Het inzicht dat jouw leven kan veranderen....als je het maar wil. Nieuwsgierig? Lees alles over de belangrijkste samenwerking ooit...
Mag ik me even voorstellen? Je kent me wel. We leven al jaren samen. Zonder mij, kun jij niks....je stelt niks voor zonder mij. Zonder mij is het leven gewoonweg niet mogelijk.
Wie ik ben?
Is dat nog niet duidelijk?
Bijna elke liedjesschrijver schrijft liedjes over het hart. Belachelijk! Dat hart wordt immers door mij aangestuurd! Zonder mij trekt dat suffe hart alleen maar lichtelijk nerveus samen om er daarna gewoon mee te kappen. Kom op nou...wanneer wordt er eens een tranentrekker over mij geschreven? Oh wacht...ik heb er eentje gevonden:
Eindelijk heeft iemand het bij het rechte eind. Rihanna zegt 't goed: "It must be love on the brain..."....ja...want ik zorg daarvoor, liefde. Maar ik zorg ook voor verdriet, onzekerheid, faalangst en depressiviteit.
Fijn hè.
Maar dat komt gewoon omdat wij niet goed samenwerken. Nope....jij snapt mij namelijk niet.
Weet je...het is heel simpel. Ik hou van gemak. Lekker luieren op de bank. Vroeger, toen de mens nog zelf moest jagen, overleven, toen hadden de hersenen maar een vreselijk baantje. Man. Wat werden we uitgedaagd en opgejaagd. Elke dag moesten de hersenen weer kijken hoe ze het mensenlijf, de ziel en de zaligheid konden redden van roofdieren en honger. De mens moest vluchten op de gekste momenten en dan moest het brein de situatie redden. De hersenen zorgden voor het aansturen van de spieren om te rennen, koeling van het lijf door het aanmaken van zweet, onderhouden van de hormoonhuishouding voor het verwerken van de stress. Wat hadden mijn voorouders het druk. Belachelijk.
En die overlevingsdrang is tijdens de evolutie in mij blijven steken. Ik hou van eten en liefst zoveel mogelijk. Want vroeger was er geen overvloed en was het belangrijk om reserves op te bouwen voor moeilijke tijden. Maar daar gaat het vandaag de dag dus fout. Jij hoeft niet meer weg te sprinten voor roofdieren. Jij hebt geen reserves nodig, omdat je iedere dag toch wel even naar de supermarkt gaat in je autootje. Maar die hoeveelheden eten...dat vind ik toch wel erg fijn. En luieren.....hoe heerlijk is luieren!
Want dat rennen van vroegere tijden...das eigenlijk niks voor mij. Ik hou ook niet van pijn. Want dan moet ik zorgen dat je gauw wegkomt uit die pijnlijke situatie. Want pijn = dreiging = gevaar. En ik ben een voorzichtig typetje. En dat is niet zonder reden. Want gevaar kan er in veel gevallen voor zorgen dat je gewoonweg dood gaat.
En hier gaat onze samenwerking dus fout. Jammer. Want daarom presteren wij niks... Man...we hadden de beste kunnen zijn. Maar hoewel ik dus wonderbaarlijk goed in elkaar steek, heb ik toch echt leiderschap nodig. Ik doe magische dingen, maar ik heb jou nodig om het denkbeeldige schip waar we samen op zitten te besturen.
Lief mens, we zijn ietwat stuurloos. Ik merk aan je buikpijn, hoofdpijn, slapeloosheid, rusteloosheid en nervositeit dat je anders wil. Maar je praat niet. Je communiceert niet met mij. Wel met anderen, maar mij negeer je. Waarom, lief mens?
Volgens mij heb je helemaal niet in de gaten dat je toch echt met mij kunt praten, hè....zal ik je dat maar gauw leren?
Ok...ik zal het je laten zien, voelen en weten.
Stel jezelf het volgende voor: in je hand heb je een heerlijk, sappige en vooral zure halve citroen. Als je even je ogen sluit, zie je 'm zo voor je. Prachtig geel is ie....heerlijk...zuur. Je ziet de pareltjes sap en je...bijt! Hmmm....
Wat voel je in je mond nu ik je dat vertel? Je proeft bijna het zure sap. Je maakt meer speeksel aan bij de gedachte aan de gele vrucht.
Jouw gedachten zorgen ervoor dat ik reageer. Ik zorg voor het aanmaken van speeksel. Ik zorg voor het beeld in je hoofd. Hallo! We hebben contact!
Ok...nog een.
Ga staan. Wijs met je linkerwijsvinger naar voren met gestrekte arm. Maak een draaiing naar achter en blijf wijzen en draai terug.
Blijf staan. Zeg tegen je linkerarm: "en nu wijs je een derde verder". Herhaal de oefening en kijk eens hoever je arm en en vinger komen ten opzichte van de eerste keer.
En? Gaat 'ie verder?
In de meeste gevallen zal je arm inderdaad verder komen dan de eerste keer. Waarom? Omdat jij dit wilde. Zie je...ik luister.
Eerlijk? Ik ben als een luie hond. Een trouwe kameraad. Jouw beste vriend. Maar wel lui. Het enige dat ik wil is liefde en samenwerking. Net als die trouwe viervoeter.
En nu zit je daar. En je vraagt jezelf af hoe je nu in godsnaam kunt samenwerken met je hersenen. En eigenlijk werkt onze samenwerking precies zoals de opvoeding van een hond. Je kan alleen samenwerken met behulp van een flinke dosis liefde, massa's discipline en door het constant herhalen van de lesstof van het leven. Ik wil niet lui zijn. En ik moet leren dat pijn soms nodig is om te groeien (spierpijn en hartenpijn maken ons sterker en wijzer). Ik moet leren dat eten lekker is, maar een overvloed aan eten niet. Als ik niet wil (sporten, gezond eten, angsten overwinnen) moet jij mij vertellen dat het okay is. Kalmeer me en ik werk mee, echt. Ik beloof 't. Vertel mij (en dus jezelf) dagelijks wat we gaan doen, hoe je dat wil bereiken en hoe blij we zullen zijn als dat daadwerkelijk is gebeurd. Overtuig me en ik steun je iedere dag iets meer. Want net als een hond, kan ik ook op latere leeftijd nog veranderen.
Ik wil niet op tijd opstaan, dus verras me en doe het toch. Ik wil niet te veel bewegen, maar juist door beweging word ik sterker, slimmer en groter. Ik wil vreten tot ik niet meer kan, maar te veel of te weinig eten maakt me loom en prikkelbaar. Ik word stiekem heel graag uitgedaagd om nieuwe dingen te doen, maar ik ben een held op sokken. Dus doe het gewoon, ook al schreeuw ik uit dat ik niet wil.
Jij bent de baas, de kapitein van ons schip. Laat je niet misleiden door mijn gejammer als het zwaar wordt en wees een doorbijter als ik weer eens liever in bed wil blijven liggen. Schop me eruit en maak me wakker met een flinke plens water in je gezicht. Maak me slimmer, lees boeken, puzzel, speel spelletjes. Blijf niet op die bank hangen, maar daag me uit, iedere dag opnieuw. Zet mijn gepieker uit, door actief te worden.
Liefs,
Cerebrum Cerebellum
Wie ik ben?
Is dat nog niet duidelijk?
Ik ben het...jouw brein, jouw hersenen.
Eindelijk heeft iemand het bij het rechte eind. Rihanna zegt 't goed: "It must be love on the brain..."....ja...want ik zorg daarvoor, liefde. Maar ik zorg ook voor verdriet, onzekerheid, faalangst en depressiviteit.
Fijn hè.
Maar dat komt gewoon omdat wij niet goed samenwerken. Nope....jij snapt mij namelijk niet.
Weet je...het is heel simpel. Ik hou van gemak. Lekker luieren op de bank. Vroeger, toen de mens nog zelf moest jagen, overleven, toen hadden de hersenen maar een vreselijk baantje. Man. Wat werden we uitgedaagd en opgejaagd. Elke dag moesten de hersenen weer kijken hoe ze het mensenlijf, de ziel en de zaligheid konden redden van roofdieren en honger. De mens moest vluchten op de gekste momenten en dan moest het brein de situatie redden. De hersenen zorgden voor het aansturen van de spieren om te rennen, koeling van het lijf door het aanmaken van zweet, onderhouden van de hormoonhuishouding voor het verwerken van de stress. Wat hadden mijn voorouders het druk. Belachelijk.
En die overlevingsdrang is tijdens de evolutie in mij blijven steken. Ik hou van eten en liefst zoveel mogelijk. Want vroeger was er geen overvloed en was het belangrijk om reserves op te bouwen voor moeilijke tijden. Maar daar gaat het vandaag de dag dus fout. Jij hoeft niet meer weg te sprinten voor roofdieren. Jij hebt geen reserves nodig, omdat je iedere dag toch wel even naar de supermarkt gaat in je autootje. Maar die hoeveelheden eten...dat vind ik toch wel erg fijn. En luieren.....hoe heerlijk is luieren!
Want dat rennen van vroegere tijden...das eigenlijk niks voor mij. Ik hou ook niet van pijn. Want dan moet ik zorgen dat je gauw wegkomt uit die pijnlijke situatie. Want pijn = dreiging = gevaar. En ik ben een voorzichtig typetje. En dat is niet zonder reden. Want gevaar kan er in veel gevallen voor zorgen dat je gewoonweg dood gaat.
En hier gaat onze samenwerking dus fout. Jammer. Want daarom presteren wij niks... Man...we hadden de beste kunnen zijn. Maar hoewel ik dus wonderbaarlijk goed in elkaar steek, heb ik toch echt leiderschap nodig. Ik doe magische dingen, maar ik heb jou nodig om het denkbeeldige schip waar we samen op zitten te besturen.
Lief mens, we zijn ietwat stuurloos. Ik merk aan je buikpijn, hoofdpijn, slapeloosheid, rusteloosheid en nervositeit dat je anders wil. Maar je praat niet. Je communiceert niet met mij. Wel met anderen, maar mij negeer je. Waarom, lief mens?
Volgens mij heb je helemaal niet in de gaten dat je toch echt met mij kunt praten, hè....zal ik je dat maar gauw leren?
Ok...ik zal het je laten zien, voelen en weten.
Stel jezelf het volgende voor: in je hand heb je een heerlijk, sappige en vooral zure halve citroen. Als je even je ogen sluit, zie je 'm zo voor je. Prachtig geel is ie....heerlijk...zuur. Je ziet de pareltjes sap en je...bijt! Hmmm....
Wat voel je in je mond nu ik je dat vertel? Je proeft bijna het zure sap. Je maakt meer speeksel aan bij de gedachte aan de gele vrucht.
Jouw gedachten zorgen ervoor dat ik reageer. Ik zorg voor het aanmaken van speeksel. Ik zorg voor het beeld in je hoofd. Hallo! We hebben contact!
Ok...nog een.
Ga staan. Wijs met je linkerwijsvinger naar voren met gestrekte arm. Maak een draaiing naar achter en blijf wijzen en draai terug.
Blijf staan. Zeg tegen je linkerarm: "en nu wijs je een derde verder". Herhaal de oefening en kijk eens hoever je arm en en vinger komen ten opzichte van de eerste keer.
En? Gaat 'ie verder?
In de meeste gevallen zal je arm inderdaad verder komen dan de eerste keer. Waarom? Omdat jij dit wilde. Zie je...ik luister.
Eerlijk? Ik ben als een luie hond. Een trouwe kameraad. Jouw beste vriend. Maar wel lui. Het enige dat ik wil is liefde en samenwerking. Net als die trouwe viervoeter.
En nu zit je daar. En je vraagt jezelf af hoe je nu in godsnaam kunt samenwerken met je hersenen. En eigenlijk werkt onze samenwerking precies zoals de opvoeding van een hond. Je kan alleen samenwerken met behulp van een flinke dosis liefde, massa's discipline en door het constant herhalen van de lesstof van het leven. Ik wil niet lui zijn. En ik moet leren dat pijn soms nodig is om te groeien (spierpijn en hartenpijn maken ons sterker en wijzer). Ik moet leren dat eten lekker is, maar een overvloed aan eten niet. Als ik niet wil (sporten, gezond eten, angsten overwinnen) moet jij mij vertellen dat het okay is. Kalmeer me en ik werk mee, echt. Ik beloof 't. Vertel mij (en dus jezelf) dagelijks wat we gaan doen, hoe je dat wil bereiken en hoe blij we zullen zijn als dat daadwerkelijk is gebeurd. Overtuig me en ik steun je iedere dag iets meer. Want net als een hond, kan ik ook op latere leeftijd nog veranderen.
Ik wil niet op tijd opstaan, dus verras me en doe het toch. Ik wil niet te veel bewegen, maar juist door beweging word ik sterker, slimmer en groter. Ik wil vreten tot ik niet meer kan, maar te veel of te weinig eten maakt me loom en prikkelbaar. Ik word stiekem heel graag uitgedaagd om nieuwe dingen te doen, maar ik ben een held op sokken. Dus doe het gewoon, ook al schreeuw ik uit dat ik niet wil.
Jij bent de baas, de kapitein van ons schip. Laat je niet misleiden door mijn gejammer als het zwaar wordt en wees een doorbijter als ik weer eens liever in bed wil blijven liggen. Schop me eruit en maak me wakker met een flinke plens water in je gezicht. Maak me slimmer, lees boeken, puzzel, speel spelletjes. Blijf niet op die bank hangen, maar daag me uit, iedere dag opnieuw. Zet mijn gepieker uit, door actief te worden.
De 5,4,3,2,1 Regel.
Om het gemakkelijker te maken, kun je de 5,4,3,2,1 regel gebruiken. Geen zin, puf, fut, energie, maar je wil toch veranderen? Wacht niet op mijn protest, maar tel rustig terug van 5 naar 1 en kom bij 0 in actie. Luister niet naar mij, maar spring op als een raket na de countdown. Zo heb ik niet de tijd om je te bombarderen met tegenargumenten. Dus tel terug van 5 van naar 1 en laten we beginnen aan de mooiste en belangrijkste samenwerking ooit.Liefs,
Cerebrum Cerebellum
Reacties
Een reactie posten