Het grootste probleem van onze kinderen. Je zult echt niet geloven wat dat is.....

Deze week twijfelde ik even. Ik wist niet of ik wel door moest gaan met deze blog. Mijn reis gaat voort...maar moest ik wel blijven schrijven? Mijn laatste post werd ineens amper gelezen en ik voelde me...teleurgesteld. Terwijl het aantal lezers mij nooit heeft geïnteresseerd. Ik schrijf vooral voor mezelf en als ik ook maar 1 iemand kan bereiken en verder helpen, dan ben ik al tevreden.

Tenminste...dat dacht ik.

Natuurlijk is het leuk om 'gelezen' te worden en feedback te krijgen. Maar dit keer bleef dat uit. Dat komt ook voor een groot deel doordat ik geen echt marketingtalent heb. Mezelf 'verkopen' is niet mijn ding. Ik was vergeten om mijn blogpost op bepaalde plekken te delen en dus bleef het aantal lezers laag. Gemiste kans, dacht ik nog. Jammer...misschien is dit toch niet 'mijn ding'...dat schrijven.

Ik kroop even somber in een hoekje van de bank en vroeg me af hoe ik er überhaupt bij gekomen was ...bij dat schrijven. En toen dacht ik aan dat kleine meisje dat ik ooit was geweest. Een vrolijk, maar soms ook verlegen en teruggetrokken meisje dat graag las, schreef en tekende. Echt veel vrienden had ik niet. En het liefst was ik thuis. En dat terwijl ik soms ook graag in het middelpunt stond.....soms...zoals het mij uitkwam. Ik zong heel graag, maar ik weigerde mee te doen aan de schoolmusical. En die karaktereigenschap stoorde me heel erg. Waarom kon ik nu nooit gewoon altijd extravert zijn? Waarom sloeg ik om als een blad in de wind? Nu weet ik dat dat het beginpunt was van mijn bipolaire stoornis. Maar toen was ik in mijn ogen vooral wisselvallig en irritant.

Een voordeel van dat wisselvallige karakter was dat ik ontzettend creatief was. Soms emotioneel en somber, wat resulteerde in prachtige potloodtekeningen en verhalen. En soms vrolijk en ontembaar...wat resulteerde in kleurrijke schilderijen en ingenieuze oplossingen voor alledaagse problemen. Ik werd daarin gelukkig nooit geremd en kreeg altijd ontzettend veel begrip. Mijn thuissituatie was stabiel en mijn talenten kregen de vrijheid om verder te groeien.

Net als alle andere kinderen was ik regelmatig vervelend en irritant. Dat nu juist dat gedrag samenhing met mijn verborgen talenten, dat hebben mijn ouders gelukkig gezien. En daar gaat het in veel gezinnen regelmatig mis. Ouders nemen de tijd niet meer om echt te luisteren naar hun kinderen en bepaald gedrag wordt al gauw gezien als vervelend en irritant. In plaats van op zoek te gaan naar de oorzaak van dat gedrag, wordt vaak teruggegrepen naar straf en negeren. Ook zoeken ouders graag naar de welbekende stempeltjes en etiketjes. Hoe vaak ik ouders hoor verkondigen dat ze vermoeden dat hun kind autistisch of hoogbegaafd is? Ontzettend vaak. En ook hoor ik regelmatig de termen ADHD en ADD langskomen tijdens gesprekken met papa's en mama's. En dat terwijl kindlief nog nooit met een professioneel iemand heeft gesproken.

Vooral als de puberleeftijd wordt bereikt, schieten ouders uit hun slof. Zijn we zelf dan al zo snel vergeten hoe oneerlijk het leven soms leek? Zijn we vergeten hoe de hormonen door ons lijf gierden? Hoe vervelend het was dat overal ineens haar begon te groeien en we begonnen te stinken op het moment dat we gingen zweten? Zijn we nu echt zo snel oud geworden, papa en mama?

Eerlijk is eerlijk. We komen vaak tijd te kort. We moeten onze rekeningen betalen en het huis moet netjes zijn. Maar we moeten niet vergeten waarom we hebben gekozen om vader of moeder te worden. Of ging het alleen om het krijgen van zo'n schattige baby? En vinden we de tijd die daarna volgt, de regels, het opvoeden en de zorgen zo vervelend dat we liever al onze tijd in andere zaken steken? Wij komen tijd te kort. Maar onze kinderen ook. De prestatiedruk van het dagelijks leven is ontzettend gestegen voor de kinderen van vandaag de dag. Ze worden klaargestoomd voor een leven in de schijnwerpers van de digitale wereld. Ze moeten leren, sporten, cool zijn, slim zijn en mooi zijn. Wat dan.... als de ouders ze niet begeleiden in deze gekke wereld vol werkdruk, teleurstellingen en verleidingen?

Nog eerlijker: je moet kiezen: kies je voor ontwijken en laat je de opvoeding en begeleiding zover mogelijk links liggen? Of blijf je achter die keuze van het ouderschap staan en zet je je voor de volle 100 procent in om jouw kind het beste leven ooit te bieden? Voor je jouw keuze maakt, kijk dan eerst dit:

Ik hoop dat je kiest voor het beste. En dan bedoel ik niet dit: 

• Dure kleding. Wat leren ze daar nou van? Dat je een imago kan kopen? Dat duur beter is? Onzin. Dat je meer waard bent als je Armani of Gucci draagt? Nope. Het betekent alleen dat je minder geld op je rekening hebt staan om een studie te betalen of op vakantie te gaan. Das alles. 
• Een overvloed aan pretparkbezoekjes. Hoe leuk ze ook zijn, beperk ze gewoon. Het is niet nodig om 6 x per jaar alle achtbanen van een pretpark uit te proberen. Quality time is belangrijk, maar link dit niet alleen aan dure parken of vakanties. 
• Eindeloos gamen. Wees soms gewoon hard: 1 half uur is een half uur en geen minuut langer. Zorg dat je kind ook leest, speelt en naar buiten gaat. 
• Lekker, maar ongezond, veel te zoet of vet eten. Snoep, friet, pizza....lekker, hè. Ja, maar wees ook eens de saaie en vervelende moeder die stamppot maakt. Want je kan niet altijd krijgen wat je wil. En gezond eten is het uitgangspunt, terwijl snoep en vette hap bijzaak is. 
• 'Ja'. Ja is echt niet altijd het juiste antwoord. Zeg eens wat vaker 'NEE'. 

Kiezen voor het beste betekent dit:

• Zorg dat je kind alle creatieve mogelijkheden heeft: schilder, klei, teken, maak muziek. Zorg dan ook dat je alle middelen in huis hebt. Wees niet bang voor vlekken en viezigheid. Het leven vliegt voorbij en je huis blijft echt niet altijd schoon...vergeet dat gewoon. Je wilde toch kinderen? Kinderen maken dingen vies...punt. Maar....het blijft niet altijd vies. Lees maar verder bij het tweede punt!
• Leer je kind alles over het dagelijks leven. Als je iets vies maakt, moet je het ook weer schoonmaken. Ook al doet je kindje er eeuwig over, neem het werk niet uit zijn of haar handen. Alleen zo leert 't kindje de uitdagingen van het leven kennen. Leg uit waarom je iets doet. Alleen zo krijgt een kind grip op de wereld. 
• Luister naar je kind. Is je kind vervelend? Probeer er dan achter te komen waar het vandaan komt. Is het vermoeidheid? Of verliest het kind interesse in bepaalde situaties? Waarom gebeurt dat? Vraag en observeer. Trek niet te snel je eigen conclusies (ADD, ADHD, autistisch...whatever...), maar schakel bij twijfel een deskundige in.
• Daag je kind uit. Na het luisteren, observeren en leren, komt het uitdagen. Probeer veel nieuwe dingen, gebruik veel nieuwe woorden. "Kan ik niet" bestaat niet. In de meeste gevallen gaat het om "wil ik niet". En dat....willen we niet! Proberen is immers leren. 
• Wees een voorbeeld. Regels zijn handig...maar ze zijn er ook om genegeerd te worden, natuurlijk. Of ben je vergeten hoe je vroeger was? Het is veel beter om een goed voorbeeld te zijn. En een goed voorbeeld doet volgen. Maak dus wat van je leven. Heb lief en wees respectvol. Gebeurt er iets naars? Wees dan altijd eerlijk tegen een kind. Vertel geen leugens. Kinderen snappen ontzettend veel, als je maar de tijd neemt om het goed uit te leggen. Wees duidelijk, zeker als het over relaties gaat. Draai er niet onbeholpen omheen, maar vertel iets in duidelijke, eenvoudige taal. 
• Wees zuinig op jezelf. Je kind heeft je nodig. Leef je gezondste leven ooit. Dus stop met ongezonde gewoontes...meteen! Je leeft namelijk niet meer alleen voor jezelf. Er loopt een stukje van jezelf op deze aarde. En dat stukje ziet wat jij doet en linkt zijn of haar eigenwaarde aan jouw gedrag. Bedenk dit goed: jij bent het voorbeeld. Als jij niet goed voor jezelf zorgt...waarom zou jouw kind dat later wel doen? 
• Beweeg zoveel mogelijk. Zien bewegen, doet bewegen. Als papa en mama sporten, zal 't kind dat ook graag willen. Als papa en mama alleen maar op de bank te vinden zijn met een bak chips in de ene hand en een smartphone in de andere...wat denk je dat het kind dan wil? 
• Wees weer kind met jullie kind, paps en mams. Speel, verzin, fantaseer, bouw en ontdek. Leer een kind te denken in oplossingen in plaats van problemen. 

Kinderen leven vandaag de dag in een gekke wereld. Een wereld vol verleiding. Een wereld waarin de nadruk wordt gelegd op uiterlijk. Een wereld vol digitale afleiding en gebrek aan concentratie. We vinden het gek dat ze niet meer willen spelen met speelgoed. Ze zijn niet meer tevreden met merkloos en vinden het vervelend om een tekendoos met kerst te krijgen. Kids met lichtelijk overgewicht krijgen een elektrische fiets van paps en mams omdat het toch wel erg zwaar is om 30 minuten naar school te fietsen.

Wat gaat hier fout? De kinderen zijn hier niet het probleem, hè papa en mama? Nee, het wordt tijd dat we inzien dat wij op veel dagen van het jaar het grootste probleem van onze kinderen zijn. Waarom? Nou, onder andere hierom:

• We vinden het moeilijk om 'Nee' te zeggen....Want....'Nee' zeggen is een kunst en 'Nee' levert vaak veel meer werk op dan 'Ja'. Toch moeten we eens wat vaker onze poot stijf houden en streng zijn. Kinderen hebben zeker behoefte aan vrijheid. Maar de ouders moeten toch structuur aanbieden. Gestructureerde vrijheid is het beste van twee werelden.
• Het is van belang om het spelelement een vast onderdeel van je leven te maken. Als paps en mams spelen en spelletjes als volwassen nog steeds waarderen, dan blijven kids ook spelenderwijs het leven ontdekken. Maar helaas denken volwassenen al gauw dat spelen tot het verleden moet behoren. ONZIN. Spelen blijft tot het einde der tijde van levensbelang. Het stimuleert je hersenen en zorgt voor plezier. Wat wil je nog meer? 
• Als kinderen denken dat ze niet kunnen leven met merkloze kleren, dan komt dat ergens vandaan. Kinderen worden immers niet geboren met een voorkeur voor Karl Lagerfeld of Philipp Plein. Dus, wees eerlijk, lieve papa en mama, zou het misschien kunnen dat de kids jullie voorbeeld volgen? Bedenk goed wat de consequenties daarvan zijn. Kan een kind die dure onzin kopen van een mager studenten-loontje? En wil je wel dat dat zuurverdiende geld wordt geïnvesteerd in kleren die na een jaar niet meer 'in' zijn? Is uiterlijk dan echt zo belangrijk? 
• Ouders onderschatten het belang van creativiteit. Ze vinden dat al gauw onzin. En dat terwijl creativiteit heeft gezorgd voor de vooruitgang van de mens. Zonder creatief denken was er geen handel, geen economie en geen welvaart. Een kind dat leert creatief te denken, heeft een voorsprong op de rest. Dus probeer er toch op te hameren...op die creativiteit en het denken in oplossingen. 
• En mams en paps, kindjes gaan niet acuut dood als ze even moeten fietsen. Ze vallen niet om van een paar druppels zweet. Dus breng die elektrische fiets alsjeblieft terug, zodat jullie kind kan werken aan doorzettingsvermogen en veerkracht.

Het grootste probleem van de kinderen van tegenwoordig is niet de grote, gemene wereld om ze heen. In veel gevallen zijn de ouders het grootste probleem. Dus investeer tijd om je kind te leren kennen. Vraag je af waar negatief gedrag vandaan komt. Daag ze iedere dag uit om iets nieuws te leren en laat ze vrij om zelfstandig de wereld te ontdekken. Begeleid ze daarbij en bepaal de structuur van het dagelijks leven. Onze kinderen zullen daardoor helaas niet ineens veranderen in overijverige, hoog scorende, alles kunnende super kids. Maar we elimineren daarmee wel een van de grootste problemen waar de kids vandaag de dag mee kampen...en we weten nu allemaal wat dat probleem vaak is.

Liefs,

Joyce