OK. Ik daag jou uit. Kom je nu eindelijk uit die Comfort Zone? Of blijft het bij dromen en verder niets?

Wat doe je? Blijf je veilig zitten? Of verlaat je jouw veilige haven en ga je op avontuur? 

Als je op jouw stoel blijft zitten, wat gebeurt er dan?

Dan blijf je zitten, verder niets.

Als je geen dromen en ambities hebt, is zitten prima.

Zitten is een werkwoord, geloof het of niet.

Dutten. Liggen. Wachten.

Allemaal werkwoorden.

Maar veel verder kom je er niet mee.

Maar nogmaals; als je niet droomt van mooier of beter, dan is dat precies genoeg.

Maar als je wel meer wil. Verder wil. Jezelf wil ontwikkelen. Knopen wil doorhakken...

DAN IS BLIJVEN ZITTEN HET STOMSTE WAT JE KAN DOEN. 

Laat dat nou maar eens eindelijk duidelijk zijn. Dan moet je toch echt met die billen van die stoel af komen. Dan moet je actie ondernemen. Dan moet je ...

...jouw comfortzone verlaten. Dat plekje waar je zogenaamd veilig bent. Dat plekje waar je altijd naar kan vluchten als het moeilijk wordt. Dat plekje voor saaie, afwachtende, duffe, bangeriken.

We zijn allemaal bang voor het onbekende. Niemand gaat zonder twijfel een donkere, onbekende kamer binnen. Iedereen voelt dan dat de haartjes in zijn of haar nek dan omhoog gaan staan. Denk maar niet dat succesvolle mensen geboren zijn met zakken vol succes. Zij verlaten die welbekende Comfort Zone iedere dag. Ze zijn ook bang, hebben ook twijfels, faalangst. Ze zijn ook wel eens moe en futloos. En ze voelen zich ook wel vaker minder heldhaftig, minder sterk, minder slim.

Wat is dan het verschil tussen die kleine bangerik en die stoere held?

EEN MOMENT. 

Dat is het grote verschil. Een moment van beslissen: "Blijf ik hier veilig zitten of neem ik de sprong?".

Toen ik jaren geleden stopte met de studie Nederlands Recht, wist ik even niet waar ik aan toe was. Maar toch deed ik het. Ik werkte de rest van het studiejaar fulltime bij een supermarkt. Soms moet je op tijd de stekker eruit trekken...voor het te laat is. Ik heb er geen moment spijt van gehad.

Hartkloppingen, zweethandjes, onzekerheid. Ik voelde het iedere keer als ik een grote beslissing nam. Ik wisselde vaker van baan. Bij elke wissel was ik bang. Maar toch deed ik het. Want ik was niet gelukkig. Voor mij was het duidelijk: liever even bang, dan een leven lang spijt.

Op de dag dat ik mijn eerste blogbericht online gooide, kon ik wel janken van angst. Maar ik wist dat ik het wilde. Ik wilde schrijven en ik wilde mijn verhalen delen. Ik wilde dat het gelezen werd, hoewel dat natuurlijk hartstikke eng is.

Al mijn beslissingen waren eigenlijk gemakkelijk. Je kan ze zo nemen. Maar na de beslissing overgaan tot actie, das andere koek. Maar het brengt zoveel moois.

Ik wilde zingen, dus ging ik zingen. Ik zocht een bandje, deed auditie en begon. Ik heb in totaal bij drie bands gezongen en ik zou die ervaring niet willen missen. Ik was nerveus....eigenlijk wilde ik heel hard wegrennen. Maar toen ik eenmaal begon en doorging...toen was het fantastisch.

Ik wilde tekenen, dus ging ik tekenen. En zeker was het akelig om mijn tekeningen online te zetten. En zeker krijg ik soms ook negatieve reacties. Toch is het de sprong waard.

Nu ik studeer en hard werk om mijn eigen bedrijf op te starten, ben ik heel vaak bang en onzeker. Ik krijg ook regelmatig negatieve reacties. Maar die wegen niet op tegen de energie die ik krijg van wat ik leer en wat ik doe. Het kan altijd zijn dat mensen negatief reageren. Maar ik vind het fijn, ik wil dit doen, dus ik doe het ook. Wat anderen daar ook van vinden. Dat maakt mij niet uit.

Ik ben er nog lang niet. Ik moet mezelf veel vaker gaan uitdagen. Dat merk ik wel. Ik wil leren presentaties te geven zonder angst en beven. Ik wil leren hoe ik moet netwerken, zonder dat ik het gevoel heb dat ik iemand lastig val of vervelend ben. Ik moet leren me nog minder aan te trekken van wat anderen misschien over mij denken.

Mijn tactiek?

Ik daag mezelf elke dag weer uit. Als ik de kans krijg om iets te doen waar ik bang voor ben, dan doe ik het. Ook al wil ik het niet. 

Mijn regel?

Als ik er bang voor ben of ik wil het niet doen, maar ik kan er beter, slimmer, wijzer, fitter, socialer, kalmer, liever of energieker (of een ander positief gevolg) van worden, dan doe ik het. 

Angst en onzekerheid mogen mij niet kreupel maken. Zij mogen mij niet tegenhouden in mijn groei. Als ik verder wil komen, dan moet ik mezelf soms een schop onder de kont geven. Hoe langer je uitstelt, hoe banger je wordt. Je wordt niet van de ene op de andere dag minder bang of onzeker. Die angst en nare gevoelens gaan alleen weg als je nu net doet waarvoor je bang bent. Alleen dan kun je jouw gevoelens overwinnen.

Heb je dromen? Heb je ambities? Wil je bepaalde aspecten in jouw leven veranderen maar weet je niet hoe? Mag ik je dan één opdracht geven? 

Doe deze week iets wat je eigenlijk niet durft. Het mag iets kleins zijn, zoals springen van de springplank of zingen voor jouw partner. Het maakt niet uit hoe klein het lijkt, jouw overwinning is daarna gigantisch!! En door elke keer iets meer te durven, groeit jouw zelfvertrouwen en groeit jouw ambitie. Je zal steeds verder groeien en steeds meer grenzen verleggen.

Dus..sta op...en open die deur. Verlaat je Comfort Zone en laat het avontuur beginnen!

Liefs,

Joyce