Mind Full of What? Een blog over de kunst van het leven.

De viltstift lijkt over het papier te vliegen. Is het een monster? Of toch een griezelhuis? Wat zal het vandaag worden? Hij lacht in zichzelf en zijn tong steekt iets uit zijn mondje. Na nog 10 viltstiftwisselingen is hij klaar en laat hij mij trots het resultaat zien. Geen monster en geen griezelhuis. Dit keer is het een oerwoud, met apen in de bomen en een grote krokodil op de voorgrond. De wolken zijn blauw en de lucht is wit. Dat kan zomaar. "Kijk! Ik heb ook linialen getekend!" ...linialen. "Lianen, bedoel je, toch?". "Ja, linialen, mama, kijk!". Hij is trots op zijn werk. Niet onzeker, nee, gewoon trots. Hij ruimt de stiften op en ploft op de bank. Tijd voor pauze. Hij heeft immers hard gewerkt. De volgende dag nemen we de tijd om te kleien en te bouwen. Samen. We maken cakejes en een bord met groene spaghetti met rode saus en gele gehaktballen. We bouwen een stad en een tempel en een weg met waterputten. We praten en leren nieuwe dingen van ...

Ok, we beginnen vandaag heel even met een kort filmpje:  Gezien? Prima, dan kunnen we nu eindelijk beginnen. Een paar weken geleden ben ik weer gaan studeren. Twee studies tegelijk nog wel. En hoewel het wennen is om mijn tijd optimaal te verdelen, geniet ik van elke minuut. Waar ik zo'n twee jaar geleden dagelijks tijd tekort kwam, houd ik nu tijd over om te schrijven en te leren. Waar ik vroeger gaar kookte in mijn eigen stress en ellende, ben ik nu alleen nog maar gewoon gelukkig. Ik was vastgebonden, net als de olifant in het filmpje. Alleen was ik dat geheel zelf schuld. De olifant die als kleine baby olifant door een vreselijke tiran wordt vastgebonden en daardoor als grote olifant zijn eigen kracht en mogelijkheden niet meer ziet, is zo geworden door toedoen van die vreselijke tiran. Ik had mezelf vastgebonden en in een denkbeeldige gevangenis gezet. Hoe erg is dat dan? Aangeleerde hulpeloosheid had me kreupel gemaakt. Ik dacht echt dat ik gedoemd was om mij...