"One day you'll leave this world behind, so live a life you will remember" - Avicii
Ik heb even pauze gehad. En wat is dat fijn.
De aarde draait om haar eigen as en daarnaast draait de aarde om de zon. Hoe snel bewegen we dan als we gewoon stilstaan op de aarde? Nou, in Nederland leggen we dagelijks bijna 250.000 km af met een snelheid van meer dan 1000 km/ uur. Zonder zelf te bewegen.....Geloof je het niet? Check hier dan de berekening: Klik hier!
Zonder ook maar iets te doen, draaien we rond en rond. En dan komt er de dolle boel van het dagelijks leven ook nog eens bij. We gaan naar school of werk, verdienen geld, zorgen voor anderen, zorgen voor het huis en de hond en houden het gras lekker kort. We rennen van hier naar daar en terug en draaien soms ook gewoon even door.
En das niet gek.
Tim Bergling was 28 jaar toen hij stierf. Hij deed wat hij leuk vond. Muziek maken. Hij deed dat vol passie en overgave. Zijn leven was veel te kort. Hij heeft het gevierd.....misschien zelfs wel kapot gevierd.
Tim Bergling was een verlegen jongen met een gigantisch talent en een weergaloze drive. Hij was Avicii, een Zweedse muziekproducent, remixer en dj. Zijn artiestennaam is gebaseerd op Avici: het laagste niveau in de boeddhistische hel. En hoe gek....zijn droomleven was soms ook een hel.
Hij vond zijn leven als dj namelijk ontzettend zwaar. Het reizen brak hem op. Hij was van nature introvert, hield niet van small talk en ging het liefst diep in gesprek. Nietszeggend geneuzel om zijn netwerk te vergroten was niet aan hem besteed. Het was geen sociaal dier, maar hij werd wel opgesloten in een gouden kooi en met kooi en al het podium op geflikkerd. "Zwaai maar naar de mensen...dat vinden ze leuk". "Doe je trucjes, verdien je centjes".
Ik heb gisteren de documentaire AVICII: TRUE STORIES bekeken op Netflix. Ik was onder de indruk. Hartverscheurend. Een jongen leeft zijn droom en maakt zichzelf tijdens dit proces kapot. Hij verliest zichzelf in de drank om zo toch een overtuigende rol op het podium te kunnen spelen. Een rol....hij deed alsof om te kunnen blijven doen wat hij graag deed: muziek creëren. Want dat deed hij. Hij draaide niet simpelweg plaatjes. Nee, hij ontwikkelde vernieuwende melodieën, schreef moderne symfonieën en wist daarmee veel harten te raken.
De wereld is hard en er moet geld worden verdiend. Het gaat er niet om dat mensen genieten van de beats. Het gaat erom dat ze hun geld aan jouw muziek uitgeven, aan jouw merchandise, aan jouw tickets. Miljoenen stromen binnen en het is nog niet genoeg. Je raakt gewend aan bizarre luxe en het wordt normaal om 20 uur aan een stuk te werken aan een nieuw nummer. Je huis zit constant vol met vrienden, managers en weet ik wie nog. Liefde is eigenlijk ver te zoeken. Of is het liefde als iemand je volle bord van het ontbijt omruilt voor een vol bord met middageten? Je merkt het niet eens...want het nummer moet af.
Hoe uitzonderlijk dit verhaal ook lijkt te zijn.....het is niet uitzonderlijk. Heel veel mensen zitten in een soortgelijk schuitje. Ze moeten scoren, zitten in de flow van werk en vergeten te eten. Ze slurpen s'morgens gauw een fles vloeibaar ontbijt naar binnen om zo snel en zo vroeg mogelijk op het werk te zijn. Ze verlaten 's avonds als laatste het kille gebouw van hun werkgever en rennen maar voort. Zelfs kinderen gaan gebukt onder de wensen van veeleisende ouders, die het liefst zien dat zoon- of dochterlief naar het Atheneum doorstroomt en binnen twee jaar foutloos viool leert spelen. Hoeveel lieve papa's en mama's schreeuwen de longen uit hun lijf langs het voetbalveld om hun natuurtalentje aan te moedigen? En dat terwijl zoonlief misschien toch veel liever op Streetdance zou willen...maar ja, papa wil geen huppelende zoon.....
Laten we allemaal drie wijze lessen leren van de zinloze en trieste dood van Avicii:
De aarde draait om haar eigen as en daarnaast draait de aarde om de zon. Hoe snel bewegen we dan als we gewoon stilstaan op de aarde? Nou, in Nederland leggen we dagelijks bijna 250.000 km af met een snelheid van meer dan 1000 km/ uur. Zonder zelf te bewegen.....Geloof je het niet? Check hier dan de berekening: Klik hier!
Zonder ook maar iets te doen, draaien we rond en rond. En dan komt er de dolle boel van het dagelijks leven ook nog eens bij. We gaan naar school of werk, verdienen geld, zorgen voor anderen, zorgen voor het huis en de hond en houden het gras lekker kort. We rennen van hier naar daar en terug en draaien soms ook gewoon even door.
En das niet gek.
Tim Bergling was 28 jaar toen hij stierf. Hij deed wat hij leuk vond. Muziek maken. Hij deed dat vol passie en overgave. Zijn leven was veel te kort. Hij heeft het gevierd.....misschien zelfs wel kapot gevierd.
Tim Bergling was een verlegen jongen met een gigantisch talent en een weergaloze drive. Hij was Avicii, een Zweedse muziekproducent, remixer en dj. Zijn artiestennaam is gebaseerd op Avici: het laagste niveau in de boeddhistische hel. En hoe gek....zijn droomleven was soms ook een hel.
Hij vond zijn leven als dj namelijk ontzettend zwaar. Het reizen brak hem op. Hij was van nature introvert, hield niet van small talk en ging het liefst diep in gesprek. Nietszeggend geneuzel om zijn netwerk te vergroten was niet aan hem besteed. Het was geen sociaal dier, maar hij werd wel opgesloten in een gouden kooi en met kooi en al het podium op geflikkerd. "Zwaai maar naar de mensen...dat vinden ze leuk". "Doe je trucjes, verdien je centjes".
Ik heb gisteren de documentaire AVICII: TRUE STORIES bekeken op Netflix. Ik was onder de indruk. Hartverscheurend. Een jongen leeft zijn droom en maakt zichzelf tijdens dit proces kapot. Hij verliest zichzelf in de drank om zo toch een overtuigende rol op het podium te kunnen spelen. Een rol....hij deed alsof om te kunnen blijven doen wat hij graag deed: muziek creëren. Want dat deed hij. Hij draaide niet simpelweg plaatjes. Nee, hij ontwikkelde vernieuwende melodieën, schreef moderne symfonieën en wist daarmee veel harten te raken.
De wereld is hard en er moet geld worden verdiend. Het gaat er niet om dat mensen genieten van de beats. Het gaat erom dat ze hun geld aan jouw muziek uitgeven, aan jouw merchandise, aan jouw tickets. Miljoenen stromen binnen en het is nog niet genoeg. Je raakt gewend aan bizarre luxe en het wordt normaal om 20 uur aan een stuk te werken aan een nieuw nummer. Je huis zit constant vol met vrienden, managers en weet ik wie nog. Liefde is eigenlijk ver te zoeken. Of is het liefde als iemand je volle bord van het ontbijt omruilt voor een vol bord met middageten? Je merkt het niet eens...want het nummer moet af.
Hoe uitzonderlijk dit verhaal ook lijkt te zijn.....het is niet uitzonderlijk. Heel veel mensen zitten in een soortgelijk schuitje. Ze moeten scoren, zitten in de flow van werk en vergeten te eten. Ze slurpen s'morgens gauw een fles vloeibaar ontbijt naar binnen om zo snel en zo vroeg mogelijk op het werk te zijn. Ze verlaten 's avonds als laatste het kille gebouw van hun werkgever en rennen maar voort. Zelfs kinderen gaan gebukt onder de wensen van veeleisende ouders, die het liefst zien dat zoon- of dochterlief naar het Atheneum doorstroomt en binnen twee jaar foutloos viool leert spelen. Hoeveel lieve papa's en mama's schreeuwen de longen uit hun lijf langs het voetbalveld om hun natuurtalentje aan te moedigen? En dat terwijl zoonlief misschien toch veel liever op Streetdance zou willen...maar ja, papa wil geen huppelende zoon.....
Laten we allemaal drie wijze lessen leren van de zinloze en trieste dood van Avicii:
- Volg je droom, werk aan je geluk. Verzet bergen en werk hard om je dromen en je doelen na te jagen. Maar vergeet niet dat je lijf en je brein pauze nodig hebben. Niets doen is net zo belangrijk als hard werken. Beiden gaan hand in hand. In het leven draait alles om balans. Iemand die fysiek hard werk verricht, moet op tijd rusten. Iemand die mentale arbeid verricht, moet zijn brein ook wel eens even op stil zetten.
- Leef je eigen leven en jaag je eigen droom na. Geef je grenzen duidelijk aan en blijf bij jezelf. Het is verleidelijk om mee te gaan in andermans enthousiasme, maar blijf trouw aan je eigen gevoel. Als je introvert bent, kun je alles proberen, maar je zal nooit een extravert persoontje worden. Is dat erg? Nee...helemaal niet.
- Leef je eigen leven en jaag je eigen droom na. Maar...dat staat toch ook bij 2? Juist...dat staat er ook. En dit betekent dus ook dat je jouw vervlogen dromen niet waar moet proberen te maken via zoon- of dochterlief. Wilde jij vroeger profvoetballer worden en is het niet gelukt? Jammer, maar wel goed geprobeerd! Maar probeer dit "verloren doel" niet toch nog raak te schieten via zoonlief of dochterlief. Wil zoonlief of dochterlief graag voetballen? Prima! Laat het joch of meisje lekker zijn of haar eigen ding doen. Geniet van het kind en leg de lat niet te hoog. Of nog beter: laat die lat lekker thuis.
Lieve Tim....ja, lief ja. Ik ken je niet, maar uit de reacties op internet op jouw dood en jouw film op Netflix maak ik op dat je een lief persoon was. Lief en ontzettend getalenteerd. De wereld zal je missen. Jouw muziek zal nog regelmatig uit onze speakers knallen. Bedankt daarvoor. Stiekem hoop ik dat je ons allemaal bedonderd hebt. Dat je jouw ingenieuze brein nu eens niet hebt ingezet om een symfonie in elkaar te draaien. Nee...ik hoop dat je met jouw creativiteit een manier hebt gevonden om ons totaal voor de gek te houden. Dat je niet overleden bent in een of ander super de luxe resort, maar dat je nu springlevend aan het andere eind van de wereld een heerlijk teruggetrokken bestaan kan opbouwen. Dat je over een tijdje weer onbezorgd naar de supermarkt kan gaan om daarna thuis achter jouw vertrouwde laptop te kruipen om je ding te doen. Want in de tussentijd is er ineens een heel extravert jong dj-talentje uit het niets naar voren gekomen dat wel erg goed is in het achter elkaar plakken van chique beats. De aandacht van de dansende wereld gaat nu naar hem. En laat dat mannetje nu ineens ook naar buiten komen met het ene na het andere briljante stuk muziek! Aan wie doen die beats, die perfecte overgangen en die innovatieve samensmeltingen van verschillende muziekstijlen ons toch denken?? Hmmm.......En natuurlijk wordt dit kleine ventje heel groot en de mensen om hem heen hebben van hun fouten geleerd en zij zorgen voor rust en regelmaat voor deze nieuwe wonderboy....
 |
| Portrait in the making.... |
Het ga je goed, Avicii, waar je ook bent....laat de hemel dansen, zoals je dat ook op aarde deed.
Liefs, Joyce.
Reacties
Een reactie posten