu weet. Maar goed, dat is dus oude koeien uit de sloot halen en ik heb mijn neus nu wel vol van al die koeien, kalveren en runderen.
Toch was een van die liefdes niet duister en onheilspellend. Nee, die ene liefde was perfect. Hij was 't. Ik wist het niet alleen, ik voelde het ook. We waren verschillend, maar dat was nou net zo mooi. Ik was nog jong, eigenlijk te jong om me voor altijd te binden aan één persoon. Maar als het lot het beslist, dan is het zo. Toekomstdromen, gezamenlijke plannen...vooruitkijken naar een leven samen. Trouwen, kindjes.
Maar het lot is wispelturig en ziekte en dood mengden zich in het verhaal. Ik verloor mijn liefde en mijn wereld verging. Weg mooi mens, weg dromen, weg leven, weg liefde.
Het heeft lang geduurd voor ik weer mezelf was. Ik stortte me in mijn studie en ik stortte regelmatig in. Ik stortte me daarnaast in het nachtleven en vloog als een verblindde nachtvlinder van de ene teleurstelling naar de andere. Ik was hem kwijt, dus wat maakte het nog uit?
Tot het moment dat ik geconfronteerd werd met hem. Er was meteen een klik. Maar hoe kan dat? Waar komt dat vandaan? Er is toch maar één grote liefde in het leven? Toch was het zo...ik had hem lief. We woonden al vlug samen, kochten al vlug een huis, een hond, twee honden, kregen een dochter, verhuisden en toen...
...knapte er toch iets.
En dat schijnt een veelvoorkomend probleem te zijn in deze tijd. Dat ene moment dat jouw lief, jouw lief niet meer lijkt te zijn. Vervreemd, naast elkaar levend.
Ik heb een jaar alleen met onze dochter gewoond om afstand te nemen. Lief en ik hielden contact en deelden nog steeds veel tijd samen. We wilden investeren in onze toekomst en we gaven niet op. Met hard werken, veel tijd en veel gesprekken kwam het goed. Nee, werd het veel beter. Het is nog nooit zo goed geweest, met als bekroning een huwelijk en de geboorte van onze zoon.
Mijn hart is groot genoeg voor twee grote liefdes. De een vlakt de ander niet weg. Ik blijf trouw aan mijn gevoel voor beiden en dat houdt mij ook in evenwicht.
En dat is een belangrijk gegeven:
Eenvoudig: liefde is echt blind. Vooral prille liefde. Daar is zelfs een wetenschappelijke verklaring voor. Verliefdheid zorgt voor de aanmaak van dopamine (een zogenaamd gelukshormoon) in je hersenen. Dopamine zorgt ervoor dat je je fijn voelt. Eigenlijk is dopamine de wetenschappelijke term voor de welbekende vlinders. Alleen fladdert dopamine niet in je buik, maar in je hoofd. Dit gevoel van verliefdheid en euforie werkt verslavend en je wil dit gevoel niet kwijt. Je hele lijf reageert op dit proces. Je kan vaak niet eten van blinde verliefdheid. Dit is magie!
Meer lezen over de werking van rare stofjes die je gemoedsrust beïnvloeden? Lees dan nog even dit blogbericht: Geluks- en stresshormonen beïnvloeden...kan dat?
En nu ga ik het even verpesten. Het is geen magie. Het is een chemisch proces.
Poeh. Wat een desillusie.
Maar treur niet, want eigenlijk is het toch vrij magisch. Want dit gevoel krijg je (gelukkig) niet bij iedereen. Dus het is toch een beetje magisch. Maar helaas zijn we zo gemaakt dat wij worden aangetrokken door uiterlijke kenmerken. Ook al ontkennen wij dit stellig. Nee, echt. Het is een feit. Daardoor maken wij in die eerste fase vaak grove fouten. We zijn zo volgepompt met dopamine dat we de waarheid vaak niet of vertroebeld zien. En wat gebeurt? Als de hevige verliefdheid afzwakt en langzaam wordt omgezet in liefde kan het gebeuren dat wij de ware aard van onze partner echt gaan zien. En in sommige gevallen is dat pas echt een desillusie.
Bij sommige relaties zie je de ware aard van de ander vrij vlug en heb je op tijd de kans om de relatie te beëindigen. Bij andere relaties verloopt dit helaas trager en vervelender.
En bij weer andere relaties verloopt dit geheel anders.
De partners in deze laatste relaties blijven trouw aan hun eigen gevoel en hun eigen intuïtie.
Stel jezelf de volgende belangrijke vragen:
En heb je dan dat ene mooie mens gevonden? Werk dan elke dag aan je relatie. Net zoals je elke dag aan jezelf moet werken. Liefde komt niet aanwaaien en blijft niet bij je als je laks en vervelend bent. Liefde vraagt om passie, compassie, inzet en verbondenheid.
Ben je alleen en heb je dus die juiste persoon nog niet gevonden? Treur niet want eigenlijk is dat niet waar. Jij bent precies zoals je moet zijn. Jij bent de juiste. En liever alleen dan samen met iemand die het net niet is. De mooiste liefdes vind je niet op datingsites of dansavonden voor alleenstaanden. Nee, echte liefde vind je tussen de aardappels en kiwi's op de groenteafdeling van de supermarkt. Of in de rij bij de Ikea. Maar ga nou niet elke dag teleurgesteld naar huis met 10 kg aardappels, een bakje kiwi's en een hip tv meubel van die Zweedse meubelgigant.
Liefde komt immers als je het niet verwacht.
Liefs,
Joyce
Maar helaas.
De meeste kalverliefdes groeien uit op niets. Je vindt hem of haar ineens maar een dom rund in plaats van een lieflijk kalfje of een stoere stier. Over en voorbij. Zo gaat dat als je heel jong bent.
Mijn eerste liefde was gewoon lief en daardoor ging ik ook heel onbezonnen het serieuze liefdesleven in. Wat is het fijn om een goede start te maken. Handje vasthouden en gezellig samen zijn. Dat was prille tienerliefde. Dat het daarna zo duister en onheilspellend zou worden, daar heeft mijn moeder mij wel voor gewaarschuwd. Maar ja, een kalf stoot zich minstens 20 keer aan dezelfde verdomde steen. Ik sloeg de goede raad dus dapper in de wind en maakte ontelbare fouten in mijn jonge, onstuimige jaren.
Als ik toen wist wat ik nu weet. Maar goed, dat is dus oude koeien uit de sloot halen en ik heb mijn neus nu wel vol van al die koeien, kalveren en runderen.
Toch was een van die liefdes niet duister en onheilspellend. Nee, die ene liefde was perfect. Hij was 't. Ik wist het niet alleen, ik voelde het ook. We waren verschillend, maar dat was nou net zo mooi. Ik was nog jong, eigenlijk te jong om me voor altijd te binden aan één persoon. Maar als het lot het beslist, dan is het zo. Toekomstdromen, gezamenlijke plannen...vooruitkijken naar een leven samen. Trouwen, kindjes.
Maar het lot is wispelturig en ziekte en dood mengden zich in het verhaal. Ik verloor mijn liefde en mijn wereld verging. Weg mooi mens, weg dromen, weg leven, weg liefde.
Het heeft lang geduurd voor ik weer mezelf was. Ik stortte me in mijn studie en ik stortte regelmatig in. Ik stortte me daarnaast in het nachtleven en vloog als een verblindde nachtvlinder van de ene teleurstelling naar de andere. Ik was hem kwijt, dus wat maakte het nog uit?
Tot het moment dat ik geconfronteerd werd met hem. Er was meteen een klik. Maar hoe kan dat? Waar komt dat vandaan? Er is toch maar één grote liefde in het leven? Toch was het zo...ik had hem lief. We woonden al vlug samen, kochten al vlug een huis, een hond, twee honden, kregen een dochter, verhuisden en toen...
...knapte er toch iets.
En dat schijnt een veelvoorkomend probleem te zijn in deze tijd. Dat ene moment dat jouw lief, jouw lief niet meer lijkt te zijn. Vervreemd, naast elkaar levend.
Ik heb een jaar alleen met onze dochter gewoond om afstand te nemen. Lief en ik hielden contact en deelden nog steeds veel tijd samen. We wilden investeren in onze toekomst en we gaven niet op. Met hard werken, veel tijd en veel gesprekken kwam het goed. Nee, werd het veel beter. Het is nog nooit zo goed geweest, met als bekroning een huwelijk en de geboorte van onze zoon.
Mijn hart is groot genoeg voor twee grote liefdes. De een vlakt de ander niet weg. Ik blijf trouw aan mijn gevoel voor beiden en dat houdt mij ook in evenwicht.
En dat is een belangrijk gegeven:
Wil je echte liefde ervaren en in stand houden, dan moet je vooral trouw blijven aan jezelf.
Waarom gaan zoveel relaties stuk? Hoe kan het dat sommige relaties in de wolken beginnen en eindigen in de hel?Eenvoudig: liefde is echt blind. Vooral prille liefde. Daar is zelfs een wetenschappelijke verklaring voor. Verliefdheid zorgt voor de aanmaak van dopamine (een zogenaamd gelukshormoon) in je hersenen. Dopamine zorgt ervoor dat je je fijn voelt. Eigenlijk is dopamine de wetenschappelijke term voor de welbekende vlinders. Alleen fladdert dopamine niet in je buik, maar in je hoofd. Dit gevoel van verliefdheid en euforie werkt verslavend en je wil dit gevoel niet kwijt. Je hele lijf reageert op dit proces. Je kan vaak niet eten van blinde verliefdheid. Dit is magie!
Meer lezen over de werking van rare stofjes die je gemoedsrust beïnvloeden? Lees dan nog even dit blogbericht: Geluks- en stresshormonen beïnvloeden...kan dat?
En nu ga ik het even verpesten. Het is geen magie. Het is een chemisch proces.
Poeh. Wat een desillusie.
Maar treur niet, want eigenlijk is het toch vrij magisch. Want dit gevoel krijg je (gelukkig) niet bij iedereen. Dus het is toch een beetje magisch. Maar helaas zijn we zo gemaakt dat wij worden aangetrokken door uiterlijke kenmerken. Ook al ontkennen wij dit stellig. Nee, echt. Het is een feit. Daardoor maken wij in die eerste fase vaak grove fouten. We zijn zo volgepompt met dopamine dat we de waarheid vaak niet of vertroebeld zien. En wat gebeurt? Als de hevige verliefdheid afzwakt en langzaam wordt omgezet in liefde kan het gebeuren dat wij de ware aard van onze partner echt gaan zien. En in sommige gevallen is dat pas echt een desillusie.
Bij sommige relaties zie je de ware aard van de ander vrij vlug en heb je op tijd de kans om de relatie te beëindigen. Bij andere relaties verloopt dit helaas trager en vervelender.
En bij weer andere relaties verloopt dit geheel anders.
De partners in deze laatste relaties blijven trouw aan hun eigen gevoel en hun eigen intuïtie.
Stel jezelf de volgende belangrijke vragen:
- Waarom wil ik een relatie? Vraag jezelf af wat voor jou de meerwaarde is van een relatie. Zekerheid? Gezelligheid? Kinderen? Niet alleen zijn? Of iemand om mee op avontuur te gaan? Iemand om de prachtige dingen in het leven mee te delen?
- Wat past bij mij en mijn leven? Wil je graag een groot gezin? Of ben je carrièregericht? Wil je een heel huis vol huisdieren? Of hou je van een steriel en blinkend schoon huis?
- Hoeveel tijd neem ik om de ander te leren kennen? Spring je van de hak op de tak of neem je eerst even de tijd om te beoordelen hoe de ander in elkaar steekt? Optie twee is echt een aanrader. Ga uit van vriendschap in plaats van romantiek. Niets is mooier dan verliefd worden vanuit vriendschap.
- Wie ben ik en wat is mijn 'donkere' kant? Wat kan ik egoïstisch zijn...poeh. En kattig. En ik kan uit mijn slof schieten....nou.. En jij? Waar wordt de ander straks mee geconfronteerd?
En heb je dan dat ene mooie mens gevonden? Werk dan elke dag aan je relatie. Net zoals je elke dag aan jezelf moet werken. Liefde komt niet aanwaaien en blijft niet bij je als je laks en vervelend bent. Liefde vraagt om passie, compassie, inzet en verbondenheid.
 |
| De vele gezichten van de ziel. Soms ronduit akelig of mysterieus. Soms kwetsbaar en onwetend. En hoe zit jij in elkaar? Ben jij altijd even prettig en plezierig? Of ben je soms gewoon een heks? |
Ben je alleen en heb je dus die juiste persoon nog niet gevonden? Treur niet want eigenlijk is dat niet waar. Jij bent precies zoals je moet zijn. Jij bent de juiste. En liever alleen dan samen met iemand die het net niet is. De mooiste liefdes vind je niet op datingsites of dansavonden voor alleenstaanden. Nee, echte liefde vind je tussen de aardappels en kiwi's op de groenteafdeling van de supermarkt. Of in de rij bij de Ikea. Maar ga nou niet elke dag teleurgesteld naar huis met 10 kg aardappels, een bakje kiwi's en een hip tv meubel van die Zweedse meubelgigant.
Liefde komt immers als je het niet verwacht.
Liefs,
Joyce
Reacties
Een reactie posten