Leren om te overleven! Hoe? Met spelletjes en creativiteit! Pak je gympakje...het is eindelijk tijd voor braintraining!

Trainingspak, zweetbandjes, handdoekje...alles ligt klaar! 

Ik heb het maanden geleden al aangekondigd: het is tijd voor braintraining!

Het is er tot nu toe nog niet van gekomen, omdat ik nog niet voldoende doordrongen was van het belang van het trainen van je hersenen. Maar de boodschap is nu wel luid en duidelijk binnengekomen. 

Niet alleen het verhaal van Maarten uit mijn vorige blogbericht (Ik hou van jou tot ik je vergeet. En dan?) heeft mij overtuigd. Na wat lees- en studeerwerk werd ik weer wat meer gegrepen door het belang van training voor de hersenen. 

En welke informatie heb ik gevonden? Nou, uit onderzoek is gebleken dat de hersenen nooit uitgegroeid zijn. Er kunnen nieuwe hersencellen worden aangemaakt. Dit gebeurt onder andere in de Hippocampus, een gebied in onze hersenen dat te maken heeft met leren en geheugen. 

Dit proces heet Neurogenese. 

En wij kunnen deze Neurogenese zelf beïnvloeden. En hierdoor krijgen we een beter denkvermogen en gaat ons langetermijngeheugen erop vooruit. Het is van belang om zoveel mogelijk van de capaciteit van je hersenen te gebruiken. Op het moment dat je je hersenen bepaalde uitdagingen niet laat aangaan, vergeet je brein hoe dat moet. Blijf je trainen, dan blijft je hersenpan slim en wordt zelfs nog slimmer!  

Ok! Ben je er klaar voor? We gaan beginnen! 

En dat doen we door te gaan wandelen. Want lichamelijke beweging heeft een positieve uitwerking op de Neurogenese. En het is al helemaal perfect om lichamelijke beweging te combineren met het trainen van je hersenen. Tijdens het wandelen maak je je boodschappenlijstje in je hoofd. Je onthoudt de producten en maakt het lijstje steeds langer. Je wandelt rustig door en geniet in de tussentijd van je omgeving, terwijl je je lijstje blijft herhalen en eventueel aanvullen. Als je weer thuis aankomt, pak je pen en papier en noteert alle spullen van je lijstje. Dit kan trouwens ook op de fiets of als je de hond uitlaat. 

Klaar? Prima! 

We gaan verder. Het volgende stukje van de training kan online, maar is  ook prima offline te doen. 

Voor de online versie vraag ik je om naar de Neurocampus te gaan (gewoon klikken op de naam en je bent er al. Hoe fantastisch!). Daar kun je allerlei hersenuitdagingen vinden. Mocht je liever niet alweer met je hoofdje boven of voor een scherm willen hangen, dan wil ik je vragen om naar de supermarkt of boekwinkel te gaan. Ga naar de tijdschriftenafdeling en kies een leuk puzzelboekje. Neem dat mee en ga aan de slag. Ga voor een puzzelsoort die je nog nooit hebt gedaan. Hield je altijd van Woordzoekers, zoek die dan niet. Doe eens stoer en ga voor de cryptogrammen! Vind je dit maar niks, dan loop je door naar de speelgoedwinkel. Kies daar een mooie legpuzzel van 1000 of meer stukjes of vraag of ze misschien nog een Rubiks Cube of andere hersenbreker op voorraad hebben. 

Weet je niet wat dat zijn? Dan Google maar gauw. En nee, ik voeg geen link toe, want zelf Googelen is ook goed voor je hersenpan. 

Al moe? Nee? Dat kan goed kloppen, want ik weet heus dat je niet bent gaan wandelen. En ik geloof ook niet dat je nu  al twee bladzijden van je puzzelboekje klaar hebt. 

Maar daar gaat het ook niet om. Het gaat erom dat je hersentraining een onderdeel van je dagelijks leven gaat maken. Maak er tijd voor vrij. 

Onbewust was ik trouwens al heel lang een "hersenathleet". Ik wist het alleen niet. Hoe dat zo kan? Dat is het onderwerp van de volgende blog. 

En dan is het nu tijd voor Eva...

Vogels...ik hoor ze fluiten. De zon schijnt door de gordijnen. Mijn hoofdpijn is weg, maar mijn ogen zijn nog gevoelig voor het licht. Ik knipper vermoeid. 

Ik voel naast me. Bram is weg. Ik hoor rammelend servies en bestek en ik bespeur een geur van verse koffie in de lucht. Een hard mechanisch geluid vertelt me dat ik vandaag wordt verwend met vers sinaasappelsap. 

Ik hoor een zacht gemiauw bij mijn rechteroor. Ik kijk. Daar zit Leo. Op het nachtkastje. Hij staart me weer eens grijnzend aan en staat dan sierlijk op. Zijn staart zwiept over het nachtkastje en ik zie nog net dat er iets op de grond dwarrelt. Moeizaam ga ik rechtop zitten. 

Wat een rare droom...als het dat was. "Doe normaal, Eef... ", hoor ik mezelf mompelen. "Zeker was het een droom. Wat moet het anders zijn?". Nog steeds in mezelf mompelend, sta ik op en loop naar de badkamer. Ik was mijn gezicht en handen en schrik van mijn eigen spiegelbeeld. Bleek, donkere wallen, ontploft haar. Kater. "Miauw". Leo bevestigd nog even mijn conclusie. "Dikke, hardnekkige kater", mompel ik verder. "Hey, sexy...wat zie jij er uit!". Bram staat lachend in de deuropening. Wat is ie mooi als ie irritant is. "Wijntje te veel, schat? Kom je naar beneden? De broodjes zijn klaar". Bij het woord "broodjes" begint mijn maag spontaan te rommelen. "Ja, ik kom er aan. Even mijn joggingbroek zoeken". 

Ik hoor Bram's voetstappen nog op de trap terwijl ik op zoek ga naar mijn broek. Mijn favoriete broek met flubberende elastiek en gaten op mijn knieën. Mijn zoektocht eindigt bij mijn nachtkastje. Daar liggen ze. Niet mijn broek...nee, de briefjes.

"Het wordt tijd dat je terugkomt, Eva. We missen je zo. Weet je het weer? Begint het te dagen? We zijn dichtbij!"

en 

"HELP ME, EVA! NU!". 

Shit.....shit shit shit....geen droom......

"Eva, kom je nou! De broodjes!!"". 

"Ja, ik kom!". Ik ruk de lade van het nachtkastje open en gooi de briefjes erin. 

Kun je het nog volgen? Nee? Wees gerust. Vandaag post ik nog een tweede bericht: het hele overzicht van het Eva-Experiment. Handig! Dan kun je nalezen wat Eva tot nu toe heeft meegemaakt! 

Liefs, 

Joyce