Buikpijn? Hoofdpijn? Spierpijn? Gestrest? Moe? Ongelukkig? Onzeker? Wil je de oplossing? Ik zal je dan maar gauw een geheimpje verklappen.....
Ik praat graag en veel. Maar ik luister ook graag. Misschien doe ik dat stiekem nog wel liever. En misschien is dat dan ook meteen de reden dat ik meer uit mijn leven wil halen. Ik wil mensen verder helpen. En dan moet ik op de eerste plaats goed kunnen luisteren.
En dat heb ik de laatste tijd dus ook heel goed gedaan. Maar dat is niet het enige dat ik deed. Ik bekeek iedereen van top tot teen. Hield elke beweging, hoe subtiel dan ook, in de gaten. Elke oogopslag, elke aarzeling heeft betekenis.
En mijn conclusie verbaasde mij ontzettend. Ik moest namelijk het volgende concluderen:
We weten allemaal heel erg goed hoe het allemaal moet, maar we vertikken het om het beter te doen.
Tijdens de verschillende gesprekken met heel verschillende mensen kwamen allerlei onderwerpen langs; van vermoeidheid, via depressiviteit, naar relatieproblemen en onzekerheden. Maar het gekke is, tijdens die gesprekken hoorde ik ook direct de oplossingen: van vroeg naar bed gaan, via het maken van goede afspraken met therapeuten en psychologen, naar het verbreken van relaties en assertiviteitstrainingen.
En zo was ik ook. Ik wist waarom ik moe was. Maar vroeg naar bed gaan? Nee, daar kwam ik niet aan toe. Ik wist dat ik ongezond at, te weinig bewoog en dat ik te weinig aandacht had voor manlief en kids. Ik was ongelukkig en voelde me ziek. Maar waar dat vandaan kwam, wist ik niet. Ik had allerlei klachten:
- Buikpijn. Opgezwollen als een te enthousiast opgeblazen verjaardagsballon. Diagnose: spastische darm en een zwakke maag.
- Hoofdpijn. Van voorhoofd tot achterhoofd. Van ochtend tot avond. Van stresshoofdpijn tot hoofdpijn omdat de spieren in mijn nek helemaal verdraaid leken te zijn.
- Vermoeidheid. Ik kwam tijd te kort en moest daarom toch echt langer opblijven, zodat ik nog even tot rust kon komen.
- Stress. Ik was onrustig. Ik kwam overal te laat. Ik liep, nee rende, constant achter de feiten aan.
- Ongelukkig Ik voelde me verloren.Wanneer zit het eens mee? Waarom voel ik me altijd zo slecht? Is dit het nu? Diagnose: Manisch depressief.
- Spierpijn. Diagnose: Fibromyalgie.
- Oorsuizen door te harde muziek of toch stress? Who knows....
- Onzeker. Word ik wel oud? Met al die klachten? Wat als ik ziek word? Misschien ben ik dat al?
Misschien heb je het gevoel dat je altijd onderaan eindigt, altijd pech hebt, steeds tekort schiet of altijd achter de feiten aanloopt. Waarom hebben anderen meer geluk in de liefde? Waarom lijken zij meer te genieten van het leven? Ben ik nou echt de enige die het net niet heeft?
De gesprekken die ik de laatste tijd voerde, gingen vaak over ontevredenheid over de wereld, de omstandigheden, het eigen lijf en de mening van andere mensen. De ietwat zure nasmaak werd aan het einde van het gesprek vaak verdoezeld met uitspraken, zoals: "ach ja, en zo hebben we allemaal wel wat" of "tja, zo gaat dat vandaag de dag". Ook hoorde ik regelmatig (en tot mijn grote verbazing!) "ja, ik weet zelf ook wel waar het aan ligt, maar wat doe je eraan?".
Ik? Wat ik daaraan ga doen? Niks! Want ik kan wel anderen willen helpen.....maar ik kan niet de allereerste stap zetten natuurlijk. Dat zou een beetje gek zijn. Ik ben niet jouw bruidegom die jou even over die drempel heen gaat tillen natuurlijk. Ik heb een lieve man, maar hij hoeft mij ook niet over alle levensdrempels heen te tillen. Ik doe dat namelijk zelf. Ik ben niet het vrouwtje dat anderen vraagt om zware dozen te tillen. Ik verzin wel een manier om dat zelf te doen. "Nee, dank je...hou me maar even de deur open, das misschien een goed idee".
Een hele tijd geleden was ik terughoudend en bleef ik ronddraaien in hetzelfde cirkeltje van ongemak, pijn en ontevredenheid. Totdat ik de oorzaak van alles had gevonden en er ook daadwerkelijk iets aan deed. Van uitstelgedrag naar discipline. Van angstig naar moedig. Van ongelukkig naar tevreden, blij en vooral gelukkig. Hoe ik dat heb gedaan?
Spannend hè...ik zou het bijna bewaren voor de volgende blog...zal ik dat doen?
Nee, dat zou gemeen zijn, toch? Dus, hier komt 'ie dan toch maar:
Ik wil je vragen het volgende te doen:
Hardop met jezelf praten zorgt ook voor meer focus. Je lijf en je hersenen zijn bewust in het moment. Je neemt de situatie met jezelf door en je bent daardoor doelgerichter. Door teksten hardop te lezen, beleef je de tekst. Vaak link je gelijktijdig visuele beelden in je hoofd aan het verhaal. Het gevolg is dat je de tekst niet alleen beter begrijpt, maar ook beter kan onthouden.
Das allemaal leuk en aardig, natuurlijk. Maar hoe kan met jezelf praten zorgen voor verbetering van de kwaliteit van je leven? Hoe kan het 'zelfgesprek' zorgen dat je eindelijk van je buikpijn, hoofdpijn en andere pijntjes af komt? Hoe kan praten met jezelf ervoor zorgen dat je van die slechte relatie afkomt?
Het grote geheim is dat je moet leren hoe je tegen jezelf moet praten. En het toverwoord is daarbij:
Das een hele lange regel en samengevat, betekent 'ie: Je praat altijd positief tegen jezelf. ALTIJD.
Het is heel handig om te gaan werken met affirmaties. Misschien heb je er ooit van gehoord, zo niet zal ik het je uitleggen. Het woord affirmatie komt van het Latijnse woord 'affirmare', dat bekrachtigen of versterken betekent. Een affirmatie is een soort toverspreuk die je dagelijks herhaalt. Voorbeelden van affirmaties zijn:
Spreek jezelf toe als het even niet gaat. Raap jezelf op en geef jezelf een compliment voor je doorzettingsvermogen.
Het is gek. Maar sinds ik hard aan mezelf werk, meer discipline toepas en mezelf heel vaak een positieve schop onder de kont geef, zijn mijn klachten verdwenen als sneeuw voor de zon. Mijn buikpijn is weg omdat ik mezelf toespreek om gezond te eten en veel te sporten. Ik zeg letterlijk 'nee' tegen dingen die ongezond zijn. Hardop. Ook al is het gek. Liever gek, dan buikpijn. De hoofdpijn is weg omdat ik mezelf de tijd gun om tot rust te komen en leuke dingen te doen. Ik stuur mezelf naar bed en ik spreek mezelf toe als ik weer te hard van stapel loop en mezelf en mijn geluk dreig te vergeten.De spierpijn is weg omdat ik veel sport en op tijd naar bed ga. Ik coach mezelf en spreek mezelf toe als ik een keer geen zin heb om te sporten ("vergeet nooit waar je het voor doet, het is het echt waard!"). Ik ben daardoor niet meer vermoeid en de stress is weg. Ik ben elke dag dankbaar en gelukkig en ik geniet bewust van alle mooie dingen in het leven. Ik benoem ze elke dag en ik spreek mijn dankbaarheid elke ochtend uit. Het oorsuizen is niet weg, maar ik kan er heel goed mee omgaan. Juist omdat ik mezelf toespreek als het even te irritant is. Ik kalmeer mezelf en leid mezelf af.
Binnenkort start mijn studie. Ik kan niet wachten. Oktober...het lijkt nog zo ver weg. Ik wil heel graag toepassen wat ik de laatste jaren heb geleerd. Ik wil heel graag zorgen dat anderen dezelfde stabiliteit ervaren, hetzelfde geluk vinden. "Nog even geduld, Joyce, nog even geduld....".
Liefs,
Joyce
(* bron: The Quaterly Journal of Experimental Psychology, Publication 'Self-directed speech affects visual search performance', Gary Lupyan & Daniel Swingley).
De gesprekken die ik de laatste tijd voerde, gingen vaak over ontevredenheid over de wereld, de omstandigheden, het eigen lijf en de mening van andere mensen. De ietwat zure nasmaak werd aan het einde van het gesprek vaak verdoezeld met uitspraken, zoals: "ach ja, en zo hebben we allemaal wel wat" of "tja, zo gaat dat vandaag de dag". Ook hoorde ik regelmatig (en tot mijn grote verbazing!) "ja, ik weet zelf ook wel waar het aan ligt, maar wat doe je eraan?".
Ik? Wat ik daaraan ga doen? Niks! Want ik kan wel anderen willen helpen.....maar ik kan niet de allereerste stap zetten natuurlijk. Dat zou een beetje gek zijn. Ik ben niet jouw bruidegom die jou even over die drempel heen gaat tillen natuurlijk. Ik heb een lieve man, maar hij hoeft mij ook niet over alle levensdrempels heen te tillen. Ik doe dat namelijk zelf. Ik ben niet het vrouwtje dat anderen vraagt om zware dozen te tillen. Ik verzin wel een manier om dat zelf te doen. "Nee, dank je...hou me maar even de deur open, das misschien een goed idee".
Een hele tijd geleden was ik terughoudend en bleef ik ronddraaien in hetzelfde cirkeltje van ongemak, pijn en ontevredenheid. Totdat ik de oorzaak van alles had gevonden en er ook daadwerkelijk iets aan deed. Van uitstelgedrag naar discipline. Van angstig naar moedig. Van ongelukkig naar tevreden, blij en vooral gelukkig. Hoe ik dat heb gedaan?
Zal ik je dan maar het grote geheim vertellen? Zal ik dat dan toch maar doen?
Ik heb een tijdje geleden ook al een gouden tip gegeven (Te dik? Te dun? Depressief? Ik heb de ultieme oplossing voor alle problemen! Nieuwsgierig? Lees gauw verder...), maar ik kan je nu nog blijer maken met een van de geheimen der geheimen!Spannend hè...ik zou het bijna bewaren voor de volgende blog...zal ik dat doen?
Nee, dat zou gemeen zijn, toch? Dus, hier komt 'ie dan toch maar:
Praat met jezelf.
Nu denk je natuurlijk..."Die is gek....helemaal doorgedraaid". Je ziet het al voor je: ze loopt over straat en is in gesprek met zichzelf...handgebaren en al..."Ja, hoor, die is rijp voor de dwangbuis!".
No way, dus. Niks dwangbuis en niet gek, dus.
One advantage of talking to yourself is that you know at least somebody is listening. - Franklin P. Jones.Is het je ooit opgevallen dat kleine kinderen heel vaak hardop tegen zichzelf praten terwijl ze alleen spelen? Door de handelingen en voorwerpen te benoemen, nemen kinderen de informatie geheel op als een spons. Ze ordenen tijdens dit zogenaamde 'zelfgesprek' wat ze zien en wat ze doen. Ze oefenen daarnaast de geleerde woorden in verschillende spelsituaties. Abstracte ideeën en woorden worden gelinkt aan visuele beelden en de kennis en de woordenschat van de kleintjes groeit door het 'zelfgesprek' ontzettend snel*.
Ik wil je vragen het volgende te doen:
- Ga naar Memoryspelen.nl en speel een spelletje memory. Ging het goed? Prima!
- Speel nu nog een keer, maar benoem dit keer hardop wat je ziet. Ging het beter? Fantastisch!
Wil je dingen beter leren onthouden? Benoem dan duidelijk wat je ziet en je zal zien dat jouw geheugen meer grip krijgt op de materie die je wil onthouden. Hardop benoemen helpt je hersenen een visueel beeld vast te leggen.
Hardop met jezelf praten zorgt ook voor meer focus. Je lijf en je hersenen zijn bewust in het moment. Je neemt de situatie met jezelf door en je bent daardoor doelgerichter. Door teksten hardop te lezen, beleef je de tekst. Vaak link je gelijktijdig visuele beelden in je hoofd aan het verhaal. Het gevolg is dat je de tekst niet alleen beter begrijpt, maar ook beter kan onthouden.
Das allemaal leuk en aardig, natuurlijk. Maar hoe kan met jezelf praten zorgen voor verbetering van de kwaliteit van je leven? Hoe kan het 'zelfgesprek' zorgen dat je eindelijk van je buikpijn, hoofdpijn en andere pijntjes af komt? Hoe kan praten met jezelf ervoor zorgen dat je van die slechte relatie afkomt?
Het geheim van het geheim van praten met jezelf.....het wordt steeds ingewikkelder, dames en heren!
Het grote geheim is dat je moet leren hoe je tegen jezelf moet praten. En het toverwoord is daarbij:POSITIEF!
REGEL 1:
Je bent altijd geweldig. Je zegt dat ook regelmatig tegen jezelf. Want eerlijk? Je bent ook echt geweldig. Je kan lopen, praten, verzinnen, maken, breken, zingen (de een wat beter dan de ander), dansen en weet ik wat nog meer. Mensen houden van je, zoals je bent. Soms moet je die mensen zoeken, maar ze zijn er echt. Je kan alles ten allen tijden. En als je het niet kan, dan heb je het tenminste geprobeerd.Das een hele lange regel en samengevat, betekent 'ie: Je praat altijd positief tegen jezelf. ALTIJD.
REGEL 2:
Je praat hardop tegen jezelf als het kan. Maar als het een beetje vreemd over kan komen....dan fluister je het als het ware gewoonweg in je oor door het heel bewust te denken.
Het is heel handig om te gaan werken met affirmaties. Misschien heb je er ooit van gehoord, zo niet zal ik het je uitleggen. Het woord affirmatie komt van het Latijnse woord 'affirmare', dat bekrachtigen of versterken betekent. Een affirmatie is een soort toverspreuk die je dagelijks herhaalt. Voorbeelden van affirmaties zijn:
- Ik heb geen goedkeuring nodig. Ik ben goed genoeg van mezelf.
- Ik ben vandaag vol energie.
- Niemand kan mij tegenhouden. Ik ga ervoor!
- Ik vergeef anderen en vooral ook mezelf.
- Perfectie bestaat niet. Het is goed zoals het is.
- Elke dag is een nieuw begin van een nieuw avontuur.
- Ik laat al mijn zorgen los.
- Vandaag ben ik eerst lief voor mezelf en dan voor anderen.
- Ook dit moment gaat voorbij. 5..4..3..2..1...zie je..het is alweer voorbij!
Spreek jezelf toe als het even niet gaat. Raap jezelf op en geef jezelf een compliment voor je doorzettingsvermogen.
Het is gek. Maar sinds ik hard aan mezelf werk, meer discipline toepas en mezelf heel vaak een positieve schop onder de kont geef, zijn mijn klachten verdwenen als sneeuw voor de zon. Mijn buikpijn is weg omdat ik mezelf toespreek om gezond te eten en veel te sporten. Ik zeg letterlijk 'nee' tegen dingen die ongezond zijn. Hardop. Ook al is het gek. Liever gek, dan buikpijn. De hoofdpijn is weg omdat ik mezelf de tijd gun om tot rust te komen en leuke dingen te doen. Ik stuur mezelf naar bed en ik spreek mezelf toe als ik weer te hard van stapel loop en mezelf en mijn geluk dreig te vergeten.De spierpijn is weg omdat ik veel sport en op tijd naar bed ga. Ik coach mezelf en spreek mezelf toe als ik een keer geen zin heb om te sporten ("vergeet nooit waar je het voor doet, het is het echt waard!"). Ik ben daardoor niet meer vermoeid en de stress is weg. Ik ben elke dag dankbaar en gelukkig en ik geniet bewust van alle mooie dingen in het leven. Ik benoem ze elke dag en ik spreek mijn dankbaarheid elke ochtend uit. Het oorsuizen is niet weg, maar ik kan er heel goed mee omgaan. Juist omdat ik mezelf toespreek als het even te irritant is. Ik kalmeer mezelf en leid mezelf af.
Binnenkort start mijn studie. Ik kan niet wachten. Oktober...het lijkt nog zo ver weg. Ik wil heel graag toepassen wat ik de laatste jaren heb geleerd. Ik wil heel graag zorgen dat anderen dezelfde stabiliteit ervaren, hetzelfde geluk vinden. "Nog even geduld, Joyce, nog even geduld....".
Liefs,
Joyce
(* bron: The Quaterly Journal of Experimental Psychology, Publication 'Self-directed speech affects visual search performance', Gary Lupyan & Daniel Swingley).
Reacties
Een reactie posten